Στην Καινή Διαθήκη ονομάζεται «Γη των Ισραηλινών και Γη των Ιουδαίων» (Μτ. 2:20; Ιω. 3:22), και επίσης «Γη της Επαγγελίας» (Εβρ. 11:9), δηλαδή η γη, την οποία υποσχέθηκε ο Θεός στον πατριάρχη Αβραάμ. Στην Παλαιά Διαθήκη αυτή η γη ονομάζεται «όρια του Ισραήλ» (1 Βασιλ.11:3) και «Γη του Κυρίου» (Ος 9:3) ή απλώς γη. Ως εκ τούτου, στα νέα εβραϊκά ονομάζεται απλώς Ερέτς ή Χα-αρετς-«γη».
Ωστόσο η πιο αρχαία βιβλική ονομασία για αυτή την περιοχή είναι η Χαναάν (σουντ 4:2), γη της Χαναάν ή γη των Χαναναίων (Μπ 11:31; Ισχ. 3:17). Εξάλλου, ακόμα και προτού καταλάβουν οι γιοι του Ισραήλ (Εβραίοι) αυτή τη γη, κατοικούσαν εδώ εφτά λαοί Χαναναίων, εφτά φυλές απογόνων του μεγαλύτερου γιου του Χαμόφ που ονομάζεται Χαναάν.
Οι Χαναναίοι έφτασαν εδώ λίγο αφότου ο Θεός κατέστρεψε τον Πύργο της Βαβέλ και οι λαοί που τον είχαν χτίσει διασκορπίστηκαν σε όλο τον κόσμο. Οι πρώτοι που κυριολεκτικά διασκορπίστηκαν από τα ερείπια του πυλώνα της Βαβυλώνας, ήταν οι πιο δραστήριοι οικοδόμοι, οι απόγονοι του Χαμ. Αυτοί κατέλαβαν και τα «θερμότερα» μέρη, συμπεριλαμβανομένης και της Αγίας Γης, η οποία ήταν άδεια μετά τον κατακλυσμό. Οι Χαναναίοι έχτισαν εδώ τις πρώτες πόλεις, τα ερείπια των οποίων μέχρι σήμερα βρίσκονται από Ισραηλινούς αρχαιολόγους.
Όμως η γη αυτή δεν ήταν σχεδιασμένη για κείνους. Στους Αγίους Τόπους, κατά το σχέδιο Θεού έπρεπε να εγκατασταθούν Εβραίοι, ένας λαός που, σε αντίθεση με άλλους, έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα δώσουν στον κόσμο έναν Σωτήρα. Η αλήθεια είναι ότι το έθνος αυτό, οι Εβραίοι, εκείνοι την εποχή δεν υπήρχε ακόμη. Ολόκληρη η ανθρωπότητα, οι απόγονοι του Σημ, του Χάμ και του Ιαφέτ ξέχασαν τον Θεό και έπεσαν στον παγανισμό (ειδωλολατρία), και μέσα σε αυτόν το ωκεανό του κακού υπήρχαν μόνο μικρά νησάκια δικαιοσύνης και πίστης σ’ έναν Θεό… Και να που τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν ο Θεός «βρίσκει» (δεν είναι η σωστή λέξη, βέβαια, ο Θεός είναι παντογνώστης και δε χρειαζόταν να αναζητήσει κανέναν) μέσα σε αυτόν τον ωκεανό παγανισμού δίκαιο. Αυτός ο δίκαιος δημιουργήθηκε από το αίμα του Έβερ, δισέγγονου του Σημ, και τον ονόμασαν Αβραάμ, το οποίο σημαίνει «ο πατέρας των λαών». Έτσι θα τον λέμε και εμείς σε αυτό το άρθρο.
Ο Αβραάμ ζούσε κοντά στα σημερινά τουρκο-συριακά σύνορα στην πόλη Ουρ (σημερινή Σανλί Ούρφα της Τουρκίας, και λεγόταν ακόμη Έδεσσα). Ο Αβραάμ πράγματι έγινε ο πατέρας των λαών, των Εβραίων. Έπειτα από υπόδειξη του Θεού ο Αβραάμ μαζί με την όμορφη γυναίκα του τη Σάρα, τον ανιψιό του τον Λωτ, τους υπηρέτες του και ένα πολυάριθμο κοπάδι αίγων διέχισε μια διαδρομή 900 χιλιομέτρων και ήρθε εδώ, στους Αγίους Τόπους, που ήταν η γη των Χαναναίων. Διέσχισε την Χαναάν από τον βορρά μέχρι το νότο, πότε εδώ πότε εκεί, διαλύοντας τις σκηνές του και δεν έμενε πουθενά για πολύ. Έπειτα ο Αβραάμ και οι σύντροφοί του επισκέπτονται την Αίγυπτο, και μετά επιστρέφουν πάλι στη Χαναάν, μόνο που τώρα το καραβάνι των νεοφερμένων κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση, από το νότο προς τον βορρά…
Αυτή ήταν μια μικρή εισαγωγή. Και τώρα θα μιλήσουμε για τον πόλεμο των βασιλιάδων.
Ο πόλεμος των βασιλιάδων
Ο πόλεμος των βασιλιάδων ήταν η πρώτη παγκόσμια πολεμική διαμάχη, που περιγράφηκε στην Αγία Γραφή
Σχεδόν τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν στους Αγίους Τόπους, που ονομάζονταν γη των Χαναναίων, στην κοιλάδα Σιδδίμ, που βρισκόταν εκεί που βρίσκεται τώρα η Νεκρά Θάλασσα, εννέα βασιλιάδες συκρούστηκαν σε μια αιματηρή διαμάχη. Αυτό το συμβάν αποτέλεσε την πρώτη παγκόσμια πολεμική διαμάχη, που περιγράφηκε στην Αγία Γραφή. Μερικοί μάλιστα ονομάζουν αυτή την μάχη «πρώτο παγκόσμιο πόλεμο», αλλά αυτό βέβαια είναι υπερβολή. Μελετητές της Βίβλου χρησιμοποιούν τον όρο «Πόλεμος των βασιλιάδων». Πέντε βασιλιάδες των Χαναναίων ήρθαν σε ρήξη με τους τέσσερις βασιλιάδες του βορρά, που ήρθαν στη Χαναάν από τον βορρά, από τη Μεσοποταμία.
Ίσως να θυμάστε τα ονόματα των πέντε πιο ξακουστών πόλεων της Χαναάν: Σόδομα, Γόμορρα, Αδαμά, Σεβωείμ και Σηγώρ, που βρίσκονται στην ανθισμένη, σαν τον Κήπο της Εδέμ, πλούσια σε νερό κοιλάδα Σιδδίμ. Οι κάτοικοι αυτής της Πεντάπολης ακόμα και στα πλαίσια της γενικής ηθικής παρακμής των απογόνων των Χαμόφ, ξεχώρισαν για την εξαχρείωση και την προδοσία τους, ειδικά οι πόλεις Σόδομα και Γόμορρα ήταν διάσημες για κάθε είδους διαστροφές.
