Τα σχέδια του WEF για μια ελεγχόμενη οικονομία αντιστρέφουν σκοπίμως φιλελεύθερη πρόοδο αιώνων. Οι πολιτικοί ηγέτες σήμερα σέρνουν τη Δύση στο παρελθόν. Μια χώρα της οποίας οι θεσμοί δεν σέβονται τα δικαιώματα ιδιοκτησίας ή της οποίας τα έθιμα δεν εκτιμούν την ελευθερία θα παραμείνει άγονη έρημος για την ανθρώπινη καινοτομία. Η ατζέντα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ προωθεί ριζικά αντιφιλελεύθερα προγράμματα που θα καταπνίξουν την ανθρώπινη καινοτομία στερώντας πρώτα από τους Δυτικούς τις ελευθερίες τους.
Πηγή: Gatestone Institute
Από τον JB Shurk
Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση
Πώς τα έθνη γίνονται πλούσια; Πολλοί είναι ευλογημένοι με άφθονους φυσικούς πόρους. Άλλοι κατακτούν ξένες χώρες. Μερικοί ειδικεύονται σε μοναδικές εμπορικές δεξιότητες και χειροτεχνίες. Ξυλεία, εξόρυξη, ψάρεμα, ζάχαρη, ρούμι, ναρκωτικά, βαμβάκι, μετάξι, γεωργία, κατάκτηση, ανθρώπινη σκλαβιά, μεταποίηση, πετρέλαιο, βιομηχανία, τράπεζες κ.λπ. — ανάλογα με τον αιώνα και την περιοχή, τα έθνη έχουν αποκτήσει τεράστιο πλούτο σε μυριάδες τρόπους. Παρατηρήστε ότι κανένα έθνος δεν κατάφερε απλώς να τυπώσει χρήματα και να φορολογήσει τους πολίτες του στο δρόμο προς την ευημερία. Ο πραγματικός πλούτος δεν μπορεί απλώς να επινοηθεί από τον αέρα. Πρέπει να υπάρχει αναγνωρισμένη αξία σε αυτό που διαθέτει ένα έθνος και οι πολίτες του.
Περισσότερο από κάθε άλλη πηγή εθνικού πλούτου, ωστόσο, μία είναι πάνω από τις υπόλοιπες: η καινοτομία . Η ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να δημιουργεί κάτι νέο και πολύτιμο παρέχει στην κοινωνία ατελείωτη δημιουργία πλούτου. Σε αντίθεση με την ποσοτική χαλάρωση της κεντρικής τράπεζας και άλλα νομισματικά εργαλεία (ή κόλπα;), ο εγκέφαλος είναι πραγματικά μια μηχανή εκτύπωσης χρημάτων. Είτε ένας καινοτόμος αλλάζει τις υπάρχουσες τεχνικές γεωργίας, εξόρυξης ή κατασκευής για να κάνει την παραγωγή φθηνότερη και πιο αποτελεσματική, είτε ένας εφευρέτης σχεδιάζει κάτι εντελώς μοναδικό, αξία που δεν υπήρχε χθες υλοποιείται στο επόμενο. Η καινοτομία είναι η μαγική σάλτσα για τη δημιουργία πλούτου.
Εάν η καινοτομία παράγει πλούτο, γιατί δεν είναι όλα τα έθνη πλούσια; Επειδή πάρα πολλά έθνη αποτυγχάνουν να εκτιμήσουν τους καινοτόμους ή να ενθαρρύνουν την καινοτομία. Χωρίς θεμελιώδη δικαιώματα ιδιοκτησίας, ισχυρούς κοινωνικούς θεσμούς και ένα αξιόπιστο νομικό σύστημα, οι πιθανοί εφευρέτες έχουν λίγα κίνητρα για να δημιουργήσουν οτιδήποτε νέο. Οι άνθρωποι που αγωνίζονται απλώς να επιβιώσουν στον κόσμο δεν σπαταλούν χρόνο, εργασία ή πόρους σε έργα που δεν προσφέρουν καμία προοπτική για μελλοντική ανταμοιβή. Οι άνθρωποι που εργάζονται ως υπηρέτες του κράτους υπό κεντρικά ελεγχόμενες οικονομίες δεν έχουν κανένα κίνητρο να καινοτομούν. Μόνο όταν συνδυάζονται η ιδιωτική ιδιοκτησία και η προσωπική ελευθερία μπορεί να ανθίσει η ανθρώπινη καινοτομία. Η ελευθερία είναι το μυστικό συστατικό της μαγικής σάλτσας της καινοτομίας για αύξηση του πλούτου.
