Βλέπετε ὁ θάνατος εἶναι ἕνας νέος τοκετὸς ποὺ σὲ γεννᾶ στὴν ἀθάνατη ζωὴ καὶ ὁ Θεὸς ὡς καλὸς μαιευτήρας παίρνει τὸν κάθε ἄνθρωπο τὴν κατάλληλη στιγμή...

ΕΙΣ ΛΥΠΗΝ ΤΟΥ ΚΗΔΕΙΑ

(Aπόσπασμα από το νεοεκδοθέν βιβλίο " ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΧΟΥΝΕ ΧΙΟΥΜΟΡ" )

ΤΩΡΑ  δὰ, τελειώνοντας τό βιβλίο, θυμήθηκα τὸν τσιφούτη τὸν κὺρ Θανάση τὸν Κηδειὰ ἢ Κασὰ ἢ πεθαμενατζή.  Μάλιστα ὅποτε εἶχε κεσάτια καὶ ἀναδουλειὲς  ἄναβε  λαμπάδες  στὸν Ἄϊ Φανούρη γιὰ νὰ τοῦ φανερώνει κηδεῖες. Τί τὰ θέλεις; μονολογοῦσε.Τὸ πιὸ σίγουρο πράγμα στὴν ζωὴ εἶναι ὁ θάνατος Ἔτσι καὶ ἀλλιῶς, ὅλοι κάποτε  θὰ πεθάνουνε, γιατί λοιπὸν νὰ μὴν γεμίζει γρήγορα ὁ Παράδεισος ψυχὲς , νὰ χαίρετε ὁ Θεὸς , μὰ  καὶ ἡ τσέπη μου νὰ μαζώνει παράδες;(1)

Γιαυτὸ καὶ θὰ καταθέσουμε τώρα στὴν ἀγάπη σας τὸν βίο καὶ τὴν παραλίγο τελευτὴ τοῦ Ἁγίου Δίου, ποὺ ἐνῶ τὸν εἴχανε ὅλοι γιὰ ὑποψήφιο νεκρὸ ἐκεῖνος μὲ τὴν χάρη Τοῦ Χριστοῦ ξανάνοιωσε γιὰ νὰ συνεχίσει ἐπὶ δεκαπενταετία  τὸ θεοφιλές του ἔργο.

Βλέπετε ὁ θάνατος εἶναι ἕνας νέος τοκετὸς ποὺ σὲ γεννᾶ στὴν ἀθάνατη ζωὴ καὶ ὁ Θεὸς ὡς καλὸς μαιευτήρας παίρνει τὸν κάθε ἄνθρωπο τὴν κατάλληλη στιγμή, ὅπως ἕνας γιατρὸς θὰ παραλάβει τὸ παιδὶ στοὺς ἐννιὰ μῆνες ,μὰ ἂν δεῖ κάποια δυσκολία καὶ ἀνάγκη θὰ τὸ πάρει νωρίτερα.(2)

Στην συγκεκριμένη περίπτωση πήρε τον Ἅγιο  αργότερα. Ἐκεῖνος ξέρει τὸ γιατί. Ἐμεῖς στὴν ἄλλη ,τὴν αἰώνια, ζωὴ θὰ μπορέσουμε νὰ ἑρμηνεύσουμε αὐτὰ τὰ ἀκατανόητα  «γιατί».

 «Οὗτος ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου ἐν ἔτει 379, καταγόμενος  ἀπὸ  τὴν Ἀντιόχειαν τῆς Συρίας . Μεταχειρισθεῖς (χρησιμοποίησε) δὲ πολλὴν ἄσκησιν, καὶ φθάσας εἰς μεγάλην αὔξησιν ἀρετῆς, ἐπῆγεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, παρακινηθεῖς εἰς τοῦτο διὰ θείας ἀποκαλύψεως. Φθάσας δὲ εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκεται τὸ Μοναστήριον, ὀποῦ αὐτὸς ἔκτισεν, ἐκαθάρισεν αὐτόν, καὶ ἔπειτα ἔπηξεν

ἐκεῖ τὸ ξηρὸν καὶ ἄνικμον(δίχως ἰκμάδα καὶ ὑγρασία) ραβδί του, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐρριζώθη μὲ τὴν ἐπίκλησιν τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ δένδρον μέγα ἔγινε, τὸ ὁποῖον ἕως τῆς σήμερον δίδει τοὺς καρποὺς τοῦ τελείως.

Τούτου τοῦ Ὁσίου τὴν φήμην ἀκούσας καὶ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος, ἐπῆγεν ὁ ἴδιος εἰς αὐτόν, ἐπειδὴ δὲν ἦτον δυνατὸν νὰ κρυφθῆ τελείως ἡ τόση μεγάλη αὐτοῦ ἀρετή. Θαυμάσας δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν Ὅσιον, ἔδωκεν ἀρκετὰ ἄσπρα (χρήματα)εἰς αὐτόν, μὲ τὰ ὁποία ἐσύστησεν ὁ Ὅσιος τὸ Μοναστήριον.

 Τοῦτον τὸν Ὅσιον βιάσας (πίεσε)πολλὰ ὁ μακάριος Ἀττικὸς ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐχειροτόνησεν αὐτὸν Ἱερέα. Πολλὰ δὲ θαύματα ἐνήργησεν μὲ τὴν δύναμιν καὶ ἐπίκλησιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὰ βάθη γὰρ τῆς γῆς εὔγαλε νερόν, καθὼς καὶ ὁ μέγας Μωσής, καὶ τὸν εἰς τὸ νερὸν αὐτὸ πνιχθέντα, ἀνέστησεν.

