Διεθνολόγος - Νομικός
Υποψήφιος Βουλευτής Λάρισας
με την Πατριωτική Ένωση του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου
Σε καμία κυρίαρχη και ελεύθερη χώρα του κόσμου, εξαιρουμένης της Ελλάδας, δεν παρατηρείται το φαινόμενο της συστηματικής διαφοροποίησης του εθνικού ιστορικού αφηγήματος για πολιτικές σκοπιμότητες.
Ακόμα και σε πολυεθνικά κράτη, όπου εκ των πραγμάτων αναγκάζονται να συνυπάρχουν διαφορετικές εθνότητες, όπως λχ. στην Ισπανία, το Βέλγιο, τη Μ. Βρετανία, την Ρωσία ή την Ελβετία, ο βασικός ιστορικός άξονας του κάθε κράτους στηρίζεται πάνω σε ένα, πάντα επίκαιρο, ενοποιημένο ιστορικό αφήγημα.
Με αφορμή τις διάφορες συζητήσεις περί της 28ης Οκτωβρίου, διαφαίνεται ότι δυστυχώς στην Ελλάδα ακόμα βιώνουμε την διαίρεση του λαού μας σε πάμπολλα πολιτικά και ιδεολογικά τμήματα, κάθε ένα εκ των οποίων αξιώνει το δικό του πρωτότυπο ιστορικό αφήγημα, εμπλουτισμένο κάθε φορά με φρέσκες πολιτικές θεωρίες και ανέκδοτες πληροφορίες, χωρίς να αποκλείονται και ανεπιβεβαίωτες θεωρίες συνωμοσίας.
Επίσης, ακούμε καθημερινά ανιστόρητα επιχειρήματα σχετικά με το κατά πόσον κανείς βρίσκεται στην σωστή ή την λανθασμένη πλευρά της ιστορίας, ως αιτιολόγηση πολιτικών επιλογών υπέρ της μιας υπερδυνάμεως ή της άλλης.
Η διαιώνιση δε αυτών των συγκρουσιακών αφηγημάτων αποδίδεται στην ανάγκη επιβίωσης των επί μέρους πολιτικών σχηματισμών που, με αυτόν τον άτυπο προπαγανδιστικό τρόπο οχυρώνουν τα πολιτικά τους οικόπεδα, επιβάλλοντας στους ενοίκους τους, δηλαδή, στα εκλογικά σώματα, τα εκάστοτε συμφέροντα και το νόθο ιδεολογικό στίγμα του κάθε πολιτικού οίκου, σιγά - σιγά, δια της μεθόδου του σαλαμιού.
Το αποτέλεσμα είναι να επιβάλλονται σήμερα διάφορα αποπροσανατολιστικά και ανθελληνικά αφηγήματα. Ουδείς όμως αναφέρεται στον κοινό μας παρονομαστή, το αφήγημα που ενώνει τον Ελληνικό λαό!
Αντιθέτως, το Εθνικό μας ιστορικό αφήγημα αποσιωπείται και αποκαθίσταται σταδιακά από μια κυνική και παθητική στάση αναγκαστικής δήθεν προσαρμογής στις ηθικές επιταγές της σύγχρονης μεταβιομηχανικής εποχής, που παρουσιάζεται λίγο - λίγο από τους, φερόμενους ως εκπροσώπους της Νέας (Ελληνικής αστικής) Τάξης, ως μονόδρομος, σε αντιδιαστολή με την, τάχα μου ξεπερασμένη και παρωχημένη, επαρχιώτικη Ελληνική εθνική συνείδηση.
Όμως, είτε το θέλουν είτε όχι, η Ρωμιοσύνη είναι ο ενιαίος, κυρίαρχος και ελεύθερος Ορθόδοξος Ελληνικός λαός στη διαχρονική του, πολύμορφη και πολυδύναμη παρουσία στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι!
