Απίστευτο και όμως Αριστερό!
(...)
Αυτό έκαναν και οι “δικοί μας” κομμουνιστές. Στο Μακεδονικό, στην Μικρασιατική Καταστροφή, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον Εμφύλιο. Υπηρετώντας τα συμφέροντα των “προλετάριων όλων των χωρών”, όπως τα φανταζόντουσαν, και αντιμαχόμενοι το συμφέρον της χώρας τους.
Το ανατριχιαστικό είναι ότι τα ίδια ακριβώς συνεχίζουν να πιστεύουν οι κομμουνιστές του ΚΚΕ, μολονότι δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία μέχρι στιγμής να τα εφαρμόσουν ξανά. Όμως το πρόγραμμά τους είναι σαφές. Στο τελευταίο, 19ο συνέδριο του ΚΚΕ, που έγινε τον Απρίλιο του 2013 η στάση του ΚΚΕ σε περίπτωση πολέμου είναι ξεκάθαρη. Πιο ξεκάθαρη δεν γίνεται!
Παραθέτω, αυτολεξεί, το κείμενο: “Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, ΕΙΤΕ ΣΕ ΑΜΥΝΤΙΚΟ είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΕΓΧΩΡΙΑΣ και ξένης.” Μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Όπως σε όλα τα κομμουνιστικά κείμενα, έτσι κι εδώ, η ηλιθιότητα συναγωνίζεται την εθνική προδοσία. Επιτρέψτε μου να σχολιάσω την πρώτη γιατί τη δεύτερη, αρμόδια να τη σχολιάσει θα ήταν η Δικαιοσύνη, αν είχαμε. (Το γιατί το πολιτικό σύστημα ανέχεται ένα κόμμα το οποίο ευθέως είναι κατά του Συντάγματος, υπέρ της δικτατορίας και απεργάζεται εμφύλιο, είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα και κάποια στιγμή θα πρέπει να την κάνουμε ανοιχτά.) Τι σημαίνει, λοιπόν, σύντροφοι, “ιμπεριαλιστικός αμυντικός πόλεμος”; Πώς γίνεται αυτό; Αν μας επιτεθεί η Τουρκία, τι πόλεμος θα είναι; Μήπως επειδή ανήκουμε στην Ε.Ε. και όλοι αυτοί οι κεντροευρωπαίοι είναι ιμπεριαλιστές – δες τι έκαναν στους μαύρους – κολλάμε κι εμείς ιμπεριαλιστίτιδα;
(...) Άλλωστε αν μας επιτεθεί ο Ερντογάν (λέμε) και τον νικήσουμε (λέμε) δεν θα μας ανοίξει η όρεξη να πάρουμε την Πόλη; Άρα, είμαστε ιμπεριαλιστές, φως φανάρι.
Αν λοιπόν η Ελλάδα αναγκαστεί (χτύπα ξύλο) να πολεμήσει, τι θα κάνουν τα παλληκάρια του Περισσού και της Κουμουνδούρου (που απορώ γιατί διασπάστηκαν αυτοί οι δύο, αφού τα ίδια πιστεύουν);
Θα ηγηθούν “της ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές”. Υπάρχει κανένας που δεν το κατάλαβε; Ενώ η χώρα θα κάνει (χτύπα ξύλο, ξανά) επιστράτευση, αυτοί οι λεβέντες θα οργανώνουν αυτοτελείς ένοπλες ομάδες, δηλαδή αντάρτικο. Μια ερώτηση είναι: πού θα βρουν όπλα; Μήπως έχουν ήδη; Μήπως το “άβατο του Περισσού” δεν είναι τόσο για να μην αποκαλυφθούν ο χρηματοδότες αλλά για αν μην ανακαλυφθούν άλλα πράγματα; Δεν ξέρω, μια σκέψη κάνω.
Αλλά ας πούμε ότι αυτή είναι μια τραβηγμένη υπόθεση. Ο άλλος τρόπος να αποκτήσει όπλα μια αυτοτελής ομάδα μαχητών είναι να τα αποσπάσει από τον στρατό. Πώς; Με επιθέσεις! Υπάρχει εναλλακτική; Άρα ο εμφύλιος θα ξεκινήσει πριν τον “αμυντικό ιμπεριαλιστικό” πόλεμο. Αυτό δεν λέτε, σύντροφοι;
Πάμε και στη συνέχεια. Με ποιο στόχο θα γίνει αυτό; Για να “οδηγήσει σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΕΓΧΩΡΙΑΣ και ξένης.”
Υπάρχει κανένας που δεν το κατάλαβε; Προφανώς το “και ξένης” μπήκε για ξεκάρφωμα. Πώς δηλαδή θα καταφέρει ο Κουτσούμπας, και οι συριζαίοι μαρξιστές να νικήσουν την τουρκική αστική τάξη; Θα στείλουν ειδικά σώματα κομμουνιστών αλεξιπτωτιστών στα τουρκικά μετόπισθεν; (Βέβαια εδώ οφείλω να αναγνωρίσω ότι όλοι οι συριζαίοι δεν είναι μαρξιστές. Υπάρχουν και τα πασοκογενή λαμόγια, τα παιδιά του Άκη, οι περισσότεροι εκ των οποίων πήραν τρελόχαρτο από τον στρατό ή τη σκαπούλαραν με διάφορα άλλα τεχνάσματα και σιγά μην οργανώσουν ένοπλες ομάδες, οι μετρ της λούφας και παραλλαγής. Το πολύ-πολύ να οργανώσουν καμμιά κομπίνα να πουλήσουν όπλα στον Ερντογάν για να πάρουν μίζα.)
