Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης
Habemus Papam! Έχουμε Πρόεδρο Δημοκρατίας. Και για πρώτη φορά γυναίκα! Σε καλό να μας βγει! Βεβαίως ένας αρχηγός κράτους πρέπει να είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια τού Γένους, την Πίστη, την Πατρίδα και την Ακεραιότητα της χώρας. Δεν έχουμε κανένα δείγμα γραφής της προτεινομένης νέας Προέδρου. Μάς είναι tabula rasa. Να ευχηθούμε να μην πέσουμε από τα σύννεφα, αλλά παρά τις επιφυλάξεις μας να αποδειχθεί η επιλογή της, εφ’ όσον ψηφισθεί, η αρίστη πασών.
Βρώμικη εξακολουθεί να είναι η στάση τού Βερολίνου απέναντί μας. Η Μέρκελ μάς απέκλεισε από την Διάσκεψη τής Κυριακής για το ζήτημα της Λιβύης. Κλήθηκαν να παραστούν εκεί: ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Κίνα, Τουρκία, ΗΑΕ, Ιταλία, Αίγυπτος, Αλγερία, ως και το …Κονγκό! Σχεδόν οι πάντες, η «σάρα και η μάρα», πλην ημών!
Πλην ημών οι οποίοι, μετά την έκνομη τουρκολιβυκή συμφωνία, έχουμε κάθε δικαίωμα να μετέχουμε σε μια τέτοια διάσκεψη. Οι Γερμανοί είναι αιωνίως φιλότουρκοι και αιωνίως ανθέλληνες. Δεν χρειαζόμαστε αποδείξεις γι’ αυτό. Έχουμε συνηθίσει να δεχόμεθα από αυτούς «αντί τού μάννα χολήν και αντί τού ύδατος όξος».
Όμως διά της εις άτοπον απαγωγής το πρόβλημα δεν είναι οι ξένοι, Γερμανοί, Αμερικανοί και λοιποί. Το πρόβλημα είμαστε εμείς! Έχουμε πασίδηλο έλλειμμα στιβαρής διοίκησης, ηγετών με ευθεία ισχυρή και αμετακίνητη βούληση. Ηγετών με επίγνωση εθνικών ευθυνών και σφαιρική αίσθηση τού ελληνικού προβλήματος.
Αλάνθαστος ο σοφός γέρων της Σκιάθου βάζει τα πράγματα στην εμπρέπουσα φυσική τους θέση: «Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὅ,τιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμῃ δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ᾽ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του»(Αλεξ. Παπαδιαμάντης, Λαμπριάτικος Ψάλτης).
Ερώτηση κρίσεως: Σε ποιο βαθμό άραγε τα σημερινά δημόσια πρόσωπα της χώρας μπορούν να ανταποκριθούν στο «μέτρο» αυτό τού μεγάλου πεζογράφου μας;
Οι Γερμανοί που επέλεξαν το Κονγκό αντί της Ελλάδος για τη Διάσκεψη της Κυριακής δεν θα ορρωδήσουν να πιέσουν (τρόπος τού λέγειν «πιέσουν») διότι γνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται δα και πολλή πίεση για να ενδώσουμε. Έχουν αποφασίσει να μάς σύρουν στη Χάγη για να ικανοποιήσουν την προαιώνια φίλη τους Τουρκία. Όμως η Χάγη χρειάζεται «συνυποσχετικό», ήτοι συμφωνία για τήρηση της εκδοθησομένης απόφασης. Η Άγκυρα όμως δεν πρόκειται να υπογράψει το συνυποσχετικό, αν δεν προηγηθεί διμερής διαπραγμάτευση, δηλαδή εδαφικές παραχωρήσεις εκ μέρους μας!
Οι Έλληνες εντός και εκτός ελλαδικών συνόρων είμαστε 20 εκατομμύρια και αν ποτέ αποκτήσουμε σοβαρή και στιβαρή ηγεσία, θα επιβεβαιωθεί η απάντηση των Θηβαίων στον Μαρδόνιο όπως την περιγράφει ο Ηρόδοτος:
«Κατὰ μὲν γὰρ τὸ ἰσχυρὸν τούς Ἕλληνας ὁμοφρονέοντας (…) χαλεπούς εἶναι περιγίγνεσθαι καὶ ἅπασιν ἀνθρώποισι»(Θ,2)[=Είναι δύσκολο να νικήσουν ενωμένους τους Έλληνες ακόμη κι αν μαζευτούν όλοι οι άλλοι μαζί].
