analyst.gr
Η πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας ανακοίνωσε την πλήρη έξοδο της χώρας της από την ΕΕ, με την ψήφιση της από το Κοινοβούλιο – το σκληρό BREXIT δηλαδή,
αφού δεν θέλει τη μερική ή συνδεδεμένη συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή ένωση, το να είναι λίγο μέσα και λίγο έξω.
Ως εκ τούτου, αποφάσισε να μην διατηρηθούν οι ονομαζόμενες τέσσερις «βασικές ελευθερίες»: η ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων, των εργαζομένων, των υπηρεσιών, καθώς επίσης των κεφαλαίων και πληρωμών.
Έτσι αναμένεται να ενεργοποιήσει το άρθρο 50 των ευρωπαϊκών συνθηκών που επιτρέπει τη διεξαγωγή διετών διαπραγματεύσεων για τους όρους της συμφωνίας συνεργασίας της με την ΕΕ – το οποίο θα μπορούσε να επιμηκυνθεί εάν αποφασιζόταν από όλα τα 28 μέλη της ένωσης, αλλά δεν είναι πιθανόν λόγω των Ευρωεκλογών του 2019.
Η πρωθυπουργός τόνισε βέβαια ότι θα επιδιώξει μία στρατηγική συνεργασία με την ΕΕ – η οποία όμως θα απαιτούσε πολλά χρόνια συνομιλιών, κρίνοντας από την CETA μεταξύ της ΕΕ και του Καναδά που διήρκεσε σχεδόν δέκα χρόνια. Πιθανολογείται λοιπόν πως οι διαπραγματεύσεις θα αφορούν μόνο τους δασμούς μεταξύ των δύο συναλλασσομένων – ενώ όλα τα υπόλοιπα δεν πρόκειται να διευθετηθούν.
Εάν τώρα οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν, τότε η Βρετανία θα επανέλθει σε καθεστώς τρίτης χώρας – κάτι που μάλλον θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την οικονομία της, ενώ πολύ λιγότερες για την ΕΕ. Εν τούτοις δεν υπάρχουν ιστορικές εμπειρίες – οπότε κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τα αποτελέσματα. Λογικά πάντως υποτιμήθηκε ξανά η στερλίνα – αν και δεν φαίνεται να πέφτει πολύ κάτω από τα σημερινά επίπεδα (1,16) σε σχέση με το ευρώ, αφού είναι ήδη υπερβολικά υποτιμημένη.
Σε κάθε περίπτωση, η Μ. Βρετανία και η ΕΕ θα είναι μελλοντικά ανταγωνιστές – με την έννοια πως οι Βρετανοί θα μπορούσαν να μειώσουν τους φόρους για να προσελκύσουν επιχειρήσεις, να μην τηρούν τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς όσον αφορά τα προϊόντα και τους εργαζομένους, να εμποδίζουν το ελεύθερο εμπόριο κοκ.
Ολοκληρώνοντας, η Βρετανία εγκαταλείπει την ΕΕ, οι Η.Π.Α. συγκρούονται με τη Γερμανία και ανακοινώνουν προστατευτικά μέτρα της οικονομίας τους, στην Ολλανδία ισχυροποιείται η παράταξη που θέλει την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, στην Ιταλία οι φυγόκεντρες δυνάμεις είναι ακόμη ισχυρότερες, ενώ στη Γαλλία και στη Φινλανδία επίσης – οπότε τόσο το (γερμανικό) ευρώ, όσο και η ΕΕ δέχονται πολύ μεγάλα πλήγματα, τα οποία δεν είναι απίθανο να οδηγήσουν στην πλήρη διάλυση τους.
