Άριστα ἔπραξε ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης…
… ὁ ὁποῖος διέκοψε τόν Πρόεδρο Τράμπ μέσα στόν Λευκό Οἶκο γιά νά ἀναπτύξει δημοσίως τήν ἑλληνική θέση σχετικά μέ τό «ἀνυπόστατο» μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης. Δέν εἶμαι σίγουρος ὅμως ὅτι ἡ διατύπωσή του ἦταν ἡ σωστή. Ἡ χρήση τοῦ ρήματος «ἀδημονοῦμε» προκειμένου νά αἰτηθεῖ τήν στήριξη τῶν ΗΠΑ γιά τήν ἀκύρωσή του καί ἡ σιωπή τοῦ Προέδρου στό ἄκουσμα τῆς ἀδημονίας του, ἔδωσε τήν εὐκαιρία στά τουρκικά μέσα ἐνημέρωσης νά ἰσχυριστοῦν, ὄχι ἀδίκως, ὅτι ὁ Τράμπ σφράγισε-δικαίωσε τήν θέση τῆς Ἄγκυρας στό ἀνώτατο δυνατό ἐπίπεδο.
Στήν πραγματικότητα, ὁ ἀπρόβλεπτος πλανητάρχης ἀκολούθησε πιστά ὅ,τι τοῦ εἶχε ὑποδείξει τό State Department καί ὁ Πομπέο. Τοῦ σήκωσε τόσο ψηλά τόν πῆχυ ὁ Πρωθυπουργός μας αἰτούμενος στήριξη σέ live μετάδοση, ὥστε ὑποχρεώθηκε διά τῆς σιωπῆς νά ἀποκαλύψει τήν ἀμερικανική θέση. Θέση πού διατύπωσε τό State Department καί ἐξειδίκευσε ὁ Ἀμερικανός πρεσβευτής στήν Ἑλλάδα. Τό ἀμερικανικό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν χαρακτήρισε «προκλητική» ἀλλά ὄχι «παράνομη», «ἄκυρη», «ἀνυπόστατη» (ὅπως λέμε ἐμεῖς) τήν συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, ἐνῶ ὁ Τζέφφρυ Πάυατ δήλωσε τήν ἑπομένη ἀκριβῶς ὅτι κατά τήν νομική ὑπηρεσία τοῦ Ὑπουργείου του «ὑφαλοκρηπῖδα ἔχουν μόνο τά κατοικημένα νησιά τοῦ Αἰγαίου, ὄχι τά ἀκατοίκητα».
Τί νά πεῖ περισσότερο ὁ Τράμπ; Στήν οὐσία οἱ ΗΠΑ ἔχουν στρώσει τό χαλί στόν Ἐρντογάν καί τοῦ ὑποδεικνύουν μέ τόν τρόπο τους ποῦ νά στείλει τό ἐρευνητικό γιά «γεωτρήσεις»: σέ ἀκατοίκητες νησῖδες καί νήσους, οἱ ὁποῖες δέν περιλαμβάνονται ὀνομαστικῶς στήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης, ἀλλά περιλαμβάνονται ὀνομαστικῶς –μέ τουρκικό ὄνομα δυστυχῶς– στήν Συμφωνία μέ τήν Λιβύη. Σέ νήσους καί νησῖδες πού εὑρίσκονται πέριξ τοῦ Καστελλορίζου καί μεταξύ Κῶ καί Νισύρου. Τό μέγα κόλπο –ἡ «τέλεια κέντα» μέ χαρτοπαικτικούς ὅρους– εἶναι ὅτι ἐπιχειροῦν (ἐκτιμῶ) νά ἀναθεωρήσουν-ἑρμηνεύσουν τήν Λωζάννη μέσω τοῦ μνημονίου μέ τήν Λιβύη! Διά τοῦ ΟΗΕ ὄργανο τοῦ ὁποίου εἶναι καί τό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης. Καί ὅταν ἔρθει ἡ στιγμή –πού δέν ἀργεῖ– θά μᾶς κατηγορήσουν καί ἀπό πάνω ὅτι… παραβιάζουμε τό Διεθνές Δίκαιο καί θά ἀπαιτήσουν εἴτε τήν παραπομπή θεμάτων ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητας καί ἐθνικῆς μας κυριαρχίας στήν Χάγη (πού εἶναι τό δικαστήριο τοῦ ΟΗΕ) εἴτε τήν ἀπόσπασή τους διά τῆς ἰσχύος.
