Σύμφωνα με την παράδοση πριν ο Μωάμεθ ο Β΄ καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κων/νος διέταξε να μεταφέρουν την αγία τράπεζα και όλα τα κειμήλια της Αγίας Σοφίας μακριά από την πόλη για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.
Τρία καράβια Ενετικά λοιπόν ξεκίνησαν από την πόλη γεμάτα με όλα αυτά τα κειμήλια, όπως λέει και ο θρύλος, αλλά το τρίτο από αυτά που μετέφερε την αγία τράπεζα βυθίστηκε στα νερά του Βοσπόρου στην περιοχή του Μαρμαρά.
Από τότε μέχρι σήμερα στο σημείο εκείνο που είναι βυθισμένη η αγία τράπεζα τα νερά της θάλασσας είναι πάντοτε ήρεμα και γαλήνια, ασχέτως με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην γύρω περιοχή. Το φαινόμενο μαρτυρούν και σύγχρονοι Τούρκοι επιστήμονες, που έχουν κάνει κατά καιρούς απόπειρες να ανακαλύψουν που οφείλεται αυτό το περίεργο φαινόμενο, αλλά λόγω της λασπώδους σύστασης του βυθού, επέστησαν άκαρπες.
Στο βιβλίο του Δωροθέου Μονεμβασίας με τίτλο “Βίβλος Χρονική” (1781) διαβάζουμε:
” Οι Ενετοί την υπερθαύμαστον και εξάκουστον Αγίαν Τράπεζαν της Αγίας Σοφίας, την πολύτιμον και ωραιότατην, έβγαλαν από τον Ναό και έβαλαν εις το καράβι, και καθώς έκαναν άρμενα και επήγαιναν προς Βενετία, ω, του θαύματος! Πλησίον της νήσου του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και έπεσεν εις την θάλασσαν η Αγία Τράπεζα κξαι εβούλησε και είναι εκεί ως σήμερον, και τούτο είναι φανερόν και το μαρτυρούν οι πάντες, διότι όλον το μέρος εκείνο, όταν κάμνει φουρτούνα, η θάλασσα όλη κάμνει κύματα φοβερά, εις δε τον τόπο όπου είναι η Αγία Τράπεζα είναι γαλήνη και δεν ταράσσεται η θάλασσα. Και υπαγαίνουν τινές εκεί με περάματα, και λαμβάνουν από την θάλασσαν εκείνην, όπου είναι η Αγία Τράπεζα, και μυρίζει θαυμασιώματα μυρωδίαν, από το άγιον μύρον όπου έχει και των άλλων αρωμάτων “
Ο πατέρας της Ελληνικής λαογραφίας, Νικόλαος Πολίτης, γράφει για το περιστατικό:
“ Την ημέρα που πάρθηκεν η Πόλη έβαλαν σ’ ένα καράβι την Αγία Τράπεζα, να την πάνε στην Φραγκιά, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Εκεί όμως στην θάλασσα του Μαρμαρά, άνοιξε το καράβι και η Αγία Τράπεζα εβούλιαξε στον πάτο. Στο μέρος εκείνο η θάλασσα είναι λάδι, όση θαλασσοταραχή και αν είναι γύρω. Και το γνωρίζουν το μέρος αυτό από τη γ΄λήνη που είναι πάντα εκεί και από την ευωδία που βγαίνει. Πολλοί μάλιστα αξιώθηκαν να την ιδούν στα βάθη της θάλασσας.”
Θα μπορούσε να είναι άλλος ένας μύθος που κατάφερε να επιβιώσει τόσους αιώνες μέσα στις καρδιές των Ελλήνων μαζί με τον κρυφό πόθο της επιστροφής της Κωνσταντινούπολης και πάλι σε Ελληνικά χέρια. Αυτός ο κρυφός πόθος εξάλλου μεγάλωσε, και θα μεγαλώνει, αμέτρητες γενιές Ελλήνων. Όμως σύμφωνα με ντόπιους Τούρκους της Κωνσταντινούπολης, το σημείο αυτό είναι υπαρκτό και τα τελευταία χρόνια μετακινείται πλησιάζοντας την πόλη. Σύμφωνα με προφητεία η αγία τράπεζα θα μεταφερθεί και πάλι μέσα στον ναό για να τελειώσει η θεία λειτουργία που διεκόπη όταν εισέβαλαν στην πόλη οι Τούρκοι.