Όταν οι οικονομολόγοι τσακίζουν τους αριθμούς του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για να δουν εάν η οικονομία ενός έθνους ανεβαίνει ή βυθίζεται, ένα μέτρο καινοτομίας γίνεται ποσοτικοποιήσιμο. Ενσωματωμένο σε αυτόν τον αριθμό είναι κάτι που περικλείει την ανθρώπινη εφευρετικότητα, την προσωπική ελευθερία και την ιδιοκτησία ιδιοκτησίας. Με αυτόν τον τρόπο, η οικονομική καινοτομία αντικατοπτρίζει άμεσα την ανθρώπινη κατάσταση σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Παρέχει μια μέτρηση της ελευθερίας ενός έθνους.
Τώρα ο «φιλελευθερισμός» όπως κλασικά κατανοείται - ως μια πολιτική φιλοσοφία που περικλείει τα φυσικά δικαιώματα, την περιορισμένη κυβέρνηση, τις ελεύθερες αγορές, τις πολιτικές και θρησκευτικές ελευθερίες και την ελευθερία του λόγου, που όλα προωθούνται και προστατεύονται από ένα αμερόληπτο και δίκαιο κράτος δικαίου - πάντα αντιλαμβανόταν αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια. Η ελευθερία και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας γεννούν τη δημιουργικότητα. Εκεί όπου και τα δύο αποτιμώνται καλά, μεγάλοι συγγραφείς, καλλιτέχνες και εφευρέτες παράγουν καινοτομίες που διαφορετικά δεν θα υπήρχαν. Αυτός είναι ο λόγος που η μεσαιωνική Φλωρεντία γέννησε ταυτόχρονα τόσο τη σύγχρονη τραπεζική όσο και την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση. Η προσωπική ελευθερία να δημιουργείς, να χτίζεις, να επενδύεις και να κατέχεις ιδιοκτησία δημιουργεί τεράστια καινοτομία και εθνικό πλούτο.
Αντίθετα, όταν οι σημερινοί κεντρικοί σχεδιαστές υποστηρίζουν τον κοινωνικοποιημένο έλεγχο των αγορών και την υποκατάσταση των «συλλογικών δικαιωμάτων» στη θέση των «ατομικών δικαιωμάτων» ενώ αποκαλούν την ατζέντα τους «προοδευτικό φιλελευθερισμό», συνεπιλέγουν και ανατρέπουν το ιστορικό νόημα του φιλελευθερισμού.
Από αυτή την αναγνώριση ότι η ελευθερία ενός έθνους επηρεάζει άμεσα τον πλούτο ενός έθνους προκύπτει μια ακόμη πιο αξιοσημείωτη αλήθεια: όποιο έθνος αποτυγχάνει να αγκαλιάσει και να προστατεύσει την ανθρώπινη ελευθερία θα είναι το φτωχότερο γι' αυτό. Μια χώρα της οποίας οι θεσμοί δεν σέβονται τα δικαιώματα ιδιοκτησίας ή της οποίας τα έθιμα δεν εκτιμούν την ελευθερία θα παραμείνει άγονη έρημος για την ανθρώπινη καινοτομία. Με αυτόν τον τρόπο, τα έθνη έχουν μεγάλο κίνητρο για απελευθέρωση με την πάροδο του χρόνου. Σε αντίθετη περίπτωση, γίνονται γρήγορα οικονομικά και στρατιωτικά ευάλωτοι σε πιο καινοτόμες και πλουσιότερες χώρες. Παρατηρώντας αυτή την απλή αλήθεια, οι κλασικοί φιλελεύθεροι πάντα αντιλαμβάνονταν τις ελεύθερες αγορές ως την πύλη για την ανθρώπινη χειραφέτηση. Το οικονομικό συμφέρον, με άλλα λόγια, οδηγεί τελικά σε επεκτατικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Τώρα με όλα αυτά ως ένα στοιχειώδες υπόβαθρο, πώς γίνεται σήμερα να