Δώδεκα χρόνια οι βασιλιάδες της χανανικής Πενταπόλεως ήταν αναγκασμένοι να αποτίσουν φόρο τιμής σε ξένο κυβερνήτη, τον Χοδολλογομόρ, τον βασιλιά του Ελάμ. Και τον δέκατο τρίτο χρόνο επαναστάτησαν. Και ύστερα από έναν χρόνο, τα στρατεύματα των τεσσάρων βασιλιάδων της Μεσοποταμίας–Χοδολλογομόρ του Ελάμ και τρεις από τους συμμάχους του–ξεκίνησαν εκστρατεία προκειμένου να τιμωρήσουν τους αντάρτες.
Στο δρόμο του τεράστιου βόρειου στρατεύματος, βρισκόταν η σημερινή Ιορδανία, όπου ζούσαν οι Ραφαΐν, άνθρωποι γιγαντιαίου αναστήματος. Γνωρίζουμε από την παράδοση ότι αν και οι γίγαντες των νεφελίμ καταστράφηκαν από τα νερά του παγκόσμιου κατακλυσμού, ωστόσο μέσω της συζύγου του Χαμ ο γιγαντιαίος σπόρος πέρασε στην ανθρωπότητα μετά τον κατακλυσμό. Έτσι εμφανίστηκαν οι γίγαντες ή Ραφαΐν μετά τον κατακλυσμό. Η μάχη των τεσσάρων βασιλιάδων με τους Ραφαΐν θα μπορούσε πιθανόν να χρησιμεύσει σαν μια εξαιρετική πλοκή για κάποια σύγχρονη ταινία επιστημονικής φαντασίας…Οι Ραφαΐν και οι συγγενείς φυλές των Ζουζείμ και Εμίμ ηττήθηκαν, οι πόλεις τους λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν.
Και εκείνη την εποχή στην κοιλάδα Σιδδίμ οι πέντε αντάρτες–πέντε βασιλιάδες περίμεναν με αγωνία τους νεοφερμένους. Σε όλη την Πεντάπολη βιαστικά κατασκεύασαν αλυσιδωτή αλληλογραφία, οι σιδεράδες σφυρηλάτησαν σπαθιά και ενισχύθηκαν τα τείχη της πόλης. Ήταν σε εξέλιξη οι προετοιμασίες για έναν πόλεμο, στον οποίο οι απόγονοι του Χαμ δεν είχαν καμία πιθανότητα να νικήσουν…
Πού ζούσε εκείνο τον καιρό ο Αβραάμ
Αγνοώντας τον επικείμενο πόλεμο, ο Αβραάμ με την πόλη–σκηνή του βρισκόταν αυτό το διάστημα στο Δρυ Μαμβρή, από μία αρχαία διακλαδισμένη βελανιδιά κοντά στη Χεβρώνα. Ακριβώς εδώ έστησε τις σκηνές του ο Αβραάμ, όταν επέστρεψε από τη γη της Αιγύπτου. Επιπλέον, είχε αρκετά φιλικές σχέσεις με μερικούς από τους ντόπιους.
Ο Αβραάμ, η Σάρα και ο Λωτ επέστρεψαν από την Αίγυπτο πραγματικά πλούσιοι, επειδή ο Φαραώ κυριολεκτικά τους γέμισε με τα δώρα του: «μικρά και μεγάλα πρόβατα και γαϊδούρια και σκλάβους και σκλάβες και μουλάρια και καμήλες» (Γεν. 12:16). Όπως συχνά συμβαίνει στη ζωή, ο πλούτος αποδείχθηκε μεγάλος πειρασμός για μια κάποτε φιλική οικογένεια…
«Ο Λωτ, που συνόδευε τον Αβραάμ, είχε και αυτός αποκτήσει πρόβατα, βόδια και σκηνές. Η χώρα όμως δεν επαρκούσε για να κατοικήσουν και οι δύο μαζί, γιατί τα υπάρχοντά τους ήταν πάρα πολλά (…) Και ο Λωτ διάλεξε λοιπόν για τον εαυτό του την κοιλάδα του Ιορδάνη και μετανάστευσε προς τα ανατολικά. Και χωρίστηκαν ο ένας από τον άλλον. (…) Ο Λωτ έστησε τις σκηνές του ανάμεσα στις πόλεις της κοιλάδας, κοντά στα Σόδομα. Οι άνθρωποι όμως των Σοδόμων ήταν κακοί και πάρα πολύ αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού» (Γεν.13:6-12).
«Έτσι ο Αβραάμ μάζεψε τις σκηνές του και ήρθε να κατοικήσει κοντά στη Δρυ Μαμβρή, στη Χεβρώνα, όπου και έχτισε ένα θυσιαστήριο για τον Κύριο. (Γεν.13:18).
Να πώς σχολιάζει αυτή την ιστορία του χωρισμού ο άγιος Φιλάρετος της Μόσχας:
«‘Οι άνθρωποι των Σοδόμων ήταν κακοί και πάρα πολύ αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού’. Λέγοντας αυτό, ο Μωυσής καταδικάζει την επιλογή τοποθεσίας που έκανε ο Λωτ. Στην πραγματικότητα, ο Λωτ θα είχε ενεργήσει πιο συνετά εάν, παρά τη σεμνή και ανιδιοτελή προσφορά του Αβραάμ να επιλέξει μια χώρα για τον εαυτό του, του είχε επιτρέψει, σαν παλαιότερος να διορίσει μία…αλλά η προσκόλλησή του στα γήινα πράγματα τον τύφλωσε και αργότερα θα τον οδηγούσε στην άκρη της αβύσσου» (1).
