Η κυβέρνηση θεωρεί «φυσιολογικό» το να ζώνονται τα τρόφιμα με συναγερμούς και αδιαφορεί για τον γενικό «συναγερμό» που σημαίνουν τα φτωχοποιημένα νοικοκυριά.
Ακρίβεια – Τρόφιμα: Αν δεν έχετε να φάτε ψωμί με 2 ευρώ, φάτε παντεσπάνι. Αν δεν έχετε καύσιμα να κινήσετε το αυτοκίνητο σας, νοικιάστε λιμουζίνα με σοφέρ. Αν δεν έχετε καύσιμα να ζεσταθείτε, μπείτε στις Cayenne και ανάψτε κλιματισμό ή επενδύστε σε πανάκριβους λέβητες βιομάζας και… κουκούτσια από ροδάκινα. Και αν δεν σας φθάνουν τα χρήματα για να ταΐσετε το παιδί σας, μάθετέ το να τρώει… χαβιάρι.
Κάπως έτσι φαίνεται να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα η κυβέρνηση, αν αναλογιστεί κανείς το τι (δεν) έχει κάνει για την ανάσχεση της ακρίβειας σε τρόφιμα και ενέργεια, αλλά και πόσα έτη φωτός απέχει από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου.
Έτσι, αφού μάθαμε πρώτα από κυβερνητικά χείλη πως «όσοι δεν προσαρμόζονται, πεθαίνουν», τώρα μαθαίνουμε πως η εξαθλίωση είναι κάτι το φυσιολογικό. Στην «Ελλάδα 2.0» του Κυριάκου Μητσοτάκη, ακόμα και τα βρεφικά γάλατα παραμένουν πανάκριβα και μάλιστα πλέον έχουν αντικλεπτικά για να προστατεύονται από το φτωχοποιημένο «πόπολο».
Μετά την δημοσιοποίηση των ντροπιαστικών εικόνων με τις βρεφικές τροφές που είναι ζωσμένες με αντικλεπτικά και τον αναμενόμενο σάλο που ακολούθησε στα ΜΚΔ, ο υπουργός Ανάπτυξης των ολιγαρχών, Άδωνις Γεωργιάδης, σχολίασε το φαινόμενο λέγοντας πως: «γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Είναι φυσιολογικό κάποιες αλυσίδες να θέλουν να προστατεύσουν την περιουσία τους».
Αλήθεια, με κάτι τέτοια σκεπτικά να πρωτοστατούν στην εξουσία, μας κάνει εντύπωση πως αυτή η χώρα κατευθύνεται με σπασμένα φρένα προς την ολική καταστροφή; Ένα βασικό προϊόν για την επιβίωση και την ανάπτυξη του κάθε παιδιού που κανονικά θα έπρεπε να παρέχει η πολιτεία δωρεάν προς κάθε οικογένεια που τεκνοποιεί (ως μέτρο ενός ευρύτερου πλαισίου παροχών), στην Ελλάδα του 2022 έχει τιμή «χρυσαφιού» και φιγουράρει επιδεικτικά κλειδαμπαρωμένο με συναγερμούς, πάνω στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Τι άλλο να προσθέσει κανείς γι’ αυτήν την εξευτελιστική εικόνα;
Η «περιουσία» των σούπερ μάρκετ, πάνω από την επιβίωση των νοικοκυριών
Όσον αφορά την ακρίβεια στα τρόφιμα, ο «Λουδοβικισμός» που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση περιορίζεται σε μοίρασμα «παντεσπανιού» με μέτρα κοροϊδίας, ενώ το βιοτικό επίπεδο των πολιτών βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Τρόφιμα βασικής διατροφής προστατεύονται ως είδη πολυτελείας, αλλά αυτό δεν αποτρέπει καθόλου τον υπουργό Ανάπτυξης να κάνει επικοινωνιακά σόου μπροστά από τα ράφια και να συμπεριφέρεται περισσότερο ως εκπρόσωπος των σούπερ μάρκετ, παρά ως αιρετός αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού.
