Δεν γίνεται αλλιώς. Μόνο έτσι αποκτάται η πείρα της ζωής. Εσύ, όμως, θέλησες να κρατήσεις τον άλλον στο απυρόβλητο. Να τον βάλεις σε θερμοκοιτίδα και σε θερμοκήπιο ισόβιο. Για να 'ναι όλα ιδανικά. Νόμιζες ότι με τον τρόπο αυτόν όλα θα 'ναι τέλεια και, κυρίως, ελεγχόμενα. Ομως, το χθεσινό παιδάκι, που τώρα μεγάλωσε και βρέθηκε στο Λονδίνο κι είναι πλέον κοτζάμ άντρας και κοτζάμ κοπέλα, ξυπνά το πρωί της Κυριακής και δεν θέλει να πάει εκκλησία. Και προτιμά να πάει να πιει καφέ με την παρέα του. Γιατί; Διότι δεν έχει μάθει κάτι ουσιαστικό στον εκκλησιαστικό χώρο, που να του μιλά προσωπικά στην ψυχή.
Οσα έκανε μικρός, τα έκανε μόνο επειδή τα έλεγε η μάνα. Μια αγωγή, σκέτη αποτυχία. Ετσι έδειξαν οι εξελίξεις της ζωής πάνω στα πράγματα. Συμπέρασμα: Το ζητούμενο δεν είναι απλά ένα καταπιεστικό «τώρα» ούτε το πνευματικό «φαίνεσθαι». Ηταν πολύ ψεύτικη η εικόνα που είχε η μάνα για το παιδί της, όταν ένιωθε: «Κάνω ό,τι θέλω το παιδί μου! Τι ωραία που είμαστε». Νομίζεις!
Ομως, δεν είστε καθόλου ωραία έτσι. Το ζητούμενο στην αγωγή μας πρέπει να είναι η εξασφάλιση των προϋποθέσεων για το προσωπικό ταξίδι! «Παιδί μου, σου δίνω οπλισμό, σου δίνω αποσκευές, σου δίνω βαλίτσες, σου δίνω εργαλεία. Για όλη σου τη ζωή. Εγώ μπορεί να πεθάνω σήμερα. Μα και πάλι θα 'μαι ήσυχος. Και, αν πεθάνω, θα πω: "Δεν πειράζει. Ημουν μια γέφυρα. Πάτησε πάνω μου το παιδί. Και μετά πέρασε απέναντι. Δεν έμεινε σε μένα. Και καλά έκανε. Δεν ήμουν εγώ ο σκοπός"». Η γέφυρα μπορεί να γκρεμίστηκε, να χάλασε ή να κατέρρευσε. Το παιδί, όμως, θα έχει μάθει να κοιτάζει τον σκοπό του! Εχει μάθει από σένα ότι σκοπός δεν είναι η γέφυρα, μα η ανατολή του ήλιου! Η απέναντι όχθη. Ο Θεός. Η αγκαλιά Του! Η αγάπη Του! Κι όλο αυτό δεν χάνεται ποτέ. Γι’ αυτό, ο άνθρωπος που στοχεύει στην ίδια την πνευματικότητα και την ουσία της, και ζει προσωπική εσωτερική ζωή, δεν κλονίζεται ποτέ. Οταν όμως απολυτοποιεί και θαυμάζει ανθρώπους με εξάρτηση και νοσηρότητα, τότε, αν κάτι στραβώσει, κλονίζεσαι. Και γκρεμίζεσαι.
Εύχομαι να αγαπάς τον Θεό με τον δικό σου τρόπο. Εύχομαι επίσης να αγαπάς τον εαυτό σου, όπως σ’ αγαπάει ο Θεός. Δηλαδή, πολύ και αληθινά. Φιλικά σε συμβουλεύω: Φρόντισε να τονώνεις την ψυχή σου και να χαμογελάς. Ξέρεις γιατί; Διότι όλα τα προβλήματά σου λύνονται. Αρκεί να έχεις αυτή την προσωπική σχέση με τον Χριστό, για την οποία μιλάμε τόση ώρα. Εσύ κι ο Χριστός!
