του Γεράσιμου Γ.
Γερολυμάτου
Εμείς οι Έλληνες
πρέπει να είμαστε και από τη φύση μας αισιόδοξοι (όχι αιθεροβάμονες), διότι
μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι μπορεί να αχνοφέγγει και ένα φως. Η ιστορία μας και η
πίστη μας, οδηγούν με αλάνθαστα παραδείγματα προς την ελπίδα. Ο φόβος και η
παράδοση μας στο επίπεδο του ηθικού σθένους, θα είναι η πραγματική ταφόπλακα
της Ελλάδας και αυτό επιθυμούν οι εχθροί μας. Ας μην τους κάνουμε την χάρη.
Τα
μνημόνια δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνον η εύλογη αφορμή, το μέσο, για την
υποταγή μας. Ας μη γελιόμαστε! Αν υπήρχε
εκ μέρους τους η αληθινή πρόθεση της αλληλεγγύης, δεν θα απαιτούσαν τέτοιες συμφωνίες
και μέτρα που απλά μας εξοντώνουν. Η πιστοποιημένη πλέον από όλους διαφθορά του
συνόλου του πολιτικού μας συστήματος, είναι μια θετική εξέλιξη μέσα στην
καταιγίδα. Και η συνειδητοποίηση αυτή, που είναι από μόνη της μια ουσιαστική
«επιτυχία», αφού «ουδέν κακόν αμιγές καλού», θα σημάνει για πολλούς το τέλος
μιας μακρόχρονης περιόδου κομματοκρατίας και απαγκίστρωσης από κάλπικους διαχωρισμούς,
που εμπόδιζαν την πατριωτική ένωση μας σε μια γροθιά. Με μια θέληση. Η κρίση
ήταν ο καταλύτης της κάθαρσης που επί δεκαετίες αναβάλλαμε, υπό την ψευδαίσθηση
της επίπλαστης ευημερίας. Όταν οι «σωτήρες» όλου του πολιτικού φάσματος
αποτύχουν να σε σώσουν, τότε πλέον παίρνεις και την απόφαση να σωθείς από μόνος
σου. Να γυρίσεις οριστικά τη σελίδα της μεταπολίτευσης.
Δείτε την κρίση
ως μια
μάστιγα, που μας ξύπνησε από τον δρόμο της φθοράς που ακολουθούσαμε έως
τώρα ναρκωμένοι. Ο πόνος προδίδει την κρυφή ασθένεια, πριν αυτή οδηγήσει
ύπουλα και
αμετάκλητα στον θάνατο. Έναν θάνατο πνευματικό και ηθικό, που λίγοι τον
αντιλαμβάνονταν εδώ και δεκαετίες, αφού και η ασθένεια δεν ήταν
διαγνωσμένη και
ομολογημένη. Ο πόνος είναι «φίλος», αν και είναι πάντα ένας φίλος μη
επιθυμητός. Ο πόνος μας αποκάλυψε την ασθένεια που υπόβοσκε και
κατέτρωγε το
εθνικό μας σώμα και τώρα μας προϊδεάζει και για την θεραπεία. Οι εχθροί
μας άθελα
τους, μπορούν να γίνουν οι «ευεργέτες» μας. Νέες υγιείς δυνάμεις πρέπει
να
αναδυθούν. Το «σώμα» θα δημιουργήσει τα αντισώματα που έχει ανάγκη για
να
καταπολεμήσει την ασθένεια και για να αυτοθεραπευτεί αλλάζοντας τις
κακές του
συνήθειες και τα λάθη του παρελθόντος.
Στην ζωή οι άνθρωποι
γίνονται καλύτεροι μόνο όταν φθάνουν στα όρια τους. Έξω από την ευκολία των
ανέσεων, όταν τους χαλυβδώνουν οι δυσκολίες, όταν απογυμνώνεται το φαντασιακό
τους, όταν οι προκλήσεις απειλούν την ίδια την ύπαρξη τους. Το ίδιο συμβαίνει και
με τα έθνη. Σε αυτές τις περιπτώσεις ή ατσαλώνεται κανείς, ή απλά υποκύπτει και
πεθαίνει. Αν η Ελλάδα και ο λαός της προορίζονται να ζήσουν, τώρα είναι η
στιγμή για να το δείξουν. Και θα το δείξουν!
Τώρα, που οι του ΝΑΙ
και οι του ΟΧΙ αδιάκριτα θα στενάζουν μαζί. Τώρα που οι δεξιοί και οι αριστεροί
θα υποφέρουν αντάμα, θα έρθει και η ώρα της υπέρβασης. Δεν θα γίνει αμέσως, δεν
τρέφω αυταπάτες! Θα γίνει όμως σταδιακά. Και τότε θα χαράξει και η ελπίδα.
Εκείνο το φωτάκι μέσα στο σκοτάδι, που ακόμα πολλοί δεν το βλέπουν, φορώντας τα
γυαλιά της απελπισίας. Και τότε θα ξημερώσει πραγματικά μια νέα ημέρα. Αρκεί να
μη λυγίσουμε, διότι μέχρι τώρα ζήσαμε απλές αψιμαχίες. Όμως το ΟΧΙ μας, προκάλεσε
ορυμαγδό ομοβροντιών. Ας σφίξουμε τα δόντια και τις γροθιές και ας
ανασυνταχθούμε. Ο αληθινός αγώνας, ΤΩΡΑ ξεκινάει! Και μπορούμε να νικήσουμε!
Γερ. Γ. Γερολυμάτος: «Η
ασθενούσα Ελλάς»
Λάδι σε καμβά, 90Χ120
εκ.http://peritexnisologos.blogspot.gr
