Η εξαφάνιση των λευκών μαζών παγωμένου μεθανίου που συνήθως διαπερνούν το γαλάζιο πρόσωπο του Ποσειδώνα έχει συνδεθεί με αλλαγές στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV) καθώς η δραστηριότητα του ήλιου ανεβαίνει στο μέγιστο.
Τα σύννεφα γύρω από τον όγδοο και πιο μακρινό πλανήτη του ηλιακού συστήματος —που βρίσκεται περίπου 2,8 δισεκατομμύρια μίλια (4,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα) από τον ήλιο— άρχισαν να ξεθωριάζουν το 2019 και είχαν εξαφανιστεί χωρίς ίχνος μέχρι το 2020. Οι ερευνητές που έκαναν την ανακάλυψη θα δημοσιεύσουν τα ευρήματά τους στο επιστημονικό περιοδικό Icarus.
«Ακόμα και τώρα, τέσσερα χρόνια αργότερα, οι πιο πρόσφατες εικόνες που τραβήξαμε τον περασμένο Ιούνιο εξακολουθούν να δείχνουν ότι τα σύννεφα δεν έχουν επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα», δήλωσε ο Εράντι Τσάβες, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν που ηγήθηκε της μελέτης ως προπτυχιακός στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. «Αυτό είναι εξαιρετικά συναρπαστικό και απροσδόκητο, ειδικά αφού η προηγούμενη περίοδος χαμηλής δραστηριότητας σύννεφων του Ποσειδώνα δεν ήταν τόσο δραματική και παρατεταμένη».
Η δραστηριότητα του ήλιου ανατέλλει και πέφτει σε κύκλους κάθε 11 χρόνια, αλλά πρόσφατα, ο ήλιος ήταν πολύ πιο ενεργός από το αναμενόμενο, με εμφανίσεις ηλιακών κηλίδων σχεδόν διπλάσιο από τον αριθμό που είχε προβλέψει το Διαστημικό Κέντρο Πρόβλεψης Καιρού της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας. Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι η δραστηριότητα του ήλιου, η οποία αρχικά θεωρήθηκε ότι θα φτάσει στο μέγιστο το 2025, θα μπορούσε να κορυφωθεί μόλις στα τέλη του τρέχοντος έτους.
Οι αστρονόμοι έχουν συνδέσει την απώλεια της νεφοκάλυψης με τις επιπτώσεις του ηλιακού φωτός που χτυπά την ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα. Αναλύοντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη και το Παρατηρητήριο Lick στην Καλιφόρνια, οι αστρονόμοι παρατήρησαν ότι, μετά από δύο χρόνια καθυστέρηση, οι κορυφές της δραστηριότητας του ήλιου δημιουργούν περισσότερη νεφοκάλυψη πάνω από τον Ποσειδώνα, ενώ τα χαμηλά μέρη του την προκαλούν να διαλυθεί.
Τι ακριβώς προκαλεί την αλλαγή δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι το υπεριώδες φως από τον ήλιο ξεκινά χημικές αντιδράσεις στην ανώτερη ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα, δημιουργώντας τελικά τα σύννεφα.
«Είναι συναρπαστικό να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τηλεσκόπια στη Γη για να μελετάμε το κλίμα ενός κόσμου που απέχει περισσότερο από 2,5 δισεκατομμύρια μίλια από εμάς», δήλωσε στη δήλωση ο συν-συγγραφέας της μελέτης Κάρλος Αλβάρεζ, αστρονόμος του προσωπικού στο Παρατηρητήριο Keck. «Η πρόοδος στην τεχνολογία και οι παρατηρήσεις μας επέτρεψαν να περιορίσουμε τα ατμοσφαιρικά μοντέλα του Ποσειδώνα, τα οποία είναι βασικά για την κατανόηση της συσχέτισης μεταξύ του κλίματος του γίγαντα των πάγων και του ηλιακού κύκλου».
πηγή
