Παππούς Χατζηφλουρέντζος
Της Μηλιάς το κλέος
του Αντώνη Αντωνίου
Γεννήθηκε
στο χωριό Μηλιά Αμμοχώστου το έτος 1901. Η πίστη και η αγάπη του προς
το Θεό ήταν μεγάλη. Ο ασκητικότατος τρόπος της ζωής του και τα προφητικά
του λόγια τον έκαναν να μοιάζει με τρελό. Σχολείο δεν πήγε και για
μεγάλο μέρος της ζωής του δεν ήξερε να διαβάζει. Αρχικά δεν αγωνιζόταν
πνευματικά και ζούσε μια συνηθισμένη κοσμική ζωή μέχρι που μια ασήμαντη
αφορμή έγινε αιτία να φωτιστεί η ψυχή του και να γεμίσει από Θείο πόθο
για τον Κύριο μας και για κάθε πνευματική αρετή. Όταν έγινε περίπου 40
χρονών από Θείο ζήλο ξεκίνησε να περιεργάζεται και να μελετά δειλά-δειλά
τα ιερά βιβλία της εκκλησίας και σύντομα έμαθε να διαβάζει. Στο
επάγγελμα ήταν γεωκτηνοτρόφος ενώ αργότερα ασχολήθηκε με πολλές
διαφορετικές εργασίες όπως κτίστης, καλλικάς κα.
Παντρεύτηκε μια ήσυχη γυναίκα από τη Μηλιά,
την Αννεζού και μαζί της απέκτησε έξι παιδιά, πέντε γιούς και μία κόρη.
Το 1945, είχε πάει για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους εξ΄ ου και πήρε
την ονομασία Χατζής. Όταν πλέον είχε παντρέψει τα τρία από τα έξι του
παιδιά, από Θείο πόθο, πήγε αρχικά στη Μονή του Αποστόλου Βαρνάβα κοντά
στο Βαρώσι και αργότερα στη Μονή Σταυροβουνίου για να γίνει μοναχός. Οι
ηγούμενοι των Μοναστηριών όμως αρνήθηκαν να τον δεχθούν λόγω του ότι
ήταν παντρεμένος και είχε παιδιά ελεύθερα. Η ζωή του ήταν ασκητική με
συνεχή νηστεία και προσευχή. Δεν έτρωγε παρά μόνο λίγα χόρτα και ψωμί
την ημέρα ευχαριστώντας το Θεό.
Τη Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκεύη απείχε απο κάθε τροφή αλλά και πόση. Μαγειρεμένα φαγητά δεν έτρωγε, ούτε καν λάδι. Προτιμούσε να τρώει φρούτα. Έκανε αυστηρότατη νηστεία, παρόλο που ο ύπνος του ήταν ελάχιστος και η δουλειά πολλή. Τις δυσκολίες στη ζωή του δεν τις λάμβανε υπ’ όψη και έλεγε: “ο Χριστός τόσα βάσανα πέρασε για μας και εμείς θα παραπονιόμαστε;” Μεταλάμβανε πολύ τακτικά το σώμα και το αίμα του Χριστού. Θεωρούσε τον εαυτό του αμαρτωλό και το φρόνημα του ήταν πάντα ταπεινό. Του άρεσε πολύ να δίνει ελεημοσύνη και πολύ τακτικά βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη στα χωράφια χωρίς ποτέ να πάρει χρήματα. Μάλιστα, μετά το τέλος της εργασίας μάζευε όλους και διάβαζαν το “απόδειπνο”.
