«Να θυμάσαι κάθε μέρα ότι το σήμερα είναι δικό σου, το αύριο είναι στο χέρι του Θεού, και ότι εκείνος που σου έδωσε το πρωί, δεν σου υπόσχεται να σου δώσει και το εσπέρας. Γι’ αυτό μην ακούσης τον διάβολο, που σου λέει να του δώσεις το σήμερα και το αύριο να το δώσεις στον Θεό. Όχι, αλλά ξόδευε όλες τις στιγμές των ωρών της ζωής σου όπως αρέσει στον Θεό, και σαν να μη πρόκειται να σου δοθεί άλλος καιρός. Και λογάριαζε ότι για κάθε στιγμή θα δώσεις λεπτομερή λογαριασμό. Διότι είναι στ’ αλήθεια πολύτιμος ο καιρός που έχεις στα χέρια σου, και θα έρθει ώρα που θα τον ζητάς και δεν θα τον βρίσκεις».
[Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου. Αόρατος πόλεμος. Κεφ. κ΄]
«Συλλογίσου πως ο θάνατος είναι τέλος της απάτης. Η πλέον δε κοινή απάτη όπου μας πλανά εις ταύτην την αθλίαν ζωήν είναι όπου νομίζομεν τα μεν γήινα πράγματα του κόσμου πως είναι μεγάλα, επειδή και είναι πλησιέστερα και πλέον κοντά εις τας αισθήσεις μας, τα δε ουράνια τα νομίζομεν μικρά, διότι είναι μακρύτερα από τας αισθήσεις μας. Ομοίως και οι θλίψεις και τα βάσανα μας φαίνονται βαρείαι και αι αμαρτίαι μας φαίνονται ελαφραί. Δια τούτο λέγομεν καλόν το κακόν και το κακόν καλόν, ωσάν να είμεθα μέσα εις ένα σπίτι γεμάτο από καπνόν, όπου δεν μας αφήνει να βλέπωμεν καθαρά ούτε τα μέσα του σπιτιού ούτε τα έξω. Όθεν και τα παρόντα κακώς γνωρίζομεν, και τα μέλλοντα χειρότερα... Αλλ’ όταν έλθη η ώρα του θανάτου, αραιώνουν όλες αυτές οι σκοτεινάδες και η ψυχή όπου είχε πάντοτε τα μάτια της κλεισμένα, ωσάν ένα τυφλοποντίκι, αρχίζει να τα ανοίγη, και τότε όλα μεν τα πρόσκαιρα θέλει τα ιδή ως ένα ουδέν, καθώς είναι τη αληθεία, μόνα δε τα αιώνια θέλει τα βλέπει μεγάλα και θαυμαστά».
[Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου. Πνευματικά γυμνάσματα.
Θεσσαλονίκη, Εκδ. Ρηγοπούλου, σ. 51]
http://iaspis.blogspot.com