Η συμφορά του Λωτ
Κάποτε ένα πρωί, ο Αβραάμ ξύπνησε από τις κραυγές του δούλου και οικονόμου του Ελιέζερ, από τις οποίες κατάλαβε ότι κάτι συνέβη στον Λωτ, τον μικρό αδερφό της γυναίκας του(2). Στην είσοδο της σκηνής περίμεναν τον Αβραάμ οι Χαναναίοι φίλοι του: Ανέρ, Εσκώλ και Μαμβρή (ιδιοκτήτης του δρύινου δάσους, στο οποίο μεγάλωσε η περίφημη δρυς της Μαμβρίας. Και δίπλα του στεκόταν ένας άγνωστος Χαναναίος με μια αλυσιδωτή αλληλογραφία τρυπημένη στον ώμο. Είπε ότι στην κοιλάδα Σιδδίμ, κοντά στα Σόδομα, έγινε μια φοβερή μάχη. Οι Χαναναίοι ηττήθηκαν, και αμέτρητοι σκοτώθηκαν. Η ίδια η πόλη λεηλατήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους νεοφερμένους ξένους. Οι ξένοι σκότωσαν ανελέητα πολλούς κατοίκους, και πολλοί, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και γυναικών, αιχμαλωτίστηκαν. Και ανάμεσα στους αιχμάλωτους ήταν και ο δύστυχος Λωτ, ο οποίος θέλησε να ζήσει σε αυτά τα γραφικά μέρη, μακριά από τον θείο του…
Ο Λωτ χωρίστηκε από τον Αβραάμ και σκεφτόταν να απολαύσει περισσότερη ελευθερία, να κατέχει καλύτερα μέρη, αλλά αντ’ αυτού πιάστηκε αιχμάλωτος
«Ο Λωτ δεν επωφελήθηκε καθόλου με την επιλογή καλύτερης τοποθεσίας… – μας νουθετεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Να που χωρίστηκε από τον πατριάρχη και σκεφτόταν να απολαύσει περισσότερη ελευθερία, να αποκτήσει καλύτερα μέρη, να ζήσει πολύ πλούσια και ξαφνικά έγινε αιχμάλωτος, άστεγος, έτσι ώστε να γνωρίζεις τι κακό είναι η διαφωνία και τι καλό η συγκατάβαση και πως καλύτερα να μην κυνηγάς τα πιο πολλά, αλλά να προτιμάς την ταπείνωση…Πόσες φορές καλύτερο θα ήταν για κείνον να ζει μαζί με τον πατριάρχη και να υπομένει τα πάντα, αν δεν τερματιζόταν η αμοιβαία συμφωνία, παρά που χωρίστηκε από αυτόν και επέλεξε τα καλύτερα μέρη για τον εαυτό του, και αμέσως να εκτεθεί σε τέτοιους κινδύνους και να πέσει κάτω απ’τον ζυγό των ξένων»(3).
Η Σωτηρία
Αφού έμαθε για την ατυχία του αιχμαλώτου, ο Αβραάμ δεν έδειξε χαιρεκακία να πει ότι ο Λωτ φταίει για την ατυχία του. Φυσικά, δεν μπορούσε καν να το σκεφτεί αυτό!
«Όταν ο Αβραάμ άκουσε ότι αιχμαλωτίστηκε ο συγγενής του (ο Λωτ), εξόπλισε τριακόσιους δεκαοχτώ από τους υπηρέτες του, που είχαν γεννηθεί στο σπίτι του και καταδίωξε τους τέσσερις βασιλιάδες μέχρι τη Δαν. Τη νύχτα, χώρισε τους άντρες του σε μικρές ομάδες, επιτέθηκε στους εχθρούς και τους κατατρόπωσε. Τους καταδίωξε ως τη Χοβά, βόρεια της Δαμασκού, και πήρε πίσω όλα του τα λάφυρα και έφερε πίσω και τον συγγενή του τον Λωτ και όλα του τα υπάρχοντα, μαζί με τις γυναίκες και τους άλλους αιχμαλώτους» (Γεν: 14:14-15).
Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία! Ο Αβραάμ, ο οποίος πλησίαζε τα ογδόντα, μάζεψε βιαστικά μια μικρή ομάδα από τους άντρες του, μαζί του ήταν και οι Χαναναίοι φίλοι του Ανέρ, Εσκώλ και Μαμβρή, οι οποίοι επίσης ήταν φανερά με το μέρος του. Και αυτός ο μικρός στρατός, έχοντας κάνει μια γρήγορη πορεία μέχρι τον βορρά κοντά στη Δαμασκό, έκανε μια τολμηρή νυχτερινή επίθεση στους εχθρούς που ήδη είχαν χαλαρώσει, και τώρα όλοι οι αιχμάλωτοι είναι ελεύθεροι!
Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα στην ιστορία μας ξεκινάει παρακάτω, όταν ο νικητής Αβραάμ και οι αιχμάλωτοι που απελευθερώθηκαν, επιστρέφουν σπίτι…
Συνάντηση στην κοιλάδα του Βασιλιά
«Καθώς ο Αβραάμ επέστρεφε, μετά τη συντριβή του Χοδολλογομόρ και των συμμάχων του βασιλιάδων, βγήκε ο βασιλιάς των Σοδόμων να τον προϋπαντήσει στην κοιλάδα Σαβέ, που λέγεται και «Κοιλάδα του Βασιλιά». Επίσης και ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ, που ήταν και ιερέας του ύψιστου Θεού, ήρθε και έφερε στον Αβραάμ ψωμί και κρασί. Τον ευλόγησε και του είπε: ‘Ευλογημένος να είσαι, Αβραάμ, από τον ύψιστο Θεό, το δημιουργό του ουρανού και της γης! Ευλογημένος να είναι και ο ύψιστος Θεός που παρέδωσε τους εχθρούς σου στην εξουσία σου! Ο Αβραάμ τότε έδωσε στον Μελχισεδέκ το ένα δέκατο από όλα του τα λάφυρα» (Γεν. 14: 17-20).
«Η κοιλάδα Σαβέ, που λέγεται και Κοιλάδα του Βασιλιά», όπου ο Αβραάμ αφού επέστρεψε από την εκστρατεία, συνάντησε αμέσως δύο βασιλιάδες, τον βασιλιά των Σοδόμων και τον βασιλιά της Σαλήμ, αυτό σύμφωνα με τον διάσημο Εβραίο ιστορικό Ιωσήφ Φλάβιο, δεν είναι παρά η κοιλάδα του Κέδρου( γνωστή και ως Ιωσαφάτ)κοντά στη σημερινή Ιεουσαλήμ. Ωστόσο, οι ιστορικοί έχουν και άλλες εκδοχές πάνω σε αυτό το θέμα…
Όλα φαίνεται να είναι ξεκάθαρα με τον βασιλιά των Σοδόμων, αυτός είναι ο ίδιος ο Μπέρα, ο οποίος ηγήθηκε του συνασπισμού των πένετε πόλεων που επαναστάτησαν ενάντια στον Χοδολλογομόρ του Ελάμ. Η Βίβλος λέει ότι ο Μπέρα δε σκοτώθηκε στη μάχη στην κοιλάδα Σιδδίμ, επειδή την ώρα της απόδρασης, έπεσε μαζί με τον βασιλιά της Γόμορας σε λάκκο πίσσας.
