Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
«Οι βλάσφημοι δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν τον κόσμο τούτον”
άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
«Καν ακούσης τινός εν αμφόδω ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, επιτίμησον, καν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση, ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα, αγίασον σου την χείρα διά της πληγής, καν εγκαλώσιν τινές, καν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον, καν επί του βήματος ο δικαστής απαιτήση, είπε μετά παρρησίας ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν…». (Ιωάννου Χρυσοστόμου, α’, Προς Ανδριάντας. Πολλά και σπουδαία για την βλασφημία γράφει και άγιος Νικόδημος στην «Χρηστοήθεια”, σελίδες 160-168, εκδ. «Ρηγοπούλου”).
Και σε νεοελληνική απόδοση:
«Αν ακούσεις κάποιον σε δρόμo ή στην αγορά (ή σε ΜΜΕ, θα προσθέταμε), να βλασφημεί τον Θεό (ή την Θεοτόκο), έλεγξέ τον. Μην σταματήσεις ακόμη κι αν σου επιτεθεί. Χτύπησέ τον το πρόσωπο, «σύντριψον το στόμα» (σήμερα, σε πολύ απλή γλώσσα αυτό μεταφράζεται «σπάσ’ του τα μούτρα»), αγίασε το χέρι σου ακόμη και αν σε κατηγορήσουν κάποιοι ή σε σύρουν σε δικαστήρια. Και στο βήμα του κριτηρίου, να πεις με θάρρος, ότι το έπραξες γιατί βλαστήμησε (ο ραπισθείς) τον βασιλέα των αγγέλων».
Βαριά, σκληρά λόγια θα σκεφτεί κάποιος.
Και μάλιστα από τον Χρυσόστομο άγιο, ο οποίος σε άλλη περίπτωση, για το ίδιο θέμα του ελέγχου, θα πει: «Χρη και τους επιτιμώντας τούτο συμμέτρως ποιείν», δηλαδή «Πρέπει εκείνοι που επιπλήττουν και ελέγχουν, να το κάνουν με μέτρο». (Εις Δαυίδ και Σαούλ, ομιλ. Γ, 2).
Υβρίζεται, βλασφημείται σήμερα ο Χριστός, η Θεοτόκος μας, η Εκκλησία. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, η κόπρος του Αυγεία, η επωνυματοφόρος σαχλαμάρα για να πουλήσει λίγη εξυπνάδα και βλακώδη «προοδευτισμό», ανοίγει τον οχετό του και βλασφημεί και σπιλώνει, όσια και ιερά. Και τι κάνουμε;
Φοβόμαστε μήπως μας πουν σκοταδιστές, ποιοι; Το σκότος το ψηλαφητόν. Εθνικιστές, ποιοι; Οι προδότες.
Ρατσιστές, ποιοι; Οι εχθροί των Ελλήνων.
Κι αν τολμήσει κάποιος να πράξει τα αυτονόητα (όπως ο επίσκοπος Αμβρόσιος), τότε επαναστατεί η …σωφροσύνη μας. («Το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα εστί»).
Οι δειλοί και οι άβουλοι, όσους εναντιώνονται στις αντίχριστες προστυχιές τύπου Βερύκιου, τους χαρακτηρίζουν ακραίους ή υπερβολικούς. Αυτό έκανε ο Άγιος Νικόλαος, η «εικόνα πραότητος», όταν ο αιρεσιάρχης Άρειος βλασφημούσε τον Υιό και Λόγο του Θεού; Όχι. Χαστούκισε τον βλάσφημο και τον έκλεισαν φυλακή. Ο Κύριος, όμως, τον επαίνεσε και τον δόξασε.
Γράφει κάπου ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του, ένα επεισόδιο, από το οποίο συμπεραίνουμε τι λαός μας απελευθέρωσε και τι συγχυσμένο ασκέρι καταντήσαμε.
Το 1843 τον επισκέπτεται κάποιος Γάλλος, ονόματι «Μαλέρμπης» («Malherbe») τάχα ιστορικός, «μεγάλος άνδρας». Μεταξύ άλλων, λέει στον αγωνιστή: «Ένα θα σας βλάψει εσάς, το κεφάλαιον της θρησκείας, οπού είναι αυτήνη η ιδέα σ’ εσάς πολύ τυπωμένη». Προπαγάνδα υπέρ του παπισμού έκανε ο προκομμένος, γράφει ο στρατηγός.
«Αφού φάγαμεν ψωμί, του είπα και πάλε να μην ματαειπή σε κανέναν περι θρησκείας. Αυτός ήρθε ως κατηχητής. Πήγε εις τις επαρχίας κι άρχισε πάλε την κατήχησίν του και τον έβαλαν εις τις εφημερίδες. Κι αν δεν σωφρονίζεταν και ξαναμιλούσε διά θρησκεία, θάμεναν τα κόκκαλά του εις την Ελλάδα και τότε θάλεγαν θεριά τους Έλληνες, διατί δεν θέλουν ν’ αλλάξουν την θρησκεία τους». (εκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 730).
