Κάποια Κυριακή πήγε να λειτουργηθεί μαζί με την οικογένειά του στο παρεκκλήσι των ανακτόρων. Εκείνη όμως την Κυριακή δεν λειτουργούσε ο κανονικός εφημέριος των ανακτόρων, πού ήταν υπέργηρος και άρρωστος, αλλά ένας τριαντάχρονος νεοχειροτονημένος ιερεύς.
Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία, ο Λειτουργός ιερεύς μοίρασε το Αντίδωρο. Πρώτος πλησίασε ο βασιλιάς, πού, ας σημειωθεί, ήταν και μεγάλος στην ηλικία. Δίδοντας όμως το Αντίδωρο, ο ιερεύς τράβηξε το χέρι του, για να μη το φιλήσει ο ηγεμόνας.
Τότε ο γέρο-βασιλιάς τον κοίταξε αυστηρά και τού είπε: "Δώσε μου το χέρι σου, πάτερ μου, κι άλλη φορά μη το τραβήξεις, διότι δεν φιλώ το δικό σου χέρι. Την Ιερωσύνη σου ασπάζομαι. την Ιερωσύνη του Χριστού προσκυνώ και ασπάζομαι, πού είναι πιο μεγάλη κι από μένα κι από σένα!"
Από το Βιβλίο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία» του πατρός Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου
Εκδοτική Παραγωγή ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ www.eptalofos.gr
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/1815.html