Όταν καταλάγιασε η μάχη, ο Μπέρα προφανώς σύρθηκε από αυτό τον λάκκο και τώρα λοιπόν βγήκε να συναντήσει τον Αβραάμ. Και ακόμη, καθώς ήταν γενναιόδωρος, δεν ήθελε να πάρει τίποτα από την περιουσία του, την οποία είχαν οικειοποιηθεί οι ξένοι νεοφερμένοι, και που τώρα τα επέστρεφαν μαζί με άλλα λάφυρα.
«Ο βασιλιάς των Σοδόμων είπε στον Αβραάμ: «Δωσ’ μου μόνο τους άντρες και κράτησε για τον εαυτό σου τα λάφυρα». Αλλά ο Αβραάμ τού απάντησε: «Ορκίζομαι στον Κύριο, τον ύψιστο Θεό που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη: ούτε μία κλωστή, ούτε ένα κορδόνι από σανδάλι, τίποτα δε θα κρατήσω από όσα σου ανήκουν, για να μην πεις: «εγώ έκανα πλούσιο τον Αβραάμ». Τίποτα δε κρατήσω για τον εαυτό μου, παρά μόνο όσα έφαγαν οι άντρες μου. Επίσης οι σύμμαχοί μου Ανέρ, Εσκώλ και Μαμβρή θα πάρουν το μερίδιό τους». (Γεν. 14: 21-24).
Και εδώ, πλάι στον πιο ασήμαντο από τους βασιλιάδες της Χαναάν, βρίσκεται ένας ακόμη άνθρωπος, ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς της Σαλήμ, ιερέας του Ύψιστου Θεού.
Ο σπουδαίος απόγονος του Χαμ
Ο βασιλιάς-ιερέας Μελχισεδέκ, μία από τις πιο μυστηριώδεις φιγούρες σε όλη την Αγία Γραφή
Ο βασιλιάς-ιερέας Μελχισεδέκ αδιαμφισβήτητα είναι μία από τις πιο μυστηριώδεις φιγούρες σε όλη την Αγία Γραφή. Τι σημαίνει «ιερέας του Ύψιστου Θεού»? Πράγματι, ο ναός της Ιεουσαλήμ θα χτιστεί σε χίλια χρόνια! Τι σημαίνει «βασιλιάς του Σαλήμ»? Γιατί ο Μελχισεδέκ βρίσκεται τώρα μαζί με αυτόν τον άθλιο βασιλιά των Σοδόμων?
Δίνουμε τα λόγια του αγίου Δημητρίου του Ροστόφ, ο οποίος στο μεταίχμιο των αιώνων 17-18 επεξεργάστηκε διεξοδικά τις αρχαίες πατερικές ερμηνείες:
«Έχουν γραφτεί πολλές διαφορετικές απόψεις για τον Μελχισεδέκ. Μερικοί εβραίοι πίστευαν ότι ήταν ο Σιμ, ο γιος του Νώε, ή πιθανόν και ο ίδιος ο Νώε, άλλοι είδαν τον Ενώχ μέσα του. Οι Ωριγένης και Διδιμος θεωρούσαν τον Μελχισεδέκ άγγελο, ενώ μερικοί αιρετικοί έλεγαν ότι ήταν το Άγιο Πνεύμα…Ας μάθουμε ότι ο Μελχισεδέκ ήταν σαν εμάς σε όλα, είχε πατέρα και μητέρα από τη φυλή Χαμ και ήταν ένας από τους βασιλιάδες της Χαναάν. Αλλά απ’ όλους τους βασιλιάδες της Χαναάν εκείνος γνώρισε τον έναν και αληθινό Θεό, που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τον υπηρέτησε με καθαρές θυσίες, ήταν ο βασιλιάς της Σαλήμ…»(1)
Ακριβώς έτσι τον ερμηνεύει και ο άγιος Φιλάρετος:
«Πιθανότατα…προήλθε από έθνη που ζούσαν στην Παλαιστίνη. Επειδή εκείνοι είχαν και βασιλιά και ιερέα. Όσο απλή και φυσιολογική είναι αυτή η τελευταία άποψη, πόσο έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια του μύθου του Μωυσή…Ήταν ιερέας του Ύψιστου Θεού…Ο Μελχισεδέκ ήταν ένδοξος ιερέας του αληθινού Θεού σε όλη την Παλαιστίνη. Σε αυτό δεν υπάρχει τίποτα τίποτα το αδύνατο για τέτοιους καιρούς στους οποίους «το μέτρο των αμαρτιών των Αμοραίων δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί…»(2).»
Κάποτε τα πολύ παλιά χρόνια, πριν το κατακλυσμό ακόμα, γεννήθηκε ένας γιος στον δίκαιο Σηθ, που ονομάστηκε Ενώς. «Τότε» μας λέει η Αγία Γραφή «οι άνθρωποι άρχισαν να ονομάζουν τον Θεό ‘Κύριο’» (Γεν.4-26). Εδώ γίνεται λόγος, όπως θεωρούν πολλοί διερμηνείς, για την αρχή κοινής λειτουργίας. Έτσι ο Ενώς, γιος του Σηθ, μπορεί να ονομαστεί ο πρώτος ιερέας του Ύψιστου Θεού στην ιστορία.Και αμέσως μετά τον κατακλυσμό, ο δίκαιος Νώε θα φέρει θυσία στον Θεό.
«Ο Μελχισεδέκ, διευκρινίζει ο διάσημος Ρώσος μελετητής της Βίβλου Λοπούχιν, ήταν ο τελευταίος εκπρόσωπος αυτής της αρχέγονης ιεροσύνης, μερικές υπόνοιες της οποίας βρίσκουμε στην ιστορία του Ενώς και του Νώε (Γεν. 4:26, 9:9), αυτή η…υπηρεσία της θρησκείας της αρχέγονης αποκάλυψης, τα απομεινάρια της οποίας, όπως τα αστέρια σε έναν σκοτεινό ορίζοντα, συνέχισαν να διατηρούνται ακόμη και μέσα στο σκοτάδι της παγανιστικής δεισιδαιμονίας και ειδωλολατρίας» (3).