Δεν βλασφημούσε ο Μαλέρμπης, κατήχηση έκανε. Συνήλθε και γλύτωσε το κεφάλι του από τα τότε «θερία» τους Έλληνες, οι οποίοι είχαν κατασκοτωθεί και πολέμησαν σαν θηρία για του Χριστού την πίστη την αγία.
Τώρα εξημερωμένοι και εξευρωπαϊσμένοι ανεχόμαστε τους καντιποτένιους να ποδοπατούν, να εξευτελίζουν την Εκκλησία μας.
Να ρωτήσω και κάτι που σχετίζεται με την εκπαίδευση.
Θα επέτρεπαν εκείνα τα λαμπρά «θερία», να κυκλοφορούν στα σχολεία βιβλία Θρησκευτικών στα οποία -ένα παράδειγμα μόνο – θα παρουσιαζόταν σε ζωγραφιά η Παναγία με τον Ιωσήφ αγκαλιά, με φόντο καρδούλα, που παραπέμπει σε ερωτική σχέση; (Ανοίξτε το βιβλίο Θρησκευτικών Γ’ δημοτικού, σελ. 57). Κατά τα άλλα μας ενοχλεί ο γενναίος και ασυμβίβαστος μητροπολίτης Αμβρόσιος!!
Αλλά γι’ αυτό απάντηση μας δίνει ο άγιος των ημερών μας, Παϊσιος ο Αγιορείτης. Πριν παραθέσω το κείμενο περί αφορισμού, να μεταφέρω και μια σκηνή από την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Ανταλλαγής. Το ίδιο επεισόδιο είχα διαβάσει και στο βιβλίο του Χρ. Σαμουηλίδη, «Το χρονικό του Καρς», το οποίο περιγράφει τον ερχομό των Ποντίων του Καυκάσου στην Ελλάδα. Τότε που πήγαιναν τα καράβια των «παλαιοελλαδιτών» να παραλάβουν τους γενοκτονημένους πρόσφυγες.
«Πόσο είχαν απογοητευθεί οι Φαρασιώτες, τότε με την Ανταλλαγή, όταν έρχονταν με το καράβι στην Ελλάδα! Δύο ναύτες μάλωναν και έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία. Τους φάνηκε πολύ βαρύ! Σου λέει: «Έλληνες, Χριστιανοί, να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία”! Τους άρπαξαν και τους πέταξαν στην θάλασσα. Ευτυχώς ήξεραν κολύμπι και γλύτωσαν». («Πνευματική αφύπνιση», σελ. 56).
«Έχω υπ’ όψιν μου έναν άλλο άθεο, έναν βλάσφημο, που τον αφήνουν στην τηλεόραση και μιλάει ενώ έχει πει τα πιο βλάσφημα λόγια για τον Χριστό και την Παναγία. Δεν παίρνει και η Εκκλησία μία θέση να αφορίση μερικούς. Αυτούς έπρεπε να τους αφορίζη η Εκκλησία. Λυπούνται τον αφορισμό!
-Γέροντα, τι θα καταλάβουν με τον αφορισμό, αφού τίποτε δεν παραδέχονται;
-Τουλάχιστον θα φανή ότι η Εκκλησία παίρνει μια θέση.
-Η σιωπή της, Γέροντα, είναι σαν να τα αναγνωρίζη;
-Ναι. Εγραψε ένας κάτι βλάσφημα γιά την Παναγία και κανείς δεν μίλησε. Λέω σε κάποιον: «Δεν είδες τι γράφει εκείνος;”. «Έ, τι να τους κάνης, μου λέει. Θα λερωθής, αν ασχοληθής μαζί τους”. Φοβούνται να μιλήσουν.
-Τι είχε να φοβηθή, Γέροντα;
-Να μη γράψουν τίποτε γι’ αυτόν και εκτεθή, και ανέχεται να βλασφημήται η Παναγία! Να μη θέλουμε να βγάλη ο άλλος το φίδι από την τρύπα, για να έχουμε εμείς την ησυχία μας.
…Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό! Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;”. «Τι να πης, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει”. «Αν βρωμάη όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον”. Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. Πες, του λέω, «δεν συμφωνώ μ’ αυτό”. «Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθής εσύ και να ρημάξουν όλα;”.
Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν. Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια, άλλαξαν όλο τον κόσμο. Και στην βυζαντινή εποχή μα εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ο κόσμος. Εδώ ο Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς και εμείς αδιαφορούμε! Αν η Εκκλησία δεν μιλάη για να μην έρθη σε ρήξη με το κράτος, αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν, για να τα έχουν καλά με όλους, γιατί τους βοηθάνε στα ιδρύματα κλπ, οι Αγιορείτες πάλι αν δεν μιλούν, για να μην τους κόψουν τα επιδόματα τότε ποιος θα μιλήση;».
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