Σε μια εποχή που οι ανατιμήσεις γονατίζουν τα νοικοκυριά, η «περιουσία» του κάθε σούπερ μάρκετ κρίνεται εξόχως πιο σημαντική από την οποιαδήποτε βοήθεια προς την οικογένεια. Ο συναγερμός μιας συσκευασίας τροφίμου υπολογίζεται περισσότερο στα μάτια του κράτους, από τον κόκκινο «συναγερμό» που σημαίνει στα φτωχά νοικοκυριά, τα οποία δεν μπορούν πλέον να ανταπεξέλθουν ούτε στις βασικές ανάγκες για την επιβίωσή τους. Τα κέρδη των ομίλων υπερισχύουν πάνω από οικογένειες, παιδιά και αναξιοπαθούντες.
Ο κλάδος των σούπερ μάρκετ ήταν αυτός που στηρίχθηκε περισσότερο από κάθε άλλον στην διετία της πανδημίας, λόγω της σκανδαλώδους εύνοιας της κυβέρνησης, αλλά και από την ίδια την στήριξη των πολιτών που τα εμπιστεύθηκαν σε υπερβολικό βαθμό. Και σήμερα κάποιες από αυτές τις – τόσο ευνοημένες και κερδοφόρες – επιχειρήσεις, ανταποδίδουν αυτήν την μεταχείριση με έκδηλη καχυποψία και αναξιοπρεπή συμπεριφορά προς τους καταναλωτές.
Ζητείται ανθρωπιά
Ασφαλώς οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και είναι λογικό και αναμενόμενο να προστατεύουν το εμπόρευμά τους από κλοπές. Όμως υπάρχουν πολύ πιο διακριτικοί και κόσμιοι τρόποι για να γίνεται αυτό, από το να μετατρέπουν τα ράφια με τα τρόφιμα σε «φρούρια», σαν να είναι ο κάθε καταναλωτής ένας υποψήφιος κλέφτης. Λίγη ευαισθησία – έστω και για τα προσχήματα – δεν βλάπτει στους καιρούς που ζούμε.
Για να φτάσει κάποιος πολίτης στο σημείο να κλέψει βρεφικό γάλα για το παιδί του, πάει να πει – μάλλον – πως έχει φτάσει σε έσχατο σημείο απόγνωσης. Δεν υπάρχει όμως η παραμικρή ευαισθησία απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, ούτε από την πολιτεία, ούτε από τις περισσότερες επιχειρήσεις. Θυμόμαστε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν μια γιαγιά έκλεψε από σούπερ μάρκετ στο Ίλιον, λίγο κρέας και τυρί. Το σούπερ μάρκετ της είχε κάνει… μήνυση με συνοπτικές διαδικασίες και η ηλικιωμένη επιχείρησε να αυτοκτονήσει πίνοντας υπνωτικά χάπια, μη μπορώντας να σηκώσει την ντροπή.
Θυμόμαστε και τότε τον –πάντα ανάλγητο – Άδωνι Γεωργιάδη να λέει με ύφος χιλίων καρδιναλίων πως το σούπερ μάρκετ απλά… ακολούθησε τον νόμο. Ακριβώς όπως λέει και σήμερα πως το να μετατρέπονται τα σούπερ μάρκετ σε αποθήκες περιφρουρούμενων τροφίμων, είναι φυσιολογικό.
Τελικά αυτήν την Ελλάδα θέλουμε; Μια Ελλάδα στην οποία κυριαρχεί η απανθρωπιά και η αδιαντροπιά; Πού το φιλότιμο έχει γίνει άγνωστη λέξη; Που ακόμα και η βασική επιβίωση των πολιτών μοστράρεται σαν προνόμιο για μερικούς;
Θέλουμε μια Ελλάδα στην οποία η αξιοπρέπεια των πολιτών εκτίθεται στα ράφια;
ΠΗΓΗ sportime
https://filoinikodimou.blogspot.com/2022/11/blog-post_19.html