έχουμε οντότητες όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) που πιέζουν για μια ριζική « Μεγάλη Επαναφορά » της δυτικής κοινωνίας που υπόσχεται να βάλει χειροπέδες στις ελεύθερες αγορές με οικονομική ρύθμιση ενώ συγκεντρώνεται εξουσία στα χέρια ενός μικρού διεθνούς συνασπισμού κεντρικών οικονομικών σχεδιαστών — κυρίως το δικό τους; Πώς θα μπορούσε να υποσχεθεί ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι δεν θα « έχουν τίποτα και θα είναι ευτυχισμένοι"Ενδεχομένως να ευνοεί μια ελεύθερη και παραγωγική κοινωνία — ή ακόμα και μια ευτυχισμένη; Πώς μπορεί ένα μέλλον στο οποίο όλη η ενέργεια ελέγχεται από διεθνή κυβερνητικά όργανα και πολυεθνικές εταιρείες να παρέχει στα άτομα τα θεσμικά δομικά στοιχεία για ατελείωτη καινοτομία; Πώς μπορούν οι αγρότες να διατηρήσουν μεγαλύτερους και πιο ευημερούντες πληθυσμούς όταν οι δυτικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να καταπνίγουν την αγροτική παραγωγή μέσω κανονισμών και εξέχουσας κυριαρχίας ;
Οι ερωτήσεις απαντούν μόνες τους. Η ατζέντα του WEF προωθεί ριζικά αντιφιλελεύθερα προγράμματα, όπως η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης για τη λογοκρισία της διαφωνίας , τη ρύθμιση της ελευθερίας του λόγου και ακόμη και τη διαγραφή ιδεών από το Διαδίκτυο. Οι κατασταλτικές προσπάθειές της να ελέγξει όλη την ενέργεια υδρογονανθράκων και την παραγωγή βοοειδών και καλλιεργειώνθα καταπνίξει την ανθρώπινη καινοτομία στερώντας πρώτα από τους Δυτικούς την ικανότητά τους να δημιουργούν, να επινοούν και να καλλιεργούν τρόφιμα. Οι πολιτικές της προδίδουν χιλιετίες δυτικής προόδου του πολιτισμού αντικαθιστώντας το σεβασμό για την ατομική επιλογή και την ελεύθερη βούληση με τη διαχείριση της ανθρώπινης δραστηριότητας από πάνω προς τα κάτω μέσω των αμβλέων οργάνων της βίας και του εξαναγκασμού. Τα κίνητρά του είναι αναμφισβήτητα αντιανθρώπινα στον πυρήνα τους, επειδή κάθε μεμονωμένη ανθρώπινη ζωή δεν αντιμετωπίζεται τίποτα περισσότερο από ένα γρανάζι ή εισροή που μπορεί να χειραγωγηθεί ως μέρος μιας κεντρικά ελεγχόμενης κοινωνικής μηχανής. Όταν οι Δυτικοί μειώνονται σε ένα και μηδενικό που ταξινομούνται και μετατοπίζονται από τους κώδικες κοινωνικού προγραμματισμού του WEF για ένα «καλύτερο μέλλον», οι κατασκευαστές υπακούουν αλλά δεν δημιουργούν πλέον.
Ενώ η προσωπική ελευθερία έχει απελευθερώσει το ανθρώπινο μυαλό και έχει δημιουργήσει τεράστια δυτική ευημερία, η ώθηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για ένα κεντρικά ελεγχόμενο οικονομικό σύστημα θα συντρίψει τα δικαιώματα , θα καταπνίξει τη δημιουργικότητα και θα παράγει μαζικά φτώχεια και δουλοπαροικία. Οι υποστηρικτές του, στην πραγματικότητα, φαίνονται ως επί το πλείστον αφοσιωμένοι στη χρήση ενός συνδυασμού πανδημίας, πείνας και φόβου για να συγκεντρώσουν την κυριαρχία τους.