Στο σπίτι κοιμόταν στο πάτωμα και σ’ αυτούς που τον επισκέπτονταν έπλενε τα χέρια. Η προσευχή ήταν το κύριο του έργο. Ο παππούλης τις νύκτες αγρυπνούσε προσευχόμενος ενώ ο ύπνος του ήταν λίγος. Αμέτρητες, διηγούνται τα παιδιά του, ήταν οι φορές που τον είχαν δει ή ακούσει να κλαίει καθώς προσευχόταν. Πολύ συχνά καθώς έφευγε από την εκκλησία πήγαινε σε σπίτια συγχωριανών του ή σε σπίτια γειτωνικών χωριών και τους μιλούσε με ζήλο για το Χριστό. Παράδειγμα μεγάλο γι’ αυτά που έλεγε ήταν ο ίδιος του ο εαυτός. Η εξωτερική του εμφάνιση ήταν πάντα λιτή και ποτέ δεν είχε να επιδείξει κάτι το υλικό. Καθημερινά μετέβαινε στις εκκλησίες του χωριού καθώς και άλλες εκκλησίες της περιοχής και βοηθούσε τους ιερείς στην τέλεση των ιερών τους καθηκόντων, και φρόντιζε για την ευπρέπεια του οίκου του Κυρίου μας. Για τη πολλή του αγάπη προς το Θεό αξιώθηκε από τον Κύριο να έχει το προορατικό χάρισμα.
Προείπε για την Τουρκική κατοχή πολλά
χρόνια πριν γίνει, συνέτιζε τους συγχωριανούς και συνανθρώπους του
αποκαλύπτοντας τους πολλά κακά που θα συνέβαιναν, είχε προσωπική
εμπειρία του Ακτίστου Φωτός, με την δακρύβρεκτη προσευχή του
αποσοβήθηκαν δεινά και τέλως προείπε για το θάνατο του για τον οποίο
προετοιμάστηκε με απόλυτη νηστεία για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες.
Αξιώθηκε επίσης να υποστεί πολλούς χλευασμούς για την αγάπη του Χριστού καθώς και την «ρετσινιά του τρελλού» γι’Αυτόν.
Ο παππούς Χατζηφλουρέντζος κοιμήθηκε
ειρηνικά στην αγκαλιά της Παναγίας μας στη Μονή της Παναγίας της
Αυγασίδας την 10η Οκτωμβρίου 1969 αφού μετάλαβε το σώμα και το αίμα του
Κυρίου μας μετά από το Άγιο ευχέλαιο.
Την ευχή του να έχουμε.
***
Προφητικοί λόγοι του παππού Χατζηφλουρέντζου
Τον Παππού Χατζηφλουρέντζο – τον έλεγαν τρελλό και τον κορόιδευαν, κι όμως εκείνος προφήτευσε την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, αυτά που συμβαίνουν σήμερα κι εκείνα που έρχονται… οι Μηλιώτες τον ονόμαζαν κοροϊδευτικά ‘Χαχατζημούνα’. Με ένα ποδήλατο εγύριζε και δεν του δίναν σημασία και τον είχαν για τρελλό κιόλας.
«Τότε
προσέχαν τους θύλακες, το ’64, τους τουρκοκύπριους στα τουρκοκυπριακά
χωριά, και ένας γιος του επέστρεφε από τη σκοπιά. Μόλις τον είδε εκείνος
γύρισε και του λέει:
«Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος, παιδί μου;…
Δεν σου ειπα, γιέ μου, να πέφτεις να κοιμάσαι και να μη γυρίζεις πλευρό;
Σου το ‘χω ξαναπεί, τα νέα εδώ να ‘ρχεσαι να τα μαθαίνεις και όχι στα ραδιόφωνα. Πήγαινε
σπίτι, γιε μου, και πέσε να κοιμηθείς και εμείς δεν έχουμε καμιά
ειδοποίηση από το Θεό. Οι Τούρκοι θα έρθουν, γυιέ μου, αλλά δεν θα
έρθουν τώρα· μετά θα έρθουν και θα πάρουν την Κύπρο τη μισή».
«Ας μας αφήσουν και μέχρι το πρωί θα τους
καθαρίσουμε», είπε με ενθουσιασμό ο γιος. Εκείνος του απαντά: «Ρε
Αντονούη, οι Τούρκοι θα έρχονται από το χωριό σου και εσύ από το χωριό
σου δεν θα μπορείς να περνάς».
«Μα δεν είμαστε μόνοι μας, έχουμε και την
Ελλάδα», του είπε ο Αντώνης και ο Χατζής σκύβοντας το κεφάλι: «Κανένα
δεν έχουμε υπέρ μας, είναι όλοι εναντίον μας. Οι Τούρκοι θα έρθουν
ύστερα και όλοι θα τους ζητούν να σταματήσουν και αυτοί δε θα σταματούν.
