Του Φώτη Μιχαήλ
Η υγεία, στον πολιτισμό τον δικό μας, δεν
μπορεί να λογίζεται ως προϊόν
καταναλωτικό, εισηγμένο μάλιστα και στο χρηματιστήριο, κατά τα πρότυπα τα
προτεστάντικα.
Η υγεία, για εμάς τους Ρωμηούς, είναι Αγαθό
αυστηρά κοινωνικό. Αγαθό, που ανήκει αδιακρίτως σε όλους. Γι' αυτό και ως
Ελληνορθόδοξοι, απορρίπτουμε και καταδικάζουμε κάθε αποκλεισμό και κάθε διάκριση
στα ''ιερά'' του Ασκληπιού και των Αγίων Αναργύρων.
Στα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της λεγόμενης
κρίσης, η καλπάζουσα ανεργία, το
ροκάνισμα των συντάξεων, η δραματική μείωση των αποδοχών και οι αβάσταχτοι
φόροι έχουν οδηγήσει σχεδόν την μισή Ελλάδα σε ασφαλιστική απογύμνωση.
Αυτήν την στιγμή, πάνω από τρία εκατομμύρια
αδελφοί μας όχι μονάχα δεν έχουνε δωρεάν γιατρό και φάρμακα αλλά ούτε καν τις
πόρτες του ΕΣΥ δεν βρίσκουνε ανοιχτές.
Πάνω από
τρία εκατομμύρια συνάνθρωποί μας έχουν εγκαταλειφθεί απροστάτευτοι στην
αρρώστια τους και δεν σώζονται, εκτός κι αν βάλουνε οι ίδιοι το χέρι τους στην
τσέπη. Σε ποια τσέπη όμως; Αυτή, που έμεινε για τους περισσότερους πανί με
πανί;
Στον χώρο της Υγείας, τον τελευταίο καιρό,
ζούμε γεγονότα πρωτόγνωρα, αλλά και πάνυ υποτιμητικά για τον πολύπαθο λαό μας. Από
την μια μεριά οι αρμόδιοι αξιωματούχοι μας αδυνατούν να δώσουν φιλάνθρωπη λύση στο πρόβλημα των
ανασφάλιστων συμπατριωτών μας. Και από την άλλη, η μνημονιακή υποκρισία των Φράγκων
εταίρων μας όχι μονάχα χείρα βοηθείας δεν αποδείχθηκε, αλλά, φευ, κατέληξε ικανότατος
μοχλός εξολόθρευσης του Γένους μας.
Βιώνουμε
κυριολεκτικά μια νέα απόπειρα γενοκτονίας εις βάρος μας. Διότι, πού αλλού, εκτός
από τον αφανισμό, μπορεί να οδηγηθεί ένας λαός πτωχευμένος και ανασφάλιστος, ένας
λαός χωρίς γιατρούς και χωρίς φάρμακα, με σύνορα αφύλακτα και ορφανός από
ηγεσίες;
Εδώ και τέσσερα χρόνια, δεχόμαστε
αλλεπάλληλες επιθέσεις με χαράτσια, με κατασχέσεις, με
δημογραφική συρρίκνωση, με κλείσιμο επιχειρήσεων και τελευταία με ανελέητο
ιατροφαρμακευτικό αποκλεισμό.
Εμείς με τι θα αντισταθούμε; Το
υγειονομικό μας εμπάργκο με τι μέσα θα το αντιμετωπίσουμε;
Μήπως καταδικάζοντας σε θάνατο τους ανασφάλιστους ασθενείς μας ή
εφαρμόζοντας την ευθανασία στους μη έχοντες, όπως ανενδοίαστα και υβριστικά
πρότεινε προ ημερών Ευρωπαία υπουργός υγείας;(Στο κομβικό αυτό σημείο της αργόσυρτης ιστορικής
μας διαδρομής, μπροστά στον κίνδυνο να υποστούμε καινούργιες μεγάλες συμφορές,
καλείται, για μια φορά ακόμη, να δράσει όχι βεβαίως η απανθρωπία της λεγόμενης πολιτικής
ορθότητας, αλλά το παρεξηγημένο φιλότιμο και η αδιαμφισβήτητη οξυδέρκεια του
ελληνορθόδοξου ''Λοξία''.
Και αυτή η δράση δεν μπορεί παρά να
εκδηλωθεί, πολιτισμένα και ειρηνικά, μέσα από το Πνεύμα το Κοινοτικό των
Ελλήνων. Μέσα από συλλογικότητες, που τις γέννησε το δικό μας διαχρονικό
Κοινοτικό φρόνημα και όχι μέσα από ξενόφερτα συστήματα, που μας τα φόρεσαν οι
Φράγκοι με δόλο ή με το στανιό.
Φαίνεται, πως έφτασε η ώρα, βάζοντας στην άκρη
τον κακό μας εαυτό, να ξαναζήσουμε τις πατροπαράδοτες συλλογικότητές μας στα
όρια του χωριού μας, της ενορίας μας, του συνοικισμού της σύγχρονης
μεγαλούπολης.
Φαίνεται, πως ήρθε η ώρα, για να μπορέσουμε να
τα βγάλουμε πέρα, να σηκώσουμε ψηλά και τα δικά μας τα όπλα. Όπλα βαριά και
πολυτίμητα. Την υπομονή μας, την Πίστη και την Ελπίδα μας στον Θεό, το μυαλό μας,
την εφευρετικότητα και προπαντός την κατασυκοφαντημένη σύμπνοια και ενότητά μας.
Αλήθεια, πόσο παρήγορο θα ήτανε για τον λαό
μας στην συγκυρία αυτή, εάν αποφασίζαμε να αντιτάξουμε απέναντι στον απάνθρωπο υγειονομικό
αποκλεισμό που βιώνουμε, την Αγάπη και την Φιλανθρωπία του δικού μας Τρόπου.
Μια έκτακτη,
δηλαδή, προσπάθεια φροντίδας των ανασφάλιστων απόρων συμπολιτών μας, βασισμένη
στις αρχές της Πίστης μας και εμπνευσμένη από την πατροπαράδοτη Κοινοτική μας
αλληλεγγύη, μέχρι να έρθουν οι καλύτερες μέρες.
Πόση ανακούφιση και πόση σιγουριά θα ένοιωθαν, στις
δύσκολες αυτές ώρες, όλοι οι εξουθενωμένοι ανασφάλιστοι αδελφοί μας, εάν
προχωρούσαμε, Ενορίες και Δήμοι από κοινού, στην οργάνωση τοπικών δικτύων από εθελοντές γιατρούς, οι οποίοι θα
εξετάζουν δωρεάν στα ιατρεία τους κάθε βεβαιωμένη περίπτωση εμπερίστατου
συμπατριώτη μας. Με βάση τα δεδομένα, οι ασθενείς, που αναλογούν σε κάθε
γιατρό, είναι ελάχιστοι. Η ωφέλεια, όμως, που θα προκύψει, θα είναι τεράστια.
Μας προκαλούν με την βαρβαρότητα;
Εμείς απαντάμε με την δύναμη του
Πολιτισμού μας.
Με την
Ορθοδοξία μας και την ελληνοπρέπειά μας.