Προκειμένου να πείσουν τους Δυτικούς να εγκαταλείψουν περισσότερα και να αρκεστούν με λιγότερα, το WEF και οι παγκοσμιοποιητές σύμμαχοί του υπόσχονται στους Δυτικούς μια μελλοντική Ουτοπία. Όπως και με κάθε παρόμοιο ψέμα που ειπώθηκε ποτέ για να δικαιολογήσει την εξαιρετική απόκτηση εξουσίας, ωστόσο, δεν θα καταφέρουν. Σε καμία κοινωνία, σε τελική ανάλυση, δεν υποσχέθηκαν ποτέ περισσότερα από το Σύνταγμα της ΕΣΣΔ του 1936 του Στάλιν — ή στη συνέχεια αντιμετωπίστηκε πιο απαίσια. Παρά τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο, οι οδηγίες του WEF αντιστρέφουν σκόπιμα τις δυτικές τάσεις προς μεγαλύτερη ανθρώπινη ελευθερία, κοινωνική κινητικότητα και ευρύτερα αποκτήσιμο πλούτο - ή αυτό που, σε μια άλλη εποχή, δικαίως θα είχε θεωρηθεί ως αληθινή, φιλελεύθερη πρόοδος.
Αν και το WEF και οι αδελφές του οργανώσεις ισχυρίζονται ότι « σώζουν τον πλανήτη », οι προσπάθειές τους φαίνονται πρωτίστως ένα άδοξο σχέδιο για τον έλεγχο του πλανήτη. Η «καθαρή» ενέργεια , τελικά, ελέγχεταιενέργεια; Και όσο περισσότερο η ενέργεια ελέγχεται από κεντρικές κυβερνήσεις, τόσο περισσότερο ελέγχονται κεντρικά οι κάποτε ελεύθερες αγορές. Εάν κάθε δυνητικός επιχειρηματίας πρέπει πρώτα να λάβει άδεια χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας πριν παράγει οτιδήποτε νέο, τότε κανένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς την ευλογία των κεντρικών αρχών. Εάν όλη η μεταποίηση θεωρείται ως «απειλή για τον πλανήτη», τότε κανένας ανεξάρτητος νεοσύστατος δεν μπορεί να καινοτομήσει ή να δημιουργήσει πλούτο χωρίς πρώτα να αναζητήσει και να λάβει την έγκριση της κυβέρνησης. Εάν απαγορεύεται στους καταναλωτές να αγοράζουν οτιδήποτε, εκτός εάν πρώτα έχει προεγκριθεί, τότε οι ελεύθερες αγορές μετατρέπονται σε ελεγχόμενες αγορές.
Φέρνοντας αυτή την τάση στο λογικό αλλά και κομμουνιστικό της κατάληξη , η ιδιωτική ιδιοκτησία γίνεται αντίθετη προς τους στόχους του κράτους. Βλέπουμε ήδη τη δυσοίωνη ανατροπή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας σήμερα με τα λεγόμενα πρότυπα ESG (Περιβαλλοντικά, Κοινωνικά, Διακυβέρνηση) που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των στόχων της βιομηχανίας και τη χειραγώγηση των ελεύθερων αγορών . Επειδή ο έλεγχος των πληροφοριών καθιστά τον έλεγχο στις αγορές πιο διαχειρίσιμο, όσο περισσότερη οικονομική αβεβαιότητα προκύπτει από τη χειραγώγηση της αγοράς, τόσο περισσότερη λογοκρισία θα συνεχίσουμε να βλέπουμε. Πρόσφατα, ακόμη και ένας ανώτερος οικονομολόγος που σωστά δήλωσε ότι η αμερικανική οικονομία είχε εισέλθει σε ύφεση βρήκε την έρευνά του « ελεγμένο"και "διορθώθηκε" από τους φίλους της κυβέρνησης των ΗΠΑ στο Facebook. Όπου οι ελεύθερες αγορές δέχονται επίθεση, η ελευθερία του λόγου δέχεται επίσης αναπόφευκτα επίθεση. Οι ατομικές ευλογίες του φιλελευθερισμού δεν αποκόπτονται εύκολα από το πολιτικό σώμα χωρίς αναπόφευκτα να καταστεί ο θάνατος του φιλελευθερισμού, ως ολόκληρος.