Εἰς καιρὸν δὲ ὀποῦ ἔμελλε νὰ ἀποθάνη ὁ Ὅσιος, ἐκείτετο ἄπνους (δίχως πνοή)καὶ ἀκίνητος. Ὅσοι δὲ ἐπαράστεκαν εἰς αὐτόν, ἔκλαιον καὶ ὠδύροντο, καὶ ἑτοίμαζον τὰ πρὸς ταφὴν ἐπιτήδεια. Μαζὶ μὲ τοὺς ὁποίους ἦτον καὶ ὁ ἁγιώτατος Πατριάρχης Ἀττικός, καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἀλέξανδρος. Ἐν ὢ δὲ καιρῶ ταῦτα ἐγίνοντο, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐσηκώθη ὡσὰν ἀπὸ ὕπνον ὁ Ὅσιος, καὶ εἶπεν ὅτι ἐχάρισεν εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος προσθήκην ζωῆς χρόνους δεκαπέντε.(3)

Ὅθεν ἀφ’ οὐ διεπέρασε καὶ τοὺς προστεθέντας αὐτοὺς χρόνους, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.»

Ὅμοιο ἐπίσης καὶ ἀξιομνημόνευτο γεγονὸς συνέβη καὶ μὲ τὸν Ἁγιασμένο Γέροντα Ἰάκωβο Τσαλίκη ὅταν στὰ μέσα σχεδὸν τῆς δεκαετίας τοῦ 80’ κατέβηκε Ἅγιος Ἄγγελος γιὰ νὰ παραλάβει τὴν ψυχή του.Τότε ὅμως παρενέβη πάραυτα ὁ Ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ ὁ ὁποῖος παρήγγειλε στὸν Ἄγγελο νὰ ἀναβάλει  τούτη τὴν μετάβαση «ἄχρι καιροῦ» δήλ. γιὰ ὕστερα, σὲ μετέπειτα χρόνο.Γιὰ νὰ μὴν φύγει ὅμως ὁ Ἀρχάγγελος ἄπρακτος καὶ μὲ ἀδειανὰ τὰ χέρια πρὸς τὶς οὐρανὶες ἁψίδες παρέλαβε ἀπὸ τὸ Μοναστήρι τὴν ψυχὴ μίας γιαγιᾶς προσκυνήτριας ποὺ καθότανε στὴν βρύση τῆς Μονῆς.Τί μεγάλη εὐλογία μιὰ τέτοια μετάβαση πρὸς τὰ αἰώνια ἐπάνω στὰ φωτεινὰ καὶ γλυκάζοντα χέρια ἐνοὺς ψυχοπομπού Αγγέλου! 

 ________________________________________

(1)Ἀκόμη καὶ αὐτὲς οἱ μακάβριες  ἐπιχειρήσεις  ἔχουν πλέον ἐξελιχθεῖ κατὰ τὰ σύγχρονα πρότυπα . Προσφάτως  ἂνοιξε νέον Γραφεῖον κηδειῶν μὲ τὴν ἐπωνομασία «Ὁ Παράδεισος» κατὰ τοὺς τύπους τῶν ἄλλων μοντέρνων καταστημάτων, ἔχοντας τοποθετήσει ἔξωθεν τοῦ μαγαζιοῦ φωτεινὲς μαρκίζες μὲ πολύχρωμες περιστρεφόμενες ἐπιγραφές.

Πετυχημένη παρέμβαση ἔκανε τότε ὁ φίλος μου ὁ Πέτρος λέγοντας:

-Ὅλα καλά! Τὸ μόνο ποὺ  λησμονήσανε εἶναι νὰ γράψουνε ἀπ’ἔξω:  «Ἀνοίξαμε καὶ σᾶς περιμένουμε. Φέρτε  καὶ τοὺς  φίλους σας!»

(2)Ὅταν ὁ ἄνθρωπος γεννιέται ἐκεῖνος μὲν ὡς βρέφος κλαίει ἐνῶ οἱ συγγενεῖς χαίρονται καὶ γελᾶνε.Ὅταν.

ὅμως φθάσει ἡ ὥρα νὰ πεθάνει, καὶ εἶναι τοῦ λόγου τοῦ προετοιμασμένος, τότε ἐκεῖνος μὲν γελάει καὶ σκιρτᾶ ἀπὸ χαρὰ ἐνῶ οἱ οἰκεῖοι  του κλαῖνε.

(3)Πρὶν χρόνια καὶ μία Μεγάλη Παρασκευὴ ἐνῶ τέλεσα ἕνα τρισάγιο στὸ Κοιμητήριο ἔκανα παράλληλα καὶ εὐγενῆ σύσταση στοὺς συγγενεῖς νὰ

εὐτρεπίσουνε κάπως τὸ μνημεῖο διότι ἦταν τελείως ἐγκαταλελειμένο.

Τότε οἱ συγγενεῖς μου ἀπάντησαν:

-Ὄχι Πάτερ, ξέρετε τί ἔχουμε τραβήξει μὲ αὐτὸν τὸν τάφο;Ὅποτε τὸν φτιάχνουμε πεθαίνει καὶ ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς.Καὶ ἔτσι τὸν ἔχουμε ἀφήσει στὴν ἡσυχία του γιὰ νὰ μᾶς ἀφήσει καὶ ἐκεῖνος στὴν δική  μας.