Λοιπόν, νομίζω κατανοήσαμε γιατί ο Μελχισεδέκ ονομάζεται στην Αγία Γραφή «ιερέας του Ύψιστου Θεού». Τώρα χρειάζεται να καταλάβουμε τι είδους πόλη είναι αυτή η Σαλήμ…
Πού βρίσκεται η αρχαία Σαλήμ;
Επιστρέφουμε στο «Μυστικό χρονικό» του αγίου Δημητρίου του Ροστόφ:
«Πιστεύουμε ότι αυτή Σαλήμ δεν ήταν η Ιερουσαλήμ, παρόλο που πολλοί έτσι πίστευαν, αποκαλώντας τη Σαλήμ Ιερουσαλήμ. Ήταν άλλη πόλη. Διότι η Σαλήμ ήταν στην περιοχή του Μανασσή, κοντά στον Ένωνα και τη Σκυθόπολη, κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, και η Ιερουσαλήμ…στο όρος Μοριά, στο οποίο ο Αβραάμ θυσίασε το γιο του Ισαάκ στον Θεό, όταν εκεί ακόμα δεν υπήρχε πόλη, αλλά ήταν μια άδεια τοποθεσία, που κατοικήθηκε μόνο από λίγους αγρότες των γύρω περιοχών. Και όταν ο Μελχισεδέκ συνάντησε τον Αβραάμ, ο Ισαάκ δεν είχε γεννηθεί ακόμα εκείνη την εποχή. Ως εκ τούτου. Είναι σαφές ότι ο Μελχισεδέκ ήταν ο βασιλιάς εκείνης της πόλης Σαλήμ, που βρισκόταν κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, στον οποίο ο Ιωάννης βάπτιζε, την εποχή του Χριστού…
Όσο για το γεγονός ότι ο Μελχισεδέκ, όπως λένε, δημιούργησε την Ιερουσαλήμ, αυτό έγινε αφού θυσίασε ο Αβραάμ τον Ισαάκ στο όρος Μοριά. Αυτός ο μύθος μπορεί να είναι αξιόπιστος, το ότι δηλαδή ο άγιος άνθρωπος Μελχισεδέκ…μετανάστευσε εδώ από τη Σαλήμ, που βρίσκεται κοντά στον Ιορδάνη και δημιούργησε μια πόλη, που ονόμασε Ιερουσαλήμ».
Έτσι, ο άγιος Δημήτριος είναι πεπεισμένος ότι η Σαλήμ, η πόλη που κυβερνούσε ο Μελχισεδέκ, δεν πρέπει να νοείται ως η σημερινή Ιερουσαλήμ, η οποία απλώς δεν υπήρχε εκείνη την εποχή, αλλά μια πόλη στα βόρεια των Αγίων Τόπων, κοντά στο Μπεθ Σαν (Σκυθόπολη), λίγο μακρυά από την τρέχουσα διαδρομή 90 και το σημείο ελέγχου, όπου στις μέρες μας σταματούν πάντα για επιθεώρηση τα τουριστικά λεωφορεία.
Και πράγματι, τα ημερολόγια της προσκυνήτριας Εγκέρι (4 αι.) μαρτυρούν την αρχαία παράδοση προσκύνησης αυτού του τόπου ως πρωτεύουσας του δίκαιου Χαναναίου βασιλιά. Έτσι περιέγραψε το ταξίδι της στην κοιλάδα του Ιορδάνη:
«Σε αυτή την κοιλάδα υπήρχε ένα μεγάλο χωριό, που ονομάζεται τώρα Σεδίμα. Στο κέντρου του χωριού, που βρίσκεται στη μέση της κοιλάδας, υψώνεται ένας λόφος…κάτω φαίνονται τα ερείπια ενός αρχαίου τείχους φρουρίου, που κάποτε περιέβαλε τον τον λόφο. Πέτρες από αυτόν τον τοίχο βρίσκονται σε αυτό το χωριό. Ρώτησα ποιο ήταν το όνομα αυτού του γραφικού τόπου και μου είπαν ότι ήταν η πόλη του Μελχισεδέκ. Παλιότερα, το μέρος αυτό ονομαζόταν Σαλήμ, απ’όπου προέρχεται το σημερινό αλλοιωμένο όνομα Σεδίμ» (1).
Τι έκανε τότε τον ιερέα-βασιλιά να έρθει αυτές τις μέρες στο νότο, στην κοιλάδα του βασιλιά, δηλαδή στo μέρος όπου βρίσκεται η σημερινή Ιερουσαλήμ;
Δεν μπορέσαμε να βρούμε μια άμεση απάντηση στο ερώτημα αυτό από τους αγίους Πατέρες, γι’ αυτό θα τολμήσουμε να παραθέσουμε τη δική μας εκδοχή…
Στη μέση της γης
Μέχρι τη θυσία του Αβραάμ, δεν υπήρχε καμία πόλη στον τόπο της σημερινής Ιερουσαλήμ
Όπως δίκαια πιστεύει ο άγιος Δημήτριος, μέχρι τη θυσία του Αβραάμ, δεν υπήρχε καμία πόλη στον τόπο της σημερινής Ιερουσαλήμ (με αυτό συμφωνούν και σύγχρονοι αρχαιολόγοι). Αν και θα μπορούσαν να υπάρχουν μερικοί μικροί οικισμοί Χαναναίων εδώ. Αλλά ήμουν σε αυτήν την «έρημο», στη δυτική πλαγιά του όρους Μοριά, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ένας χαμηλός τεχνητός λόφος, με το περίγραμμά του να μοιάζει με ανθρώπινο κρανίο. Μιλάμε για τον κρανίου τόπο, τον Γολγοθά.
Μια σημαντική εκκλησιαστική παράδοση, μας λέει, ότι λίγο καιρό μετά τον κατακλυσμό, ο Νώε χώρισε τα λείψανα του Αδάμ, που βρέθηκαν στην κιβωτό από τον τάφο του. Το κεφάλι του Αδάμ, πάλι, μεταφέρθηκε με ειδική εντολή του Θεού, από τον δίκαιο γιο του Νώε στο κέντρο του κόσμου, όπου το έθαψε με τελετές, στήνοντας έναν λόφο στην κορυφή. Έτσι ο Γολγοθάς δημιουργήθηκε στη δυτική πλαγιά του όρους Μοριά…(2).
Οι πρώτοι κάτοικοι αυτού του μέρους, οι Χαναναίοι, απόγονοι του Χαμ πιθανότατα σεβάστηκαν αυτό τον μυστηριώδη λόφο. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι στην κορυφή του ή κοντά του έγιναν πολλές θυσίες. (3). Και, βέβαια, κάποτε ένας ιερέας του Υψίστου Θεού, ο Μελχισεδέκ ήρθε εδώ στην πόλη Σαλήμ για να προσευχηθεί και να προσφέρει θυσίες, στις οποίες ακόμη και οι Χαμίτες που έπεσαν στην ειδωλολατρία αντιμετώπισαν με ακούσια ευλάβεια.
