Ο Άγιος Παΐσιος ήταν με την ορθή έννοια ζηλωτής των πατερικών παραδόσεων. Σε θέματα πίστεως δεν έκανε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Στην ζωή του εφάρμοζε την ακρίβεια όχι μόνον εξωτερικά, αλλά περισσότερο εσωτερικά, από θείο ζήλο. Όταν έλεγε την γνώμη του για ένα θέμα, και μάλιστα εκκλησιαστικό, μιλούσε με διάκριση ζυγίζοντας τα λόγια του με ζυγαριά ακριβείας. Και, όταν είχε μπροστά του έναν αδύναμο άνθρωπο, έδινε πάλι με ακρίβεια, σαν καλός ιατρός, το κατάλληλο φάρμακο.
Είχε ποτισθεί από τον φόβο του Θεού, και γι’ αυτό έμπαινε στο βάθος του νόμου του Θεού. Ήταν όλος αγάπη και «σπλάγχνα οικτιρμών», και, γι’ αυτό δεν γνώρισε απλώς τους Κανόνες της Εκκλησίας, αλλά γνώριζε εκ πείρας ότι η Εκκλησία είναι μάνα, και οι κανόνες της έχουν σπλάγχνα μητρικά. Την δεκαετία του ’70 πολλοί ζητούσαν την γνώμη του Πατρός Παϊσίου και για μια πρόταση του είχε γίνει, να μη φορούν οι ιερείς ράσα. Εκείνος τους έδειχνε μια ελιά, της οποίας είχε ξεφλουδίσει τον κορμό και τα χονδρά κλαδιά, αφήνοντάς φύλλα μόνο στις άκρες των μικρών κλαδιών της. Στον ξεφλουδισμένο κορμό της είχα χαράξει: «Τα δένδρα πέταξαν την στολή τους, θα δούμε την προκοπή τους» και «Παπάς αράσωτος, άρα άσωτος». Η ελιά αυτή, όπως ήταν επόμενο, ξεράθηκε. Την ίδια εποχή έγιναν προσυνοδικές διασκέψεις με σκοπό την προετοιμασία μίας νέας Πανορθοδόξου Συνόδου, και ανάμεσα στα θέματα υπήρχαν πολλές προτάσεις αντίθετες με την Ορθόδοξη παράδοση. Όταν ο Γέροντας τα πληροφορήθηκε αυτά, ανησύχησε πολύ και μιλούσε με πόνο ψυχής. Έλεγε: «Καταλαβαίνετε τι πάει να γίνει; Θα φύγει η παράδοση και θα μείνει η παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι αυτό; Είναι σαν να βγάζουμε από το σπίτι ένα τούβλο. Εκείνη την στιγμή φαίνεται ότι δεν παθαίνει τίποτα το σπίτι. Αλλά σιγά – σιγά μπαίνουν νερά, βγαίνει και άλλο τούβλο, και άλλο, και στο τέλος τα σπίτι γίνεται ερείπιο».
Απόσπασμα (σε αφήγηση) από το βιβλίο: ΄΄Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ΄΄ Του Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Βασιλικά – Θεσσαλονίκης (Σουρωτή)
