Κρατώ τα μάτια σφαλιστά .
Όλα
πιο καθαρά μπροστά μου . Την ομίχλη του ο Άθωνας την στολίζεται μονάχος
. Και κείνη δεν παραπονιέται …Στην κορυφή της Μεταμόρφωσης προτιμά να
παραμένει σαν άλλος μετανοημένος μαθητής …Καλόν ημάς εστί ώδε είναι …
Βήματα
απαράλλαχτα , μετρημένα τώρα στο μονοπάτι του Ουρανού …Πατήματα στο
χώμα , σκαμμένοι οδοδείκτες για το κελί του Αγίου . Η γη κρατά στο
φόρεμά της , μονάχα όσα με φιλότιμο πόνο και πίστη χαράχτηκαν απάνω της .
Για τα άλλα βρίσκει χώμα ξερικό και τα απαλείφει στη στιγμή .
Κρατώ τα μάτια σφαλιστά .
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .
Δεν
λοξοδρομούν οι ψυχές όταν ελπίζουν . Προσμένει ο Όσιος κεραστής με
γλύκα και δροσιά να τις φιλέψει . Φτάνω ξανά στην αυλή της Παναγούδας .
Οι αισθήσεις , ακονισμένες ψάχνουν για ακήρατες πλευρές του Δεσπότη
Χριστού να τον ψηλαφίσουν . Οι μνήμες ερημήτικα πουλιά ταξιδευτές , σαν
τον Όλετ τον φτερωτό προσκυνητή που άφοβα ακόμα τρώει και πίνει απ τη
χούφτα του Αγίου . Θαύματα και θαυμάσια ίχνη του Γέροντα τόσα χρόνια
μετά . Σαν να μην κύλησε ποτέ ο χρόνος . Όλα όπως τα άφησε , όλα όπως τα
ευλόγησε .Όλα όπως τα οικονομεί .
Κρατώ τα μάτια σφαλιστά.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .
Τώρα
στην αγιόκαρπη γη τυπώνονται ίχνη από γόνατα . Μυριαρίθμητα ζευγάρια
γόνατα , που στέκουν στην μεγάλη σειρά της ευγνωμοσύνης , καρτερώντας με
υπομονή και δάκρυα , λίγο-λίγο να φτάσει η ώρα που θα τον συναντήσουν ,
μετανοίζοντας στο μέρος της καρδιάς του , που εκείνος έλεγε πως είναι
πολύ μικρή για να χωρέσει την απέραντη αγάπη του Κυρίου . Κι όμως αυτήν
την καρδιά την πλάτυνε τόσο ο Χριστός, που πάνω της ανάπαυσε και
λύτρωσε έναν Παράδεισο ψυχές …
Ζήλεψαν
τώρα τα χείλη τα ευλογημένα γόνατα . Πόθησαν κι αυτά να συναντηθούν με
το ευωδιαστό χώμα στο ταπεινό του κιβούρι , στη σκιά του Παρθένου
μαθητή , στου Θεολόγου το μοναστηράκι.
Κρατώ τα μάτια σφαλιστά.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .
Ξανά
στην ταπεινή καλύβη του Γέροντα . Παραμονές της Αγίας Ευφημίας . Μαζί
κάνουν στρωτές μπρος στη χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδας , όπως
εκείνο το πρωινό μετά την εννάτη στο κελί . Και ύστερα ξανακάθονται ,
εκείνη στο σκαμνί κι αυτός στο μπαουλάκι του ,να μιλήσουν για τα φριχτά
μαρτύριά της και το αντιδόξασμα του Ουρανού .
Δεν
σταματά του θέρους η καμπάνα να διαλαλεί την Αγία μνήμη. Δεν σταματά
το συναξάρι να αφήνει χώρο για νέους αθλητές , για νέες παρηγορίες ,
νέους στρατιώτες παρακλήτους . Γεμάτος από κορυφές και ψηλώματα λιόχαρα ο
Ιούλης . Στις έντεκα η Αγία Ευφημούλα ! Μια μέρα ύστερα ο ασκητής της
Παναγούδας , του Θεού ο ασυρματιστής , ένσαρκος Άγγελος κι αυτός σαν τον
Θεσβίτη . Χωρίς πύρινο άρμα όμως στο δρομολόι του Ουρανού … Παναγούδα
–Σουρωτή .
Με μάτια σφαλιστά και στα χείλη η ευχή του Ιησού δια πρεσβειών του.
Τόσο βαστάει τούτη η διαδρομή …
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή ( 4 μέρη) αφιερωμένη στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη .
