Του Χαράλαμπου Χαραλάμπους
Στη κουμουνιστική Ρωσσία
ένα παγωμένο απόγεμα στο Πσκωφ
οι γυναίκες ενός εργοστασίου
είχαν πάει μέσα στη βαρυχειμωνιά
να καθαρίσουν το εργοστάσιο.
Αφού τελείωσαν τη δουλειά τους
έφαγαν την καθιερωμένη ζεστή σούπα
και πήγαν για ύπνο σε κάτι παγωμένες αποθήκες.
Εκείνο το βράδυ είδαν όλες ένα πολύ παράξενο όνειρο.
Ένας νεαρός άντρας ντυμένος με στολή στρατιωτικού
τους είπε να πάνε σε ένα χώρο
και να σκάψουν και θα βρούνε μια εικόνα.
Οι γυναίκες την επόμενη μέρα ξύπνησαν τρομαγμένες
και διηγήθηκε η μια στην άλλη το παράξενο όνειρο που είδε.
Τρόμαξαν ακόμα πιο πολύ
όταν κατάλαβαν ότι όλες είδαν το ίδιο όνειρο.
Πήγαν στις αρχές της πόλης και ανέφεραν το γεγονός.
Οι αρμόδιοι γέλασαν με την ψυχή τους.
Έβαλαν τις γυναίκες σε ένα φορτηγό
και πήγαν στο σημείο
που ο παράξενος νέος του ονείρου υπέδειξε.
Έδωσαν τις αξίνες στις γυναίκες
και αυτές άρχισαν να σκάβουν
κάτω από τους γέλωτες,
τις ειρωνείες
και τους εμπαιγμούς των άθεων κουμουνιστών.
Οι γυναίκες βρήκαν μια εικόνα.
Ήταν πολύ αρχαία.
Ήταν ο νέος που είδαν στον ύπνο τους.
Ήταν ο άγιος Ντιμίτρι Σαλούνσκι.
Ήταν ο άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης.
Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν.
Βρέθηκε ένας ολόκληρος οικισμός με 40 εκκλησιές.
Καθώς άκουγα σήμερα τον Ρώσο ιερέα
που μου το διηγήθηκε το γεγονός
του είπα ότι τρία αδέλφια μου
σπούδασαν στη Θεσσαλονίκη
του αγίου Δημητρίου
και έμεναν στις 40 εκκλησιές.
Ο θεός δεν είναι των Ελλήνων.
Είναι όλου του κόσμου.
Ό άγιος Δημήτριος μπορεί να είναι παγκόσμιος.
Είναι όμως Σαλούνσκι.