Αν λοιπόν απαλείψουμε, ως ανέφικτη, την ήττα της ξένης αστικής τάξης, τι μας μένει; Η ολοκληρωτική ήττα της εγχώριας αστικής τάξης! Δηλαδή ενώ η χώρα θα προσπαθεί να περιφρουρήσει την εδαφική της ακεραιότητα και τα παιδιά μας θα σκοτώνονται (χτύπα, ξαναχτύπα και ξαναματαχτύπα ξύλο) στα σύνορα, οι ντόπιοι μαρξιστές θα επιτίθενται στους αστούς. Και πώς θα γίνει αυτό, ρε λεβέντες; Πού… στρατοπεδεύει η αστική τάξη για να της επιτεθείτε; Στην Εκάλη; Εκεί κάθεται η Λιάνα σας. Στις βίλες της Αίγινας; Θα ξεκληρίσετε το μισό κόμμα. Στο Κολωνάκι; Εκεί έχουν τα γραφεία τους οι βουλευτές σας. Θα συνεχίσετε να τα χρησιμοποιείτε ως επαναστατικά στρατηγεία; Θα πηγαίνετε στις μαζώξεις των ενόπλων “αυτοτελών οργανώσεων” με το βουλευτικό σας αυτοκίνητο με τον σωφέρ και τη φρουρά που σας έχει δώσει η αστική δημοκρατία; Θα μιλάτε στο κινητό που το πληρώνει η Βουλή; Πώς διάολο θα τον οργανώσετε αυτόν τον αγώνα;
Απάντηση δεν υπάρχει, αλλά μήπως και ο Μαρξ ήταν σαφέστερος; Το περίγραμμα σού ζωγράφισε, και τα άλλα σού λέει “βρες τα εσύ”. Όπως ο Φώσκολος, τη Λάμψη, που έδινε τον σκελετό της ιστορίας και τους διαλόγους τούς έγραφαν οι βοηθοί.
Φαντάσου λοιπόν, αναγνώστη, να είσαι επικεφαλής ενόπλων ανταρτών του ΚΚΕ και να σού έρθει διαταγή από τον Κουτσούμπα να επιτεθείς… στην αστική τάξη! Και η χώρα να είναι σε πόλεμο! Και η βάση σου να είναι, ας πούμε, το Παγκράτι. Τι θα κάνεις ακριβώς; Ποιον θα χτυπήσεις; Και πώς θα πιστοποιηθεί η ήττα των αστών; Καταλαμβάνοντας τον “Μαγεμένο Αυλό”;
Δεν ξέρω αν το πιο τραγικό στην “ιδεολογία” του μαρξισμού είναι το απύθμενο μίσος του για όσους έχουν κάτι πετύχει στη ζωή τους ή η απύθμενη ηλιθιότητά του. Το εξωφθάλμως ανεφάρμοστο. Το χοντροκομμένα αντιφατικό. Κατά παράδοξο τρόπο αυτές οι ακραίες ιδιότητες λειτουργούν ως ασπίδα του. Γιατί πολλοί νομίζουν ότι πολλά “απύθμενα” και απίθανα πράγματα μαζί είναι αδύνατο να συμβούν. Και σου λέει “και τι σε πειράζουν οι γραφικοί;” Κάποιοι το πάνε ακόμα παραπέρα. Τα κομμουνιστικά κόμματα, λένε, λειτουργούν ως “βλακοπαγίδα”. Ένα 5% -10% κάθε εκλογικού σώματος είναι απολύτως ηλίθιο. Άσ' τους παρκαρισμένους στο ΚΚΕ, γιατί αν πήγαιναν από κόμμα σε κόμμα θα ενοχλούσαν την πλεύση του κλεπτοκρατικού κομματικού συστήματος που έχουμε στην Ελλάδα και το ονομάζουμε κοινοβουλευτισμό. Όπως οι επιβάτες σε μια βάρκα που πάνε από τη μια μεριά στην άλλη.
Μακάρι να ήταν μόνο έτσι. Όμως το ΚΚΕ λειτουργεί ως φυτώριο ηλιθίων. Κι αφού καταστρέψει και τις ελάχιστες εγκεφαλικές συνάψεις που είχαν όλοι αυτοί όταν πρωτοκάθησαν στα θρανία της ΚΝΕ, τους εκλύει σαν ραδιενέργεια στο περιβάλλον, μολύνοντας τα πάντα στον δημόσιο βίο, στον δημόσιο διάλογο, στην Παιδεία, στην Τέχνη, στα ΜΜΕ. Επιπλέον, η ιστορία διαψεύδει την οπτική περί δήθεν γραφικών και ανώδυνων κομμουνιστών. Γιατί κάθε φορά που μπόρεσαν, άφησαν τη ντουντούκα κι έπιασαν το κονσερβοκούτι.
Κι επειδή η στάση των μαρξιστών στους εθνικούς αγώνες δεν διδάσκεται στα σχολεία, στα επόμενα άρθρα της σειράς θα κάνω ένα ξεσκάλισμα στα ίδια τα κομμουνιστικά αρχεία, ώστε κανένας να μην μπορεί να πει “είναι δική σου άποψη”. Θα παραθέσω τις θέσεις, και τις πράξεις, των ίδιων των Ελλήνων (τρόπος του λέγειν) μαρξιστών όταν αναγκάστηκαν να ντυθούν στο χακί.
