ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΓΑΤΩΝ

ΣΑΝ ΗΜΟΥΝΑ νέος και βαστούσαν τα πόδια μου,μας αφηγείται ο κυρ-Νίκος , έκαμα γύρα όλο το Άγιον Όρος και τα ασκηταριά να βρω μεγάλους αγίους Καλογήρους και εγκρατείς από τον κόσμου τούτο.
Έτσι κάποτε ανέβηκα και στον παπαΣτέφανο τον Σέρβο στα Κατουνάκια μιάς που γνωρίζω καλά την Σερβική γλώσσα.

Γόνος μιας πλούσιας Σερβικής οικογένειας εμπόρων, σπούδασε οικονομικά και έπειτα θεολογία,όμως προτίμησε την ανένδοξη και ταπεινή ζωή του Άθωνα.

Ζούσε σε μια ιδιόμορφη κατασκευή από σανίδες, λαμαρίνες και πλίνθους, που την είχε στήσει μόνος του πάνω στους βράχους

Η απόταξή των στοιχειωδών πραγμάτων και η σύνταξή του με την αμέριμνη εν Χριστώ ζωή τον είχαν απαλλάξει από τις έγνοιες και σκοτούρες που όλοι έχουμε σήμερα, ακόμη και από τις πιο απλούς υγειονομικούς κανόνες.

Τα επιμάνικα που φορούσε από γαλάζια είχαν καταστεί μαύρα, τα δε μαλλιά του και τα γένια του από την απλυσιά είχαν γίνει στέρεα σαν τα κλαριά των δέντρων.

Ένα μεσημέρι και αφού τελείωσε η Θεία Μυσταγωγία που ολοκαρδίως Λειτουργούσε μας παρέθεσε τράπεζα με τα λιγοστά του αγαθά μέσα σε τσίγκινα πιάτα.

Κατά το τέλος του γεύματος όμως ένας δυνατός σαματάς ακούστηκε από το μαγεριό !

-Τι είναι αυτό Γέροντα;

-Μην ανησυχείτε. Οι γάτες πλένουν τα πιάτα !

Την ίδια κιόλας ώρα αφού έβαλα μετάνοια στον παπαΣτέφανο κατέβηκα στον Αρσανά να πάρω το Μοτόρι για να μην γευθώ και πάλι το υπερσύγχρονο πλυντήριο πιάτων .

Όντως αληθείς ασκητάδες !

π.Διονύσιος Ταμπάκης