την δέχεται με χαρά και ψάλλει με χαρά: "Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ" (ψαλμ. 33,2).
(...) Στην αρρώστια η ψαλμωδία είναι φάρμακο. Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς, και να πονάει πολύ, άμα ακούσει ψαλμωδία, μαλακώνει ο πόνος του. Αν μπορεί και ο ίδιος λίγο να ψάλλει, τότε το γλεντάει.
Να, εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στην διαπασών. Όσο κουράγιο είχα, το έδωσα εκεί. Ξέρεις πόση δύναμη μού έδωσε αυτή η ψαλμωδία;
(Ειπώθηκε από τον Γέροντα στις 11 Ιουνίου του 1994, έναν μήνα πριν από την κοίμησή του.)
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ'-Περί Προσευχής, σελ. 125)
Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα
