σιαστικὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ὑπέμεινε καὶ ὁ ἅγιος
μεγαλομάρτυς Χριστόφορος. Γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος,
«Ἐπροσκάλεσε ὁ τύραννος δύο γυναίκας. Καλλινίκην καὶ Ακυλίναν ὀνομαζομένας, ὡραίας μὲν εἰς τὴν ὄψιν, πόρνας δὲ καὶ ἀκολάστους εἰς τὴν γνώμη».»
Να διακόψουμε ἐδῶ τὸν ἅγιο, γιὰ νὰ ὑπενθυμίσουμε
πῶς ὑπάρχουν διάφορα είδη πορνείας. Οἱ ὡς ἄνω ἦσαν τουλάχιστον. ἐπίσημες καὶ δηλωμένες. Τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο ὅμως εἶδος πορνείας τῶν ἡμερῶν μας εἶναι τῶν αὐτο
απασχολούμενων ἀτόμων, ποὺ θωροῦν τὸν ἔρωτα καὶ τὴν ἀγάπη ἀνακυκλώσιμα προϊόντα σούπερ-μάρκετ καὶ
ἀναλόγως διαμορφώνουν τὶς ἐπιπόλαιες σχέσεις τους
Δὲν ἀποβλέπουν στὸ ἱερὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἀλλὰ στὰ προσόντα τῆς σάρκας, στὸ φουσκωμένο βιβλιάριο ἢ στὸ
πολυτελὲς αὐτοκίνητο τοῦ γέρου λεφτά. Καὶ ὅταν, μὲ τὸ καλὰ τοὺς τελειώσει ἕνα «προϊόν», τὸ πετάνε σὰν στειμμένη λεμονόκουπα ἢ σὰν σκισμένο γραμμάτιο στὸ καλάθι
τῶν ἀχρήστων καὶ πλέον πᾶνε γιὰ ἄλλα... σὰν πόρνοι καὶ
στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα.
«Ταύτας λοιπόν», συνεχίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος. «ἐπρόσταξε νὰ ὑπάγουν εἰς τὸν ἅγιον καὶ νὰ μεταχειρισθοῦν
κάθε μηχανὴν εἰς τὸ νὰ τὸν τραβήξουν πρὸς τὴν ἀγάπην
αὐτῶν. Μὲ τοῦτον γὰρ τὸν τρόπον ἐστοχάζετο ὁ μιαρὸς ὅτι ἔχει νὰ χωρίσῃ τὸν μάρτυρα ἀπὸ τὸν Χριστόν, καὶ νὰ τὸν κάμῃ νὰ προσφέρῃ θυσίαν εἰς τὰ εἴδωλα. Ἔγινεν, ὅμως, τὸ ἐναντίον ἀπὸ ἐκεῖνο, ὁποὺ ὁ βασιλεὺς ἐστοχάζετο,
Διότι ὁ ἅγιος, κατηχήσας τὰς ἀνωτέρω πόρνας, ἐχώρισεν αὐτὰς ἀπὸ τὴν θρησκείαν τῶν εἰδώλων. Ὅθεν αὗται
παρασταθεῖσαι ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, ὡμολόγησαν πὼς
εἶναι χριστιαναί. Διὰ τοῦτο ἔβαλεν αὐτὰς ὁ βασιλεὺς ὑπὸ
κάτω εἰς τιμωρίας καὶ βάσανα: ἤγουν, ἐσούβλισεν αὐτὰς ἀπὸ τοὺς πόδας ἕως εἰς τοὺς ὤμους. Ὅθεν ἀνδρείως ὑπομείνασαι τὴν δεινὴν ταύτην βάσανον, ἔλαβον αἱ μακάριαι
τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.»
ΑΛΛΑ καὶ ὁ σύγχρονός μας ἅγιος Παΐσιος, ὅταν ἦταν στρατιώτης καὶ ἔκανε τὴν θητεία του στὰ τραγικὰ χρόνια
τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, εἶχε ἐγκλειστεῖ ἀπὸ τοὺς ἀθέους μὲ τὴν βία μέσα σὲ ἕνα δωμάτιο μαζὶ μὲ δυὸ γυμνὲς
καὶ ξετσίπωτες νέες ἀπ᾿ τὸ σινάφι τους, προκειμένου νὰ
ὑποκύψει σὲ σαρκικὴ ἁμαρτία. Τὸ ἀποτέλεσμα, ὅμως
ἦταν διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ προσδοκώμενο, ἀφοῦ οὔτε σὲ
σαρκική συνάφεια ἦλθε ὁ ἅγιος, ἀλλὰ καὶ οἱ δυὸ γυναῖκες, ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἁγνὴ στάση καὶ τὶς εἰλικρινεῖς νουθεσίες
τοῦ ὁσίου, δακρυσμένες, ντυμένες καὶ μετανιωμένες, ἱματισμένες καὶ σωφρονοῦσες, ἐξῆλθαν ἀπὸ τὸ δωμάτιο μὲ
τὴν ἀπόφαση νὰ ἀλλάξουν πλέον ζωή.
Πατήρ Διονύσιος Ταμπακης.
Βιβλιογραφία:Άγιοι που γελούν και περιγελούν την ματαιότητα
✒π .Διονύσιος Ταμπάκης