Πρέπει νά ποῦμε νωρίς τήν ἀλήθεια στούς Ἕλληνες: τό μέλλον πού μᾶς σχεδιάζουν κινεῖται μεταξύ ἐθνικοῦ ἐξευτελισμοῦ καί ἐθνικῆς τραγωδίας. Καί ἄν ὑπάρχουν κάποιοι πού νομίζουν ὅτι μᾶς καλύπτει ἡ ἐπιφύλαξη πού κατέθεσε ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος στόν ΟΗΕ τό 2015 γιά τήν ἐξαίρεση τῶν θεμάτων ἄμυνας καί κυριαρχίας ἀπό τήν δικαιοδοσία τοῦ δικαστηρίου, τούς προτρέπω νά τό ξεχάσουν. Καί ἐγώ τό ἴδιο νόμιζα. Μόνο πού ἡ ἐπιφύλαξη Βενιζέλου δέν εἶναι καθολική, ἔχει ὀρθάνοιχτα παράθυρα. Ὁρίζει ὅ,τι ἰσχύει γιά θέματα ἄμυνας καί κυριαρχίας, ἐκτός καί ἄν τά δύο μέρη ἀποφασίσουν νά τά ἐντάξουν σέ συνυποσχετικό! Δυστυχῶς, οἱ ἐξελίξεις πού ἔρχονται –ἐκτός καί ἄν μᾶς σώσει ἕνας παγκόσμιος πόλεμος– θά θίξουν τόν σκληρό πυρῆνα τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καί θά ἀπειλήσουν τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα. Ὅπως λέει ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς σέ συνομιλητές του, «αὐτή θά εἶναι ἡ πλέον δύσκολη χρονιά γιά τήν Ἑλλάδα μετά τό 1974». Μία σχετικά ἀσφαλής προβολή τῶν ἐξελίξεων στήν περιοχή μας εἶναι ἡ ἑξῆς –ἀναλαμβάνω τό ρίσκο νά τήν διατυπώσω:
• Πρωτοκολλεῖται στόν ΟΗΕ αὐτό πού ἐμεῖς ὀνομάζουμε «μνημόνιο» καί αὐτό πού οἱ Τοῦρκοι ἀποκαλοῦν «διεθνῆ συμφωνία» μέ τήν Λιβύη.
• Ὁ Ἐρντογάν ἀποστέλλει ἐρευνητικό, ἴσως καί μέσα στόν μῆνα, σέ ἀκατοίκητο νησί τοῦ Αἰγαίου, τό ὁποῖο περιλαμβάνεται στήν συμφωνία, καί κατά τούς Ἀμερικανούς δέν διαθέτει ὑφαλοκρηπῖδα. Νησί πού δέν ὀνοματίζεται στήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης.
• Ἐμεῖς εἴτε παρακολουθοῦμε ἀπαθῶς, ἐξευτελιζόμενοι βεβαίως, τήν προσβολή τοῦ σκληροῦ πυρῆνα τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καί ζητᾶμε διάλογο «γιά τήν ἐπίλυση συνοριακῶν διαφορῶν καί συναφῶν θεμάτων» εἴτε ἀντιδροῦμε καί χτυπᾶμε.
• Ἐξαιρῶντας ἀπό τήν ἀνάλυσή μου τό δεύτερο σενάριο, στέκομαι στό πρῶτο. Στόν διάλογο. Ἐκεῖ εἴτε καθόμαστε χωρίς ἐνδιάμεσους καί συζητᾶμε ἀπ’ εὐθείας μέ τούς Τούρκους ὅλα τά θέματα πού βάζουν στό τραπέζι (γκρίζες ζῶνες, ἀποστρατιωτικοποίηση νήσων Αἰγαίου, Θράκη) εἴτε ζητᾶμε παραπομπή στήν Χάγη τοῦ ΟΗΕ (τό πιθανώτερο). Μέ τήν διαφορά ὅτι ἡ Χάγη δέν εἶναι δωρεάν. Μόνο τό τυρί γιά τό δόλωμα στήν φάκα εἶναι δωρεάν σέ αὐτήν τήν ζωή. Γιά νά πᾶμε στήν Χάγη οἱ Τοῦρκοι θά ἀπαιτήσουν νά ἄρουμε τήν ἐπιφύλαξή μας ἀπό τήν δικαιοδοσία τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου καί νά ἐντάξουμε στό συνυποσχετικό τίς γκρίζες ζῶνες καί τόν ἀφοπλισμό τῶν Δωδεκανήσων. Μέ συνέπεια, πέντε δικαστές νά κρίνουν τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα μιᾶς χώρας ἀνοίγοντας τεράστια κερκόπορτα. Ὅπως ἔδειξε ὁ Ἀττίλας 2 στήν Κύπρο, οἱ Τοῦρκοι δέν σταματοῦν στόν «1» ἄν βροῦν πρόσφορο ἔδαφος.
