Σ΄αυτήν τήν πολυβραβευμένη ταινία κινουμένων σχεδίων τού Νάσου Βακάλη «Δείπνος γιά λίγους», βλέπουμε τήν ελίτ {γουρούνια} καθισμένη στό τραπέζι {εξουσία} μέσα σ' ένα δωμάτιο {κοινωνία} νά τρώει ασταμάτητα τά πάντα .
Ένας μάγειρας {ή ζωή} εργάζεται ασταμάτητα νά τροφοδοτεί μέ φαΐ. Ενώ γύρω, ό πεινασμένος λαός {γατάκια} προσπαθεί όποιος προλάβει ν' αρπάξει κάτι από αυτά πού τού πετάνε, νά χορτάσει τήν πείνα του .
Πολλές φορές μάλιστα κτυπώντας τόν διπλανό του. Άν ξαφνικά δείξουν άγριες διαθέσεις, ή ελίτ τούς ρίχνει ένα ψεύτικο σενάριο {κουρδιστό ποντικάκι} γιά νά τούς αποσπάσει τήν προσοχή.
Όταν κάποιος θελήσει νά δεί πιό βαθιά στά πράγματα κυττάζοντας κάτω από τό τραπέζι, ανακαλύπτει ποιός είναι ό δεσμός πού δένει τήν ελίτ.
Καί αυτός ό δεσμός γίνεται τό φίδι πού θά τόν φάει ώστε νά μήν τό πεί καί στούς άλλους. Σέ κάποια στιγμή τού χρόνου, ό λαός {γατάκια} ενωμένος γίνεται μιά τίγρης , επαναστατεί καί τρώει τά γουρούνια, τήν ελίτ. Χορτασμένος ό τίγρης πέφτει σέ ύπνο.
Τά πάντα ησυχάζουν , τότε ό μάγειρας {ζωή} ξαναφέρνει στόν κόσμο τούς ανθρώπους {γατάκια} σ' ένα καινούργιο δωμάτιο {κοινωνία} όπου από αυτούς ξαναγίνονται τά γουρούνια καί ξεκινάει τό ίδιο φαγοπότι σ' ένα ξενοδοχείο { ή Γή πού φιλοξενεί τά πάντα προσωρινά } στήν άκρη ενός γκρεμού δίπλα στήν θάλασσα { όλα τά κατατρώει ό χρόνος}... Τά πάντα σ' έναν φαύλο κύκλο.