Το ζήτημα σήμερα μπορεί να είναι « κλιματική αλλαγή » ή COVID-19 ή « βιώσιμες προμήθειες τροφίμων », αλλά το αναφερόμενο ζήτημα δεν φαίνεται ποτέ τίποτα περισσότερο από μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων για την κοροϊδία των μαζών . Φαίνεται πάντα να είναι απλώς μια χρήσιμη δικαιολογία που έχει σχεδιαστεί για να παρασύρει τους Δυτικούς να παραδώσουν σε μια μικρή φυλή «ελίτ» εξουσίας και ελέγχου σε όλους τους άλλους. Το να πείσουμε την ανθρωπότητα να πιστέψει ότι οι ελεύθερες αγορές θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε κάποιο είδος αποκάλυψης μοιάζει όλο και περισσότερο ως ο μόνος στόχος πολιτικής που έχει σημασία. Μπορεί κάλλιστα να είναι το πιο διαβολικό κόλποαυτοί που έχουν εξουσία έχουν παίξει ποτέ εναντίον εκείνων που δεν έχουν καθόλου εξουσία. Ο φόβος χρησιμοποιείται επιδέξια ως εργαλείο βασανιστή για να πείσει τους Δυτικούς να εγκαταλείψουν πρόθυμα τη δική τους ελευθερία. Το αθώο μάντρα που ψιθύρισε στα αυτιά τους είναι απλό: Εμπιστεύσου μας, ανθρωπότητα, θα σε σώσουμε . Το συμπέρασμα, ωστόσο, είναι πολύ πιο απαίσιο: Για το καλό σας, πρέπει να σας κάνουν να απολαμβάνετε τις νέες σας αλυσίδες .
Παρατηρήστε ότι για να πετύχει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στην αποστολή του να ελέγχει όλη την ανθρώπινη δραστηριότητα, πρέπει πρώτα να καταστρέψει την κυριαρχία των εθνικών κρατών. Γιατί; Επειδή, όπως σημειώθηκε παραπάνω, τα φιλελεύθερα έθνη που ασπάζονται την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία σκέψης και την επιχειρηματικότητα στην ελεύθερη αγορά προάγουν την καινοτομία και τον μεγάλο πλούτο. Οποιοδήποτε έθνος δεν βαρύνεται από τις αγοραπωλησίες του WEF πιθανότατα θα συνεχίσει να ευημερεί, ενώ εκείνοι που είναι δεσμευμένοι στη «Μεγάλη Επαναφορά» πιθανότατα θα μαραζώσουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι δυτικοί πολιτικοί έχουν εργαστεί τόσο σκληρά μαζί για να προωθήσουν τις προτάσεις τους "Αποκτήστε καλύτερα" ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου οποιουδήποτε έθνους.
Τα πλούσια ελεύθερα έθνη αποτελούν απειλή για τη Νέα Παγκόσμια Τάξη του WEF. Αν πρέπει να ασπαστεί η λογοκρισία για να ελεγχθεί η «αφήγηση», τότε ας είναι. Αν οι πολίτες πρέπει να στερηθούν την ελευθερία μετακίνησης υπό το πρόσχημα της «επείγουσας ανάγκης για την υγεία», δεν είναι μεγάλη υπόθεση. Εάν πρέπει να κατασχεθούν ιδιωτικοί τραπεζικοί λογαριασμοί για να εκφοβιστούν οι διαδηλωτές, τότε τέτοιες απειλές είναι το τίμημα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης. Με αυτόν τον τρόπο, τα σχέδια του WEF για μια ελεγχόμενη οικονομία αντιστρέφουν σκοπίμως φιλελεύθερη πρόοδο αιώνων. Οι πολιτικοί ηγέτες σήμερα σέρνουν τη Δύση στο παρελθόν.
Πρώτον, οι ατομικές ελευθερίες θα συνεχίσουν να εξαφανίζονται. Τότε, ο μεγαλύτερος οικονομικός κινητήρας όλων, η καινοτομία , θα στεγνώσει. Τέλος, ο πλούτος θα επιστρέψει αποκλειστικά στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας «άρχουσας τάξης». Αυτό είναι το μέλλον που το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ χαιρετίζει ως «πρόοδο». Δεν είναι. Είναι μια συνταγή για την ανθρώπινη δουλεία.