Και τότε θα αφήσετε τα σπίτια σας όπως είναι και θα φύγετε. Θα πέφτετε ο
ένας πάνω στον άλλο (δηλ. θα είσαστε όλοι μαζί στριμωγμένοι), χωρίς να
πειράζει όμως ο ένας τον άλλον… Θα μαυροφορήσει όλη η Κύπρος και θα
γυρεύετε την πιο μικρή σπηλιά, την πιο μικρή τρύπα να τρυπώσετε. Θα
γίνει μεγάλο κακό στην Κύπρο. Εσείς θα φύγετε, εγώ όμως θα μείνω».
Πράγματι, μετά την εισβολή της 20ης Ιουλίου
1974, συμφωνήθηκε εκεχειρία μεταξύ 23 και 26 Ιουλίου, την οποία οι
Τούρκοι δεν σεβάστηκαν και προχώρησαν και κατέλαβαν και την υπόλοιπη
κατεχόμενη γη μας, από τη Μόρφου μέχρι το Βαρώσι.
«Θα αργήσετε λίγο να έρθετε πίσω. Όταν θα έρθετε πίσω, τότε θα είναι τα κλάματά σας. Τότε θα δώσει νόηση στον κόσμο ο Θεός, να καταλάβει το δρόμο τον ορθό ποιος είναι… Ο Θεός γνωρίζει πότε ‘‘θα σας ξαπολύσει’’ (θα σας ελευθερώσει): όταν θα είσαστε εντάξει μεταξύ σας… Πολλοί Τούρκοι από τα έργα τα καλά, θα γίνουν Χριστιανοί. Τούτη η Παναγία και τις πέτρες θα τις κάνει χριστιανές εκείνη την ώρα, όχι μόνο τους ανθρώπους. Θα έρθει ο φόβος του Θεού. Ο κόσμος θα περπατά με το κεφάλι σκυφτό. Η Κύπρος θα ελευθερωθεί από μόνη της, χωρίς να τη βοηθήσει κανένας».
«Θα έρθει μια ώρα που θα τρέχετε σαν τα καμήλια, θα φοβάστε να κοιτάξετε πίσω σας. Εκεί που θα πάτε θα νομίζετε πως πήγατε στο πανηγύρι, ούτε θα πεινάσετε, ούτε θα διψάσετε. Πολλά κράτη θα ενδιαφερθούν, αλλά οι Τούρκοι θα είναι ανένδοτοι. Όμως, θα έρθει η ώρα που θα ξαναρθείτε στα σπίτια σας. Την ώρα αυτή που θα έρθετε, θα πέσετε κατά γης, θα ταπεινωθείτε».
«Θα έρθετε. Θα το θελήσει η Παναγία και θα έρθετε, αλλά σας το ξαναλέω ότι θα ταπεινωθείτε, θα πέσετε κατά γης. Ο Θεός γνωρίζει πότε και θα σας ελευθερώσει («θα σας ξαπόλησει») όταν θα είσαστε εντάξει μεταξύ σας. Όταν θα έρθετε πίσω, τότε θα είναι τα κλάματά σας».
«Να ντύνεστε, κόρη μου, καλά στην εκκλησίαν, γιατί εν νά ‘ρτουν οι αλλόθρησκοι θα βεβηλώσουν τες εκκλησιές μας. Εν να μπουν κουπάθκδια μέσα.»
«Θα έρθει ώρα που θα λείψει το μαύρο που την Κύπρο. Μετανοείτε, ήγγικεν η ώρα!»
«Θα πάνε μέχρι εκεί για να υπογράψουν συμφωνία αλλά τελικά δεν θα την υπογράψουν. Ο σατανάς θα “μπαρκάσει” [θα βάλει εμπόδια] και δεν θα υπογράψουν τα χαρτιά. Το πρόβλημα όμως θα λυθεί από μόνο του… Η Τουρκία θα πάει στη Μέκκα να ακουμπήσει».