Όταν στη γη της Χαναάν έφτασε η είδηση ότι ένας τεράστιος στρατός του Χοδολλογομέρ του Ελάμ και των συμμάχων βασιλιάδων επρόκειτο να πολεμήσει εναντίον τους από τη μακρινή Μεσοποταμία, οι Χαναναίοι φοβήθηκαν πολύ. Άρχισαν να προσεύχονται πολύ και να προσφέρουν θυσίεςστους θεούς τους: Βάαλ, Αστάρτη και άλλους. Την ίδια στιγμή, ο βασιλιάς των Σοδόμων έστειλε αγγελιαφόρους στον βασιλιά της Σαλήμ. Έλα, προσευχήσου στο θεό σου, πρόσφερε θυσίες σε αυτόν τον τόπο, που σέβεσαι τόσο πολύ. Δεν πρόκειται να γίνει χειρότερο…
Αυτό είναι λοιπόν το κάλεσμα στο οποίο ανταποκρίνεται ο Μελχισεδέκ. Ίσως επειδή θέλει να δείξει ότι νοιάζεται και για τη μοίρα των συμπατριωτών του, ακόμη και αυτών που έχουν πέσει στην πιο αχαλίνωτη ακολασία και τον παγανισμό. Αλλά μποερεί να αισθάνεται απλώς ακριβώς τώρα, πρέπει να είναι εκεί στο κέντρο του κόσμου.
Έπειτα εκεί, στην κοιλάδα των βασιλιάδων, όχι μακρυά από τη σημερινή Ιερουσαλήμ, πρέπει να συναντηθεί και να ευλογήσει εκείνον από τον οποίο θα έρθει ο Βασιλιάς των Βασιλιάδων και Σωτήρας του κόσμου…
Ιδρύοντας μια νέα πόλη κοντά στον Γολγοθά, ο Μελχισεδέκ προαισθανόταν ότι σε αυτά τα μέρη θα συνέβαιναν τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της ανθρωπότητας
Επίσης, ένα ακόμα ερώτημα παραμένει άλυτο για εμάς. Τι έκανε τελικά τον Μελχισεδέκ να μεταναστεύσει κοντά στον Γολγοθά, αφήνοντας τη δική του πόλη Σαλήμ και να ιδρύσει μια νέα πόλη με το όνομα Σαλήμ ή Ιερουσαλήμ;
Ο άγιος Δημήτριος λέει ότι ο Μελχισεδέκ, ο οποίος είχε το προφητικό χάρισμα, προαισθανόταν ότι τα σε αυτά τα μέρη θα συνέβαιναν τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτή η εξήγηση μας φαίνεται αρκετά πειστική. Αλλά η απόφαση του Μελχισεδέκ να ιδρύσει νέα πόλη θα γίνει πιο κατανοητή για εμάς, αν θυμηθούμε τι συνέβη στα Σόδομα και σε άλλες πόλεις της Χαναναϊκής Πεντάπολης…
Η καταστροφή στα Σόδομα
Έχει περάσει αρκετός καιρός από την εισβολή των τεσσάρων βασιλιάδων. Οι πόλεις της Πεντάπολης αναδομήθηκαν γρήγορα. Ήδη μέσα σε μερικά χρόνια τίποτα δε θύμιζε την πρόσφατη συμφορά. Στα στενά των Σοδόμων έπαιζε μουσική. Στα Γόμορρα διεξαγόταν ένα ζωντανό εμπόριο. Φακίρηδες έκαναν θαύματα στην αγορά του Αδμάχ. Εξειδικευμένοι χορευτές χόρευαν στο Σεβοΐμ. Το κρασί έρεε άφθονο και μεθυσμένοι απερίσκεπτοι οδηγοί πάλευαν με γροθιές στη Σηγώρ. Και στιε πέντε πόλεις, από προστιακές καλύβες των φτωχών έως τους υπέροχους βασιλικούς θαλάμους, διακοσμημένους με είδωλα, εκλεπτυσμένη, διστραμμένη διαφθορά. Το σκληρό μάθημα που δίδαξε ο Κύριος στους Χαναναίους, στέλνοντας να τους καταστρέψουν από τον βορρά, σαφώς δεν τους ωφέλησε…
Εκείνο το πρωί που ο Κύριος κατέστρεψε τα Σόδομα, έμοιαζε με όλα τα άλλα πρωινά. Η πόλη έβλεπε τα τελευταία της όνειρα, και μόνο τέσσερις, ο Λωτ, η γυναίκα του και οι δυο κόρες του, κυριολεκτικά καθοδηγούμενοι από αγγέλους, που ήταν εκτός της καταδικασμένης πόλης, βιαστικά διέσχισαν το δρόμο προς τη Σηγώρ…
Και εκείνη την ώρα, η γη άρχισε απελπισμένα να τρέμει…
«Κάποτε κοντά στα Σόδομα, γράφει ο Έλληνας ερευνητής Ν.Βασιλειάδης, υπήρχαν κοιτάσματα πετρελαίου με ανεξάντλητα αποθέματα φυσικού αερίου. Προφανώς, το αέριο και το πετρέλαιο, ως αποτέλεσμα του σεισμού, ξέσπασαν και αναφλέχθηκαν, έγινε μια απίστευτη έκρηξη, η οποία έφερε καύση θείου και ρητίνης στις πόλεις της κοιλάδας Σιδδίμ από ψηλά…» (4)
Αλλά η βροχή θείου, δυστυχώς, ήταν μόνο η αρχή…
Ο τρομερός σεισμός κυριολεκτικά κατέστρεψε την κοιλάδα, διαχωρίζοντας με ρωγμή το δυτικό από το ανατολικό τμήμα. Έτσι, κατά την άποψη μερικών ερευνητών, σχηματίστηκε το Συριακο-Αφρικανικό σχίσμα μήκους έξι και μισό χιλιάδων χιλιομέτρων, η πιο εκτεταμένη και η πιο βαθειά ρωγμή στη Γη. Μια σκληρή και ακαταμάχητη δύναμη έσπρωξε το ανατολικό, το ασιάτικο μέρος προς το βορρά, σχηματίζοντας ένα γιγαντιαίο βαθούλωμα πλάτους περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων -είναι αυτό που ονομάζουμε σήμερα κοιλάδα του Ιορδάνη και η νότια επέκτασή της, η Αράβα, η οποία εκτείνεται μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα, δηλαδή μέχρι τον Ινδικό ωκεανό.
