To χρυσό νόμισμα του 6ου αιώνα είχε φτάσει στο απόγειο του. Είχε 98% περιεκτικότητα σε χρυσό. Ποτέ άλλοτε δεν κατάφερε να έχει η Α.Ρ.Α τόσο καθαρό νόμισμα.Με ένα χρυσό νόμισμα μπορούσε κάποιος να πάρει(χονδρικά) ένα από τα παρακάτω:
1 κιλό ψωμί κάθε μέρα για ένα χρόνο.
300 γρ. κρέας ημερησίως για ένα χρόνο.
1 πίντα κρασί ημερησίως για ένα χρόνο.
Λάδι για ένα χρόνο.
Ένα φθηνό ένδυμα.
Ουσιαστικά, για να καλύψει πλήρως τις βασικές ανάγκες επιβίωσης, ένας “Βυζαντινός” χρειαζόταν χονδρικά, 5 χρυσά νομίσματα.
Για κάποιους, αυτά ήταν ελάχιστα λεφτά. Οι ετήσιοι μισθοί των ανώτερων αξιωματούχων κυμαίνονταν από 700 νομίσματα στα 1000+ για τις σημαντικές θέσεις. Π.χ. ένας απλός κεντενάριος(εκατόνταρχος) της Τριπολιτανίας(Λιβύη) λάμβανε 17 νομίσματα αλλά ο κόμης της Ισαυρίας λάμβανε 700 νομίσματα και o Ανθύπατος της Καππαδοκίας 1440 νομίσματα.
Για τους καθημερινούς ανθρώπους, ήταν πιο δύσκολη η ζωή. Ο μισθός ενός εργάτη στη Βυζαντινή Αίγυπτο, κυμαινόταν μεταξύ 6 και 12 νομισμάτων. Για έναν νοτάριο(γραμματέας) τα πράγματα ήταν καλύτερα με 28 νομίσματα το έτος, όπως και για έναν γιατρό στην Αφρική(Τυνησία) που έβγαζε 100 νομίσματα. Ένας μαγαζάτορας έβγαζε κατά μέσο όρο κοντά στα 15 νομίσματα. Ωστόσο ένας νεροκουβαλητής έβγαζε μόλις 3 νομίσματα το χρόνο.