Περιγράφω βεβαίως τό καλύτερο σενάριο. Διότι ὑπάρχει καί τό σενάριο –βασικό κατά πολλούς– ὅτι οἱ Τοῦρκοι θά μᾶς προκαλέσουν γιά νά μᾶς ὁδηγήσουν σέ θερμό ἐπεισόδιο μέ διακύβευμα κατάληψη ἐθνικοῦ ἐδάφους καί ὄχι ἁπλῶς γκριζάρισμα ὅπως ἔγινε στά Ἴμια. Δέν γράφω σήμερα, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, γιά νά προκαλέσω πανικό, φόβο, ναυτία. Γράφω γιά νά ἐνημερώσω ποῦ βρισκόμαστε. Ὀφείλουμε νά ξέρουμε ποῦ βρισκόμαστε.
Ὁ Μητσοτάκης δέν φταίει. Οὔτε γιά τό γεγονός ὅτι καμμία ἑλληνική κυβέρνηση δέν ἔχει καταθέσει χάρτη μέ τά σύνορα καί τίς συντεταγμένες μας στόν ΟΗΕ τήν τελευταία δεκαετία, κάτι πού ὀφείλεται –τό ξέρω καλά– σέ νουθεσίες τῶν ΗΠΑ. Οὔτε βεβαίως φταίει, πού οἱ Τοῦρκοι μέ τίς ΗΠΑ νά τίς ἔχουν ἀνάγκη στό Ἰράν, μέ τήν Ρωσσία μαζί τους καί μέ τήν Εὐρώπη ἐξουδετερωμένη, ἔχουν μπεῖ στόν πειρασμό, ὅτι «τώρα εἶναι ἡ ὥρα», ὅπως τό 1974. Ὁ Μητσοτάκης δέν φταίει, ἀλλά ὁ κλῆρος τοῦ ἔλαχε νά χειριστεῖ μία ἀπό τίς δυσκολοτέρες ἐθνικές κρίσεις ἀπό τήν μεταπολίτευση. Κατά τοῦτο, πρέπει χωρίς κραυγές νά προετοιμάσει τόν λαό γιά νά μήν κάθεται πάνω σέ ἕνα ρόζ συννεφάκι καί γιά νά μήν ὑποστεῖ βίαιο ὑπαρξιακό σόκ κάποιο πρωί. Ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός βεβαίως ἑτοιμάζεται.
Τό γεγονός ὅτι ἀναζήτησε στά ἀρχεῖα τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τό τηλεγράφημα πού ἔστειλαν ὁμογενεῖς ἀπό τό Τάρπον Σπρίνγκς στόν Ελευθέριο Βενιζέλο τό 1923, προκειμένου νά τοῦ εὐχηθοῦν καλή δύναμη στίς διαπραγματεύσεις γιά τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης, δείχνει πῶς ἀντιλαμβάνεται τό διακύβευμα καί ἑτοιμάζεται. Ἀναζητᾶ καί αὐτός εὐχές γιά δύναμη. Τό γεγονός ὅτι δέχεται διαπραγματεύσεις, ἀρκεῖ νά μήν εἶναι κατά δήλωσή του «ἐκβιαζόμενος», ἐπίσης δείχνει ὅτι ἑτοιμάζεται. Πρέπει νά ἑτοιμαζόμαστε ὅλοι. Καί νά θυμόμαστε τό πῶς διαπραγματεύτηκε στήν Λωζάννη ἀπέναντι στήν Δύση ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ἡττημένης Ἑλλάδος, ὁ λέων Βενιζέλος: Ὡς νικητής.
http://www.estianews.gr/apopseis/dorean-monon-to-doloma/