Οι πόλεις της κοιλάδας Σιδδίμ κυριολεκτικά κατέρρευσαν σε αυτό το γιγαντιαίο βαθούλωμα, και καλύφθηκαν αμέσως από το νερό που αναβλύζει από τον Ινδικό ωκεανό. Το πιο τρομερό τσουνάμι στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Όλη αυτή η φρίκη συνοδεύτηκε από τέτοια θερμότητα, που τα νερά του ωκεανού εξατμίστηκαν αμέσως, αφήνοντας μόνο αλάτι στον ωκεανό…Το νερό από τον Ινδικό ωκεανό συνέχιζε να μπαίνει στην κοιλάδα και σχεδόν αμέσως εξατμίστηκε, στρώμα με στρώμα αφήνοντας πίσω αλάτι…Ο βυθός της Νεκράς Θάλασσας είναι ακριβώς ένα βαθύ στρώμα αλατιού, το οποίο το καθιστά δέκα φορές πιο αλμυρό από οποιοδήποτε άλλο σώμα νερού της Γης.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Κονσταντίν Μπουφέγιεφ αδιαμφισβήτητα αποδεικνύει ότι η βιβλική αποκάλυψη είναι εντελώς ασυμβίβαστη με τη θεωρία της εξέλιξης
Οι επιστήμονες που μελετούν την εξέλιξη, οι οποίοι θεωρούν ότι το πρόσωπο της Γης ήταν σχεδόν αμετάβλητο για πολλέ χιλιετίες, ισχυρίζονται ότι η Νεκρά Θάλασσα σχηματίστηκε περίπου πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια. Σε αυτούς τους επιστήμονες ανήκει και η συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων γεωλόγων, αν και υπάρχουν και εξαιρέσεις. (5). Αν εμπιστεύεστε τη θεωρία της εξέλιξης, τότε η παραπάνω ιστορία θα φαίνεται φανταστική. Δε θα υπεισέλθουμε σε τέτοιες λεπτομέρειες των επιστημονικών μαχών μεταξύ εξελικτιστών και δημιουργιστών, απλώς θα αναφερθούμε στο διεξοδικό έργο του υποψηφίου γεωλογικών και ορυκτολογικών επιστημών , πρωτοπρεσβύτερου Κονσταντίν Μπουφέγιεφ «Το ορθόδοξο δόγμα για τη δημιουργία και η θεωρία της εξέλιξης» (6). Ο πατήρ Κονσταντίν αναφερόμενος στο κείμενο της Αγίας Γραφής και στις διδασκαλίες των Πατέρων της Εκκλησίας, αδιάψευστα, κατά την άποψή μας, αποδεικνέι ότι η βιβλική αποκάλυψη είναι εντελώς ασυμβίβαστη με τη θεωρία της εξέλιξης!
Οι δημιουργιστές (ονομάζονται και καταστροφιστές) εμπιστεύονται απόλυτα τη μαρτυρία της Βίβλου ότι η ηλικία της Γης δεν υπερβαίνει τα οχτώ χιλιάδες χρόνια. Το πρόσωπο του πλανήτη μας άλλαξε από μεγάλες καταστροφές, για παράδειγμα, τον Κατακλυσμό και όχι μόνο…Σύμφωνα με πολλούς δημιουργιστές (7), η Νεκρά Θάλασσα και όλο το Συριακο- Αφρικανικό σχίσμα σχηματίστηκαν μόλις πριν από τέσσερις χιλιετίες, την εποχή του Αβραάμ, κατά τη διάρκεια ενός τρομερού πρωινού, το πρωί της καταστροφής της Χαναναϊκής Πεντάπολης.
Μα πώς μπορεί όλα αυτά να συνδέονται με τη μετανάστευση του Μελχισεδέκ και των υπηκόων του από την παλιά Σαλήμ στη σημερινή Ιερουσαλήμ; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, αρκεί να πάρουμε ένα γεωλογικό χάρτη του Ισραήλ και να βρούμε την πόλη Μπεθ Σιν. Κοντά σε αυτή την πόλη βρίσκεται το Τελ Σαλέμ, δηλαδή ο λόφος της Σαλήμ. Εκτείνεται σχεδόν στην άκρη της κοιλάδας του Ιορδάνη, δηλαδή στην άκρη του ρήγματος που σχηματίστηκε τη μέρα της καταστροφής των πόλεων της κοιλάδας Σιδδίμ…Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η πόλη του Μελχισεδέκ επίσης δοκιμάστηκε από τον σεισμό εκείνο το τρομερό πρωί…Χρειάστηκε περισσότερος χρόνος για να αποφασίσει να εγκαταλείψει την πόλη ολοκληρωτικά. Πιθανόν, προσπάθησαν να αποκαταστήσουν την πόλη, προσπάθησαν να ξαναχτίσουν τη ζωή εκεί, όμως η τρομερή γραμμή του θανάτου και της καταστροφής που πέρασε πολύ κοντά, δημιούργησε φοβερές αναμνήσεις, δεν έδωσε γαλήνη…
Αλλά μόνο μερικές δεκαετίες αργότερα, δηλαδή αφού ο Αβραάμ συμφώνησε να θυσιάσει το γιο του στη γη του Μοριά, ο Μελχισεδέκ έδωσε εντολή στους υπηκόους του να μετεγκατασταθούν.
Συνιστώ σε όλους τους αναγνώστες να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα του ταξιδιού τους στην Ιερουσαλήμ, μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Πάρκο «Πόλη του Δαβίδ». Το πάρκο αυτό άνοιξε για το κοινό, όταν το 2005 ο Ισραηλινός αρχαιολόγος Εϊλάτ Μαζάρ έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Ανακάλυψε τα θεμέλια του μεγαλοπρεπούς παλατιού του βασιλιά Δαβίδ, ντροπιάζοντας έτσι τους απεχθείς σκεπτικιστές που ισχυρίζονταν ότι δεν υπήρξε ποτέ κανένας Δαβίδ, και αν υπήρξε, θα ήταν ένας ασήμαντος ληστής.
Το παλάτι του Δαβίδ δεν αποτελεί την μεγαλύτερη αρχαιότητα αυτού του εντυπωσιακού τόπου, επειδή αυτό το παλάτι είναι μόνο τριών χιλιάδων ετών. Αλλά αν κατεβείτε κάτω από τα ερείπια του παλατιού, τότε θα βρεθείτε σε μια μυστική σήραγγα, που οδηγούσε από την πόλη στην πηγή Γκιχόν, την κυριότερη φυσική πηγή νερού αυτών των τόπων. Όταν πριν τέσσερις χιλιάδες χρόνια εγκαταστάθηκαν εδώ οι Χαναναίοι, έχτισαν μια πόλη λίγο ψηλότερη από τη Γκιχόν διάτρησαν ένα υπόγειο πέρασμα στην ίδια την πηγή. Η μυστική σήραγγα θα σας οδηγήσει στη λίμνη της Χαναάν, η οποία ήταν μια κοίλη στον βράχο, όπως λένε οι αρχαιολόγοι, περίπου την ίδια εποχή, δηλάδή πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Πάνω από τη λίμνη και πάνω από την ίδια την πηγή, οι Χαναναίοι έχτισαν δύο πύργους και αμυντικά τείχη από κυκλώπειες πέτρες, τα ερείπια των οποίων θα δείτε επίσης. Δε θα υπάρξει κατασκευή τέτοιας κλίμακας, χρησιμοποιώντας πέτρες βάρους αρκετών τόνων στην Ιερουσαλήμ μέχρι την εποχή του βασιλιά Ηρώδη, δηλαδή για ακόμη δύο χιλιάδες χρόνια, κανείς δε θα μπορεί να ανταγωνιστεί τους Χαναναίους στην κατασκευαστική ικανότητα! Και από την ίδια την πηγή, διάτρησαν μια άλλη σήραγγα στον βράχο, ένα σωλήνα νερού, έτσι ώστε να μπορεί να διανεμηθεί νερό από τη Γκιόν για να ππτίσει την κοιλάδα των κέδρων.
