Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες με κομμένη την ανάσα τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής πλευράς με τους εταίρους για την σύναψη νέου δανείου «σωτηρίας» της Ελλάδας,
με αντικρουόμενες συνεχώς εξελίξεις, ένα θρίλερ πάνω στις τύχες της χωράς με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Και όμως το πρόβλημα που απασχολεί την γερμανική ηγεσία δεν είναι τόσο η διάσωση ή μη της Ελλάδας, αλλά το φιλορωσικό λόμπυ που έχει αρχίσει και σχηματίζεται μέσα στου κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και που απειλεί να διαρρήξει την γερμανική ηγεμονία στην Ενωμένη Ευρώπη. Για τον λόγο αυτό θέλουν πάση θυσία να αλυσοδέσουν την Ελλάδα ώστε να μην έχει καμία δυνατότητα να ξεφύγει από τα ασφυκτικά τους δεσμά.
Σύμφωνα με ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας Pravda, που επικαλείται το βρετανικό ειδησεογραφικό κανάλι, Sky News, πριν από λίγες μέρες ο βασικός σύμβουλος της καγκελαρίου Μέρκελ, ο Norbert Röttgen προειδοποίησε την Γερμανίδα καγκελάριο ότι η Ρωσία μπορεί να προχωρήσει στην δημιουργία ενός αντιευρωπαϊκού αντιγερμανικού λόμπυ μέσα στους κόλπους των ευρωπαϊκών κρατών και μάλιστα τόνισε πως η στάση της Βρετανίας που φλερτάρει με ένα Brexit, ενισχύει αυτή την προοπτική με έντονα διαλυτικές τάσεις της Ενωμένης Ευρώπης.
Στο ίδιο δημοσίευμα δίνεται έμφαση στην δήλωση τον Οκτώβριο του 2012 του Nigel Farag, προέδρου του κόμματος UKIP, ότι η Ρωσία και η Μεγάλη Βρετανία πρέπει να συνασπιστούν για να δώσουν τέρμα στην γερμανική ηγεμονία της Ευρώπης. Στο ίδιο μήκος κύματος εμφανίζονται και οι θέσεις των αυτονομιστών της Σκοτίας που χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Κριμαίας για να προχωρήσουν στην αυτονομία τους από μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη.
Μπορεί όμως να γίνει ένα αντιγερμανικό ευρωπαϊκό τόξο με την στήριξη της Ρωσίας ; Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας υπό την Marine Le Pen. Όλες οι προσπάθειες του Μετώπου τα προηγούμενα χρόνια για να επιτύχει χρηματοδότηση ή κάποιο δάνειο από τις γαλλικές ή άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, προσέκρουαν στο λεγόμενο «αντιεθνικιστικό τοίχο» που είχε υψώσει η Γερμανία κατά του Εθνικού Μετώπου. Ως από μηχανής θεός τότε βρέθηκε μια τράπεζα ρωσικών συμφερόντων. Συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2013, η Czech-Russian Bank προχώρησε στην χορήγηση ενός μεγάλου δανείου προς το Εθνικό Μετώπιο της Γαλλίας. Αυτή η εξέλιξη προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων εκ μέρους της Γερμανίας με την κατηγορία ότι είχε πολιτικές διαστάσεις και ότι «έδενε» το Εθνικό Μέτωπο στα ρωσικά δεσμά. Αν αυτό δεν είναι επέμβαση στα εσωτερικά της Γαλλίας από τους Γερμανούς τότε τι είναι ; Η αντίδραση της Le Pen ήταν έντονη και με τη σειρά της κατηγόρησε την Γερμανία ότι προσπαθεί να την πνίξει οικονομικά, (τι μας θυμίζει αυτό ;).
Σύμφωνα με την Pravda, μια σειρά άλλων ευρωπαϊκών κόμματων με φάσμα από την άκρα δεξιά μέχρι και την αριστερά κινούνται προς την κατεύθυνση ενός ανιγερμανικού τόξου με φιλορωσικές θέσεις, ιδιαιτέρα για την περίπτωση της Κριμαίας. Τα κόμματα αυτά σε πρώτη ανάγνωση είναι τα Jobbik της Ουγγαρίας, το Ataka της Βουλγαρίας, το Five Stars της Ιταλίας και το Podemos της Ισπανίας, (!!!), που έχει γίνει γνωστό στην Ελλάδα για τις σχέσεις του με τον Σύριζα.
Παράλληλα υπάρχει και η προοπτική που φοβίζει έντονα το Βερολίνο, της ανάπτυξης σχέσεων και της ρώσικης στήριξης σε μια σειρά κοινωνικών κινημάτων σε όλη τη Ευρώπη που αμφισβητούν έντονα την γερμανική κηδεμονία, όπως αυτή εκδηλώνεται με τον μακάβριο τρόπο από τους Μέρκελ Σόιμπλε επηρεάζοντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ήδη η Γαλλία έχει αρχίσει αναγκαστικά και διαφοροποιείται, γεγονός που έχει όμως σαν αντίκρισμα την περεταίρω σκλήρυνση της γερμανικής στάσης.
Δυστυχώς ή ευτυχώς στο τεράστιο αυτό ζήτημα έχει εμπλακεί η χώρα μας που της έλαχε να είναι το εφαλτήριο παράδειγμα για την εδραίωση της γερμανικής κηδεμονίας με μεγάλο θύμα τον ελληνικό λαό. Η Pravda αναρωτιέται το κατά πόσο θα μπορούσε η Ρωσία να βοηθήσει την Ελλάδα να αντεπεξέλθει ουσιαστικά από την σημερινή οικονομική κρίση.
Το ζήτημα έχει τεράστια γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία και είναι μέρος αυτού του μεγάλου πολέμου που έχει αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια. Η απάντηση όμως προϋποθέτει την ριζική αλλαγή της κατεύθυνσης της ελληνικής κυβέρνησης, ένα βασικό και κύριο ερώτημα που άπτεται άμεσα της γερμανικής ηγεμονίας της Ευρώπης. Μια πρώτη οικτρά αποτυχημένη εμπειρία είχαμε πριν από μερικά χρόνια με την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.
Το ερώτημα είναι σήμερα τι γίνεται και τι μπορεί να γίνει προς αυτή την «απελευθερωτική» κατεύθυνση ;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
http://nikosxeiladakis.gr