Ποιά οφείλει λοιπόν να είναι η διαχρονική στάση της Ελλάδας έναντι των ΗΠΑ και της Βορειο-Ατλαντικής Συμμαχίας ή των εταίρων μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις διαρκείς προκλήσεις των, από στεριάς και θάλασσας Αλβανών, Σλάβων και Τούρκων γειτόνων μας; Με ποιόν τρόπο πρέπει να συμπεριφερόμαστε έναντι των παραδοσιακών μας συμμάχων και των ομοδόξων μας Ορθοδόξων λαών, όπως είναι οι Σέρβοι και οι Ρώσοι;
Πιστεύω ακράδαντα πως, για να προοδεύσουμε σε τούτο τον τόπο και να ασκήσουμε με ορθότητα, σωφροσύνη, δικαιοσύνη και συνέπεια τα κυριαρχικά και πολιτικά μας δικαιώματα κατά παντός άλλου, πρέπει επιτέλους να μάθουμε πρωτίστως να σεβόμαστε τον κοινό μας σκοπό, που δεν είναι άλλος από την επιβίωσή μας.
ΟΧΙ όμως ως άβουλα όντα, ή ως πολίτες μιας αχανούς διεθνούς ή Ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας νέου τύπου, αλλά ως Ρωμιοσύνη, δηλαδή ως ο απανταχού Ελληνικός Λαός, στα πλαίσια που ορίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του 1966: Άρθρον 1. – 1. Όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως. Σύμφωνα με το δικαίωμα αυτό καθορίζουν ελεύθερα το πολιτικό καθεστώς τους και εξασφαλίζουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και μορφωτική ανάπτυξή τους.
Τι πιστεύει ο σημερινός Έλληνας πολίτης σχετικά με τα πλαίσια εντός των οποίων δύναται ο Λαός μας να ασκήσει τα, ιστορικά και συνταγματικά, πλέον, κατοχυρωμένα, κυριαρχικά του δικαιώματα έναντι των σύγχρονων συμμάχων μας;
Νοείται μια κυρίαρχη χώρα να θυσιάζει τα εθνικά της συμφέροντα στον βωμό των εθνικών συμφερόντων άλλων κυρίαρχων χωρών; Η απάντησή μας είναι ένα ξεκάθαρο και βροντερό ΟΧΙ!
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να διατηρήσουμε αναλλοίωτα τα κοινά εθνικά χαρακτηριστικά που μας διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους λαούς, αποκρούοντας οποιονδήποτε επιχειρεί, δια του αποπροσανατολισμού και κυρίως, της τακτικής του σαλαμιού, να μας μετατρέψει σε μια άμορφη λαϊκή μάζα!
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να τονίσω ότι η μάχη δεν είναι χαμένη, αφού, όπως έχει διαπιστωθεί και στο παρελθόν, η τακτική του σαλαμιού δεν αποδίδει πάντοτε. Όπου και όταν σκόνταψε πάνω στην επαγρύπνηση, στην ενεργητική αντίσταση και την αποφασιστικότητα των εθνικών ή των δημοκρατικών δυνάμεων, απέτυχε. Αρκεί η αντίδραση να είναι έγκαιρη. (Γιώργος Κ. Γεωργαλάς)
Έτσι άλλωστε πράττουν, αντιδρώντας, όχι μόνον οι υπερδυνάμεις, οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί, οι Κινέζοι και οι Ρώσοι, αλλά ακόμα και οι Ιταλοί, οι Ούγγροι, οι Βούλγαροι, οι Σκωτσέζοι, οι Καταλανοί και οι Τούρκοι: Όλοι οι λαοί, πλην των δύστυχων πρώην αποικιών της Αφρικής και της Ασίας, υπερασπίζονται τα νόμιμα δικαιώματά τους, ακολουθώντας πάντοτε πιστά το δικό τους εθνικό ιστορικό αφήγημα.
Ας κάνουμε και εμείς την αρχή, εν έτει 2022, με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.
Ας πάψουμε να είμαστε οι αντιπρόσωποι του ενός και του άλλου και ας ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις που μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε σαν μια πρώην αποικία που δεν ανέλαβε ποτέ τις εθνικές της ευθύνες! Ας φανούμε αντάξιοι της Θυσίας των προγόνων, των παππούδων και των γονέων μας! Η Πατρίδα μας προστάζει να το πράξουμε ξανά!