Έτσι άρχισε να δημιουργείται η Ιερουσαλήμ…
Περίπου πεντακόσια χρόνια μετά τον Μελχισεδέκ, η γη της Χαναάν θα κατακτηθεί από τους απόγονους του Αβραάμ, τους Εβραίους, με επικεφαλής τον διάδοχο του Μωυσή, τον προφήτη Ιησού του Ναυί. Εκείνη την εποχή, σύμφωνα με τη Βίβλο, ο βασιλιάς Αδονισεδέκ κυβερνούσε την Ιερουσαλήμ. Μελχισεδέκ στα εβραϊκά σημαίνει «ο βασιλιάς της δικαιοσύνης», ενώ Αδονισεδέκ «κύριος της δικαιοσύνης». Η ομοιότητα των ονομάτων δείχνει πιθανώς ότι και οι δύο ανήκαν στην ίδια βασιλική δυναστεία, δηλαδή ο Αδονισεδέκ ήταν απόγονος του Μελχισεδέκ. Ωστόσο, δυστυχώς, δε χρειάζεται να μιλάμε για ευσέβεια του απογόνου του μεγάλου Χαμίτ…κρίνοντας απ’όσα γνωρίζουμε από τη Βίβλο, ο Αδονισεδέκ ήταν ένας συνηθισμένος ειδωλολάτρης βασιλιάς των Χαναναίων.Υπήρχαν ακόμα μονοθεϊστές στην Ιερουσαλήμ. Θυμήθηκε κάποιος από τους κατοίκους τον Ύψιστο Θεό, του οποίου πιστός υπηρέτης ήταν ο ιδρυτής της πόλης, Μελχισεδέκ; Δεν το ξέρουμε. Ωστόσο ο Κύριος, ο οποίος έδωσε αυτή τη γη στα παιδιά τού Ισραήλ και διέταξε τον αρχηγό τους, τον Ιησού του Ναυί να εξοντώσει ανελέητα τους κατοίκους της περιοχής, «επειδή δε θα έχει ολοκληρωθεί η ανομία των Αμορραίων» (Γεν. 15:16), δεν επέτρεψε στους Εβραίους να καταλάβουν και να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ, όπως συνέβη σε τόσες πολλές πόλεις της Χαναάν. Πιθανώς, μόνο τα περίχωρα της πόλης καταλήφθηκαν προσωρινά και κάηκαν από τους Εβραίους.(Κρ. 1:8). Ταυτόχρονα, ο Ιησούς του Ναυί διέταξε να κρεμάσουν τον ίδιο τον Αδονισεδέκ μαζί και άλλους ντόπιους βασιλιάδες, που διαδήλωναν κατά των Εβραίων και των συμμάχων τους.
Έτσι έζησαν για αρκετούς ακόμα αιώνες: οι Εβραίοι εγκαταστάθηκαν στη γη των Χαναναίων, που κατέκτησαν και έχτισαν τις πόλεις τους, αλλά η Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να παραμένει στα χέρια των ειδωλολατρών Χαναναίων.
Ο Δαβίδ έκανε την κατακτημένη πόλη πρωτεύουσα του Βασιλείου του και κυβέρνησε εκεί 33 χρόνια – αριθμό ίσο με τα χρόνια της επίγειας ζωής του Χριστού
Μόλις μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, μετά την κατάκτηση των Αγίων Τόπων από τους Εβραίους, ο συγγενής και διοικητής του βασιλιά Δαβίδ, που τον έλεγαν Ιωάβ, κατάφερε με τις δικές του «ειδικές δυνάμεις» να εισβάλει μέσα στα τείχη της πόλης μέσω μιας αρχαίας μυστικής σήραγγας και να κατακτήσει την Ιερουσαλήμ. Ο άγιος προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ έκανε την κατακτημένη πόλη πρωτεύουσα του Βασιλείου του και κυβέρνησε 33 χρόνια – αριθμό ίσο με τα χρόνια της επίγειας ζωής του Χριστού, του θεϊκού απογόνου του. Λίγο ψηλότερα από την ιερή πηγή της Γκιόν, ο Δαβίδ έχτισε ένα πολυτελές παλάτι. Το παλάτι, του οποίου τα ερείπια ανακάλυψε ο αρχαιολόγος Εϊλάτ Μαζάρ το 2005…
Όσο για τον τάφο του ιδρυτή της πόλης, του δίκαιου Μελχισεδέκ, την εποχή των Σταυροφόρων ( και ίσως νωρίτερα) τον ανακάλυψαν σε μια σπηλιά κάτω από τον Γολγοθά, όπου κάποτε είχεθαφτεί το κεφάλι του πρώτου ανθρώπου. Στο ίδιο σημείο, στο σπήλαιο του Αδάμ, δίπλα στον τάφο του βασιλιά-ιερέα υπήρχαν τάφοι Σταυροφόρων-βασιλιάδων της Ιερουσαλήμ, νόμιμοι (σύμφωνα με τους ίδιους τους Σταυροφόρους!), διαδόχων του θρόνου του Μελχισεδέκ. Πράγματι, ο Μελχισεδέκ ήταν θαμμένος ακριβώς κάτω από τον τόπο της σταύρωσης; Δε γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αλλά αυτή εικασία φαίνεται εύλογη και ο τόπος ταφής είναι πολύ συμβολικός. Ίσως ο πρώτος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ ήθελε να ταφεί στο ίδιο βουνό (ή κοντά σε αυτό) στο οποίο είχε θυσιάσει μοσχάρια, κατσίκες και πρόβατα στον Ύψιστο Θεό και στο οποίο, δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, «ο Κύριος των κυριών θα θυσιάσει τον εαυτό του για τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας, ο Μεσσίας από τον οίκο του Δαβίδ, ο Βασιλιάς των Βασιλέων» (Αποκ. 17:14), «αιώνιος ιερέας από την τάξη του Μελχισεδέκ» (Ψαλμ. 109: 4).
Γεβγκένι Αμπντουλάγιεβ
Μετάφραση: Aργυρώ Γιαβροπούλου
Pravoslavie.ru
https://gr.pravoslavie.ru/153047.html
