Ο Άγιος Ευψύχιος έζησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη. Αν και νιόπαντρος, αυτό δεν τον εμπόδισε να δείξει έμπρακτα τη μεγάλη αγάπη του στο Χριστό. Στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, ο Ιουλιανός είχε κτίσει ένα είδωλο της θεάς Τύχης, που προσκυνούσαν κάθε μέρα επιδεικτικά οι ειδωλολάτρες. Ο Ευψύχιος, αφού πήρε μαζί του και μερικούς άλλους τολμηρούς νέους, πήγε και γκρέμισε το είδωλο. Όταν συνελήφθη, είπε στον αξιωματούχο ότι ο Ιουλιανός δεν έχει κανένα δικαίωμα να ενεργεί ειδωλολατρικά πράγματα στη χριστιανική Καισαρεία. Βέβαια, ο Ευψύχιος εκ των προτέρων γνώριζε ότι η απόφαση θα ήταν καταδικαστική. Πράγματι, οι συνεργάτες του καταδικάστηκαν σε βασανισμούς και εξορία. Ενώ ο ίδιος, σαν αρχηγός της πράξης, καταδικάστηκε σε θάνατο με αποκεφαλισμό. Έτσι, ο Ευψύχιος κατατάχθηκε σ' εκείνη τη μερίδα των ανθρώπων, για την οποία ο Κύριος είπε: «Ό άπολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού εϋρήσει αυτήν» ( Ευαγγέλιο Ματθαίου, ι' 39). Εκείνος, δηλαδή, που θα χάσει τη ζωή του για την πίστη του σε 'μένα, θα κερδίσει τη μακάρια και υψηλότερη ζωή.
Άγιος Βάδιμος οσιομάρτυρας και οι επτά Μαθητές του
Ο Άγιος Βάδιμος έζησε όταν βασιλιάς της Περσίας ήταν ο Σαπώρ ο Β' (325 - 379 μ.Χ.). Πέρσης στην καταγωγή και από γένος επίσημο, άφησε πλούτη και γοητευτικό κοσμικό μέλλον για να υπηρετήσει στο Χριστό. Έγινε Ιερέας και εργάστηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Συγκέντρωσε μάλιστα και μια ομάδα επτά μαθητών, που τους προετοίμαζε εργάτες του χριστιανικού φωτισμού. Καταγγέλθηκε ότι αποσπά στο Χριστό πολλούς Πέρσες από την πάτρια θρησκεία, και φυλακίστηκε με τους μαθητές του για τέσσερις μήνες. Επειδή όμως κατά το διάστημα αυτό αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πίστη του, καταδικάστηκε μαζί με τους μαθητές του σε αποκεφαλισμό. Την εκτέλεση της θανατικής ποινής, ανέλαβε κάποιος που μπροστά στα βασανιστήρια αρνήθηκε το Χριστό, ο Νιρσάν. Παρά τον έλεγχο που του έκανε ο Άγιος Βάδιμος, αυτός με τρεμάμενα χέρια εξετέλεσε την ποινή. Η θεία δίκη όμως δεν τον άφησε ατιμώρητο. Κάποια μέρα, που κάποιος ειδωλολάτρης θύμωσε εναντίον του, τον σκότωσε με μαχαίρι.
Άγιος Αυδιήσιος και οι συν αυτόν μάρτυρες
Όταν ο βασιλιάς των Περσών Σαπώρ ο Β' (325 - 379 μ.Χ.), κατά το 30ο έτος
της βασιλείας του, κυρίευσε τη χώρα Βυζάτη και θανάτωσε όλους όσους
έφεραν όπλα. Τις δε γυναίκες, παιδιά, γέρους, τον επίσκοπο Ηλιόδωρο και
τους πρεσβυτέρους Δησάν, Μαριάβ και όλους τους κληρικούς τους άφησε
ζωντανούς. Όταν ο επίσκοπος Ηλιόδωρος κατάλαβε ότι θα πεθάνει,
χειροτόνησε επίσκοπο τον πρεσβύτερο Δησάν. ο όποιος επεξέτεινε το
Χριστιανικό κήρυγμα και προς τους Πέρσες. Τότε ο αρχιμάγος Αδεφάρ,
διέβαλε τον Δησάν στον βασιλιά, ότι δήθεν αυτός και όλοι οι χριστιανοί
γύρω απ' αυτόν βλασφημούν την Περσική θρησκεία. Τότε ο Σαπώρ έδωσε
διαταγή να συλληφθούν όλοι και να προσκυνήσουν τον ήλιο και τη φωτιά.
Επειδή όμως οι χριστιανοί αυτοί δεν το έπραξαν, αποκεφαλίστηκαν όλοι.
Καθ' οδόν μόνο πέντε απ' αυτούς μικροψύχησαν και δέχτηκαν τη θρησκεία
των ειδώλων.
Ο Άγιος Αυδιήσιος, άνηκε στην παραπάνω ομάδα
αποκεφαλισθέντων χριστιανών στην Περσία. Αλλά το κτύπημα που δέχτηκε δεν
ήταν θανατηφόρο και τη νύκτα σηκώθηκε και κατόπιν κήρυττε πάλι θαρραλέα
τον Χριστό. Τότε κάποιος φανατικός ειδωλολάτρης, όρμησε και τον
θανάτωσε με μαχαίρι.
πηγή
