Ήμουν με φίλους ιερείς στην τραπεζαρία του τότε μητροπολιτικού μεγάρου Δημητριάδος και περιμέναμε. Κάτι απέσπασε την προσοχή μου και δεν κατάλαβα.
Ξαφνικά οι φίλοι άρχισαν να πανηγυρίζουν.
Είχε εκλεγεί!
Ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος γινόταν πια, ως αρχιεπίσκοπος, ο Χριστόδουλος όλων των Ελλήνων.
Ο πατέρας μας θα ήταν πια ο πατέρας όλων. Και έγινε!
Εμείς ζήσαμε τον αποχωρισμό, την έλλειψη και τέλος την οδύνη του θανάτου του.
Αυτά τα περίεργα γράμματά του που όλοι όσοι ζήσαμε κοντά του, τα αναγνωρίζουμε....
Τόσα χρόνια μετά, η σκέψη του μας διαλύει από συγκίνηση.
Ανάβουμε και σήμερα ένα κερί στην μνήμη του αλλά και για να φωτίζεται το σκοτάδι που έχει πυκνώσει πολύ, πατέρα......
http://anazhthseis-elena.blogspot.com/2020/04/blog-post_29.html
