Σταθήκαμε και μείς ακάλεστοι κάτω από την σκιερή δροσιά της και αφού τον χαιρετίσαμε τον ρωτάμε με αγωνία:
-Πάτερ ,να πάρουμε τις νέες ταυτότητες .Τί λέτε;
Μας κοίταξε με γλυκό φιλόξενο βλέμμα, αν και τον διακόπταμε και μας απαντά με ζέση.
-Όχι και πάλι όχι,χτυπώντας το πόδι του στην σκάλα ,έτοιμη να γύρει και να πέσει.
-Μα Πάτερ, γιατί όχι ;Γιατί όλο τόσο αρνητικοί είσαστε οι Καλόγεροι;Ρώτησε ένας λίγο οξύθυμος και ισχυρογνώμων προσκυνητής από την παρέα μας .Σαν τον Μεταξά και εσείς όλο ΟΧΙ λέτε.
-Παιδάκι μου ,όταν τίθεται πειρασμός και σκάνδαλο για την ψυχή και την σωτηρία της τότε και Μεταξάδες γινόμαστε δίχως μεταξωτά λόγια που να γαργαλίζουν τα αυτιά.
-Και πού είναι το δαιμονικό σε αυτές τις νέες ταυτότητες;
-Μόνο και μόνο που επιβάλλονται με την βία είναι ένα τεκμήριο δαιμονικότητος όπως και τα εμβόλια .Επίσης αυτή η ταυτότητα θα ταυτίζεται με το βασίλειο της ηλεκτρονικής παγκόσμιας κυβέρνησης που έχει για φλάμπουρο το 666.Βλέπετε σήμερα όλα σε ένα δίκτυ βρίσκονται …κάρτες ...φακελώματα…ρούχα …ακόμη και αυτά τα χαρτιά υγείας στο αποχωρητήριο έχουν επάνω τους το 666 και σε αυτό το αφεντικό δίνουν λογαριασμό.
Μα γροίκα και τούτο.
Έχετε κλειδιά έξω στον κόσμο;
-Βεβαίως ,πάρα πολλά ,ολόκληρη αρμαθιά, αφού κατέχουμε υπεύθυνες θέσεις στην δουλειά μας.
-Και αν σας λέγανε πως από εδώ και στο εξής θα έχετε μόνο ένα κλειδί για τα πάντα,για το σπίτι ,τα συρτάρια σας, το αυτοκίνητό σας, το εξοχικό σας,το χρηματοκιβώτιό σας , θα σας άρεσε;
-Χμμ…όχι και κακή ιδέα!Όμως αν το χάσουμε και το βρεί κάποιος άλλος; Θα μας ξαφρίσει ό,τι έχουμε και δεν έχουμε.
-Τα βλέπεις; Και για φαντάσου σε αυτό το κλειδί επιπλέον να έχουνε και άλλοι εξουσία επάνω του που εσυ δεν τους γνωρίζεις ,να ξέρουν πότε και ποιες πόρτες ανοιγοκλείνεις, αλλά και να έχουν την εξουσία επιπλέον να το καταργούν όποτε θέλουν και εσύ κακόμοιρος να κάθεσαι έξω από το σπιτικό σου νηστικός και διψασμένος ,σαν τις μωρές παρθένες και να μην μπορείς να μπεις μέσα.
Έτσι θα είναι και αυτές οι νέες ταυτότητες στις οποίες δεν θα παραχωρήσουμε απλώς τα κλειδιά μας αλλά ολάκερη την ζωή και ελευθερία μας.Το εννοείς;
Σιωπήσαμε δίχως να έχουμε τί να απαντήσουμε .
Φιλήσαμε το ασκητικό χέρι του, που μύριζε αγιότητα και φρεσκάδα από κλήμα και αφού τον χαιρετήσαμε τον αφήσαμε ήσυχο να κόβει τα βαρυφορτωμένα τσαμπιά από την κρεβατίνα καθώς εμείς σουρουπώνοντας παίρναμε πάλι το καλντερίμι για το επόμενο Μοναστήρι κάτω από την βαθιά και κατανυκτική σκιά του γερο-Άθωνα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ
