Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν είναι απλώς μια ημερομηνία∙ είναι κραυγή ψυχής, είναι ανάσα ελευθερίας. Την αυγή εκείνης της μέρας, δεν μίλησε ένας άνθρωπος — μίλησε ολόκληρος ένας λαός. Από τα βουνά της Πίνδου ως τα νησιά του Αιγαίου, η Ελλάδα όρθωσε ανάστημα και είπε το αιώνιο «ΟΧΙ» στους τυράννους.
Εκείνη τη στιγμή, ο κόσμος είδε τι σημαίνει ελληνική ψυχή. Είδε πώς ένα μικρό έθνος μπορεί να σταθεί απέναντι σε αυτοκρατορίες, με μοναδικό όπλο την πίστη, την ανδρεία και την αγάπη για την πατρίδα. Το «ΟΧΙ» έγινε σύμβολο ελπίδας, φωτεινός φάρος για όλους τους λαούς που πάλευαν στο σκοτάδι της σκλαβιάς.
Ο ελληνικός λαός δεν φοβήθηκε. Δεν υποχώρησε. Έσφιξε τη γροθιά, ύψωσε τη σημαία και προχώρησε. Γιατί το αίμα των προγόνων μας κυλά μέσα μας∙ το ίδιο μέταλλο, το ίδιο φως, η ίδια άρνηση στην υποταγή.
Η Ιστορία δεν γράφεται με εύκολες αποφάσεις. Γράφεται με θυσίες, με ψυχές που καίνε σαν φλόγες στις κορυφές των βουνών. Και τότε, οι Έλληνες έγιναν φλόγα. Έδειξαν πως η Ελευθερία δεν χαρίζεται — κατακτιέται.
Ας θυμόμαστε πάντα πως εκείνη τη μέρα δεν νίκησε μόνο ο στρατός, αλλά η ψυχή ενός ολόκληρου λαού.
Ας κρατάμε ζωντανό αυτό το πνεύμα, γιατί κάθε εποχή έχει το δικό της «ΟΧΙ» να πει.
Και κάθε φορά που θα τολμήσουμε να πούμε «ΟΧΙ» στο ψέμα, στην αδικία, στην υποταγή — τότε θα είμαστε άξιοι απόγονοι εκείνων των Ηρώων.
Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές που δοκιμάζουν τη δύναμη και την αρετή μας. Ο τόπος μας έχει χτιστεί με θυσίες, με μάχες που φέρνουν δάκρυα αλλά και δόξα. Η γενναιότητα του λαού μας δεν είναι προϊόν τύχης, ούτε σύμπτωση· είναι η σφραγίδα αιώνων πολιτισμού, το αποτέλεσμα χιλιετιών που δοκιμάζουν το θάρρος και τη ψυχή του Ελληνισμού.
Κάθε βουνό που υψώνεται στον ελληνικό ορίζοντα, κάθε νησί που στέκει περήφανο μέσα στο κύμα, μιλά για έναν λαό που δεν λυγίζει. Ο τόπος μας είναι η σπονδή των ηρώων, και η μνήμη τους το πανίσχυρο όπλο μας. Από την αρχαία Σπάρτη και την Αθήνα ως τα σύγχρονα πεδία μάχης, η Ελλάδα έχει δείξει ότι η θέληση ενός λαού μπορεί να γκρεμίσει ό,τι φαντάζει ανίκητο.
Το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου δεν ήταν απλά μια άρνηση· ήταν μια δήλωση ζωής, μια υπόσχεση ότι η πατρίδα μας δεν πρόκειται ποτέ να παραδοθεί στη σκλαβιά. Κάθε γενιά Ελλήνων που σηκώνει το κεφάλι, κάθε παιδί που μαθαίνει να αγαπά την Ελλάδα, ενώνει τη φωνή του με εκείνη των προγόνων που κράτησαν το φως ζωντανό.
Η 28η Οκτωβρίου μας θυμίζει ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο γη και πέτρα, αλλά πνεύμα που δεν σβήνει, φλόγα που καίει αδιάκοπα. Η ελευθερία δεν είναι δώρο· είναι αγώνας, είναι θυσία, είναι η αποφασιστικότητα να πεις «ΟΧΙ» όταν όλοι οι άλλοι υποτάσσονται. Και ο ελληνικός λαός, αιώνες τώρα, έχει μάθει να λέει αυτό το ΟΧΙ με περηφάνια, με πάθος, με ψυχή.
Σήμερα, η μνήμη εκείνης της μέρας μας διδάσκει: να στεκόμαστε όρθιοι, να μάχεστε για ό,τι είναι δίκαιο, να αγαπάμε την πατρίδα με όλη μας την καρδιά. Το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου δεν ανήκει μόνο σε αυτούς που το είπαν τότε· ανήκει σε κάθε Έλληνα που έχει θάρρος, πίστη και αγάπη για την Ελλάδα.
Η Ελλάδα ζει μέσα μας, και η φλόγα της δεν σβήνει ποτέ. Η 28η Οκτωβρίου είναι η μέρα που ο λαός της είπε «ΟΧΙ», και αυτό το ΟΧΙ αντηχεί για πάντα στον αιώνα, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.
ΟΧΙ στη σκλαβιά, ΟΧΙ στην αδικία, ΟΧΙ στη λήθη. ΟΧΙ με περηφάνια. ΟΧΙ με ψυχή. ΟΧΙ για την Ελλάδα!