«Διχοτόμηση δεν θα γίνει. Δεν μπορούν οι Τούρκοι να κάμουν διχοτόμηση».
«Ο κόσμος θα αμαρτήσει, θα προηγηθεί περίοδος ευμάρειας, αλλά μετά θα έρθει η κρίση. Αν δεν το καταλάβει ο κόσμος να στραφεί προς τον Θεό, θα έρθει μεγάλη κρίση. Μπορεί να κλείσει και τον ουρανό ο Θεός (ανομβρία). Το νερό, οι βροχές, είναι όλα δικά του αυτά. Θα έρθει καιρός που θα γυρεύετε γαιδούρια και δεν θα βρίσκετε».
«Αν δεν το καταλάβει ο κόσμος να στραφεί προς τον Θεό, θα έρθει μεγάλη κρίση. Θα κλείσουν ξενοδοχεία και θα μείνουν σπίτια ατέλειωτα πάνω στις κολώνες. Θα έρθει καιρός που θα σας τα δίνουν από τη μια [τα χρήματα] και θα σας τα παίρνουν από την άλλη».
Του είπε κάποτε ο γιός του Αντώνης απογοητευμένος: «Οι Τούρκοι, πατέρα, θα μας φάνε». Και του απαντά: «Άκουσε, γυιέ μου. Θα έρθει μία ώρα, που τρεις μόνο άνθρωποι την Κύπρο θα μπορούν να την ελευθερώσουν. Και η Κύπρος θα ελευθερωθεί από μόνη της, χωρίς να την βοηθήσει κανένας». Η Κύπρος με την αφορμήν επιάστην [κατακτήθηκε] ξαφνικά και με την αφορμήν, έτσι ξαφνικά, θα λευτερωθεί. Αλλά πώς θα το φέρει, μόνον ο Θεός γνωρίζει».
Μερικοί συγχωριανοί του αμφισβητούσαν τα λεγόμενά του για την απελευθέρωση της Κύπρου και του έλεγαν: «Η Κωνσταντινούπολη τόσα χρόνια είναι κάτω από τουρκική κατοχή και ακόμα δεν ελευθερώθηκε και πως τάχα εμείς θα ελευθερωθούμε;» Και τους απαντούσε: «Θα έρθει κι αυτούς η ώρα τους που θα τα πάρουν πίσω. Ο Θεός δεν βιάζεται».
«Το χωριό μας μια μέρα θα δοξαστεί. Θα δοξαστεί το όνομα του Κυρίου».
Ο Χατζηφλουρεντζος
είχε πει ότι οι Κύπριοι θα γυρίσουν στα Κατεχόμενα στη Νηστεία των
Χριστουγέννων, δηλαδή μετά την 15 Νοεμβρίου και μέχρι την 24 Δεκεμβρίου
Και ένας άλλος Κύπριος Ιερέας είχε πει από
την δεκαετία του 70, ότι οι οι Κύπριοι θα γυρίσουν στα Κατεχόμενα “όταν
θα μαζεύουν τις ελιές” δηλαδή κάποιο Φθινόπωρο…
Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Είχαμε έναν άνθρωπο στο δικό μου το χωριό τον Δημήτρη του Πρωτόπαπα, ο δεξής ψάλτης της Πάνω Ζώδιας, σοφός άνθρωπος αρχοντικός και έλεγε στα παιδιά του το1973: «Αχ παιδιά μου θα βγείτε πρόσφυγες. Τούρκοι θα κατοικίσουν στο χωριό μας». Και του έλεγαν τα παιδιά του, που ζούν και μου τα λένε αυτά: Και θα μείνουμε πατέρα για πάντα πρόσφυγες; «Όχι, πολλοί θα πεθάνουν στην προσφυγιά και δεν θα επιστρέψουν. Όταν ακούσετε ότι στην Τουρκία εδημιουργήθη μία καινούρια χώρα που λέγεται Κουρδία, θα επιστρέψετε όλοι πίσω χωρίς πόλεμο. Θα γίνει μεγάλος πόλεμος, αλλά αλλού, όχι σε μας… »