Τα τελευταία χρόνια μαθαίνω όλο και περισσότερα νέα και για τον μαρμαρωμένο βασιλιά. Πολλοί νομίζουν ότι λέγοντας “μαρμαρωμένος” εννοούμε τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κων/νο Παλαιολόγο. Όμως η προφητεία μιλάει ξεκάθαρα για τον Ιωάννη και όχι για τον Κων/νο, που σύμφωνα με τον Φραντζή, σκοτώθηκε μαχόμενος των Τούρκων στην αποφράδα μέρα της πόλης και το πτώμα του αναγνωρίστηκε από της χρυσές περικνημίδες του με τους δικέφαλους αετούς.
Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς λοιπόν είναι ο Ιωάννης Βατάτζης, ο οποίος είναι πράγματι μαρμαρωμένος σε σημείο κρυφό από τα μάτια των Τούρκων, και φυλάσσεται από ένα μυστικό τάγμα Ελλήνων εξισλαμισθέντων Κρυπτοχριστιανών, σε κάποιο σημείο της Τουρκίας. Δεν θέλω να γράψω περισσότερα για τον τόπο που βρίσκεται ο βασιλιάς γιατί πιστεύω πως δεν έχει φτάσει ακόμη ο καιρός που θα γίνει γνωστό. Να αναφέρω όμως το σώμα του Ιωάννη είναι σε κατάσταση στάσης, κάτι που θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε με την χειμερία νάρκη που πέφτουν τον χειμώνα οι αρκούδες. Είναι ζωντανός αλλά με αδρανοποιημένες όλες τις σωματικές του λειτουργίες, ξαπλωμένος και κρατά στο χέρι του μία βυζαντινή ρομφαία.
Η ρομφαία είναι μέσα στο θηκάρι της, αλλά κάθε χρόνο το χέρι του Ιωάννη τραβά μέρος του ξίφους έξω. Όταν το ξίφος αποχωριστεί της θήκης του τότε θα ΄ρθεί η ώρα που προφήτευαν οι άγιοι για την επιστροφή της πόλης στους Έλληνες.
Μία τελευταία πληροφορία είναι ότι η ρομφαία είναι σχεδόν έξω από την θήκη της και λίγος είναι ο καιρός που μένει για να αποχωριστεί πλήρως από αυτή.
Όλα τα γεγονότα αυτό δείχνουν. Ο πόλεμος της Τουρκίας με την Ρωσία πλησιάζει όλο και πιό κοντά μας. Η καταστροφή της Τουρκίας είναι κάτι που είχε προφητευθεί αιώνες πριν αλλά μόλις τα τελευταία χρόνια φάνηκαν οι ρωγμές της. Η κατάρρευση της σε οικονομικό επίπεδο είναι γεγονός, μιλώντας με αριθμούς, με μόνη σωτηρία της τα πετρέλαια του Αιγαίου. Οι κραυγές πολέμου πλήθυναν και οι προκλήσεις της εντάθηκαν απέναντι σε όλες της γειτονικές της χώρες. Όλοι μιλούν για επερχόμενο θερμό επεισόδιο αλλά και για την εμπλοκή τρίτων χωρών με μεγάλα συμφέροντα στην περιοχή μας. Αυτά όμως τα προφήτευσαν πολλά χρόνια πριν και είμαι σίγουρος ότι θα εκπληρωθούν όπως τόσα άλλα που πολύ εύστοχα προείπαν οι άγιοι μας.
Αν σας φαίνονται περίεργα όλα αυτά που ανέφερα, να σας πω ότι θαύματα γίνονται ακόμη στις μέρες μας. Αρκεί να πιστέψεις. Και στις δύσκολες στιγμές που περνά ο Έλληνας στις μέρες μας, μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει.
Ο καιρός γαρ εγγύς και είδομεν τι μέλλει γεννέσθαι.
Ιωάννης Καρυοφυλάκης.
http://www.veteranos.gr/2013/04/t.html
