Δεν θα ξεχάσω μία Βάπτιση στον Ιερό Βυζαντινό Ναό του Προφήτη Ηλία Θεσσαλονίκης.
Ένα ζευγάρι από τη Γερμανία ήρθε να βαπτίσει το παιδί τους. Η περίπτωση είχε ποικιλία ζητημάτων: Ο σύζυγος Προτεστάντης Πεντηκοστιανός, παντρεμένος στη Γερμανία σε Ορθόδοξο ναό, από Ορθόδοξο (;) ιερέα.
Η κοπέλα Θεσσαλονικιά, αγάπησε το παλληκάρι, παντρεύτηκαν και γέννησαν.
Η κοπέλα με πολλή προσευχή διαφύλαξε αυτά που της ζήτησαν να προσέξει, δεσμεύτηκε δηλαδή προγαμιαία, τα παιδιά να βαπτισθούν Ορθόδοξα.
Ήρθαν λοιπόν το καλοκαίρι και πέσανε πάνω στον παπά Νικόλα. Φέρανε όλα τους τα χαρτιά έτοιμα, ταχτοποιημένα, με την ανάλογη τρομοκρατία ότι θα γίνει φασαρία αν δεν συμμορφωθεί ο πάτερ. Η θέση του βλέπετε ήταν γνωστή : Ο αβάπτιστος πατέρας και όλοι οι αβάπτιστοι-αιρετικοί ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΟ κατά την ώρα του μυστηρίου. Ο παππούς, γονιός του Πεντηκοστιανού πατέρα, ήταν πάστορας στην «Εκκλησία» της Πεντηκοστής και απειλούσε να βαφτίσει αυτός το παιδί στην «εκκλησία» τους.
Ήρθε ο πατήρ και στο γραφείο λέει στον πατέρα: «Αφού σέβεσαι την Ορθόδοξη Πίστη μας και το σπλάχνο σου δέχεσαι να βαπτισθεί Ορθόδοξα, να ξέρεις τούτο, η Πίστη μας αγόρι μου θέλει να είσαι έξω από το Ναό στη βάπτιση του παιδιού σου γιατί ανήκεις σε αίρεση και δεν σου επιτρέπεται από τους κανόνες της Εκκλησίας ως αιρετικός να είσαι μέσα στο Ναό εν ώρα ακολουθίας».
Επικράτησε για λίγες στιγμές βουβαμάρα. Ο πατέρας με θάρρος και αποφασιστικότητα απάντησε: «ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΑΤΕΡ, ΟΤΙ ΠΕΙΤΕ, ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΕΞΩ»…
Ήδη όσοι αντιδρούσαν, ακούγονταν τώρα σαν αδύναμες φωνούλες μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής εκείνου του πατέρα. Η κατήχηση ξεκίνησε. Ο παπά Νικόλας τράβηξε την ανάδοχο δίπλα του που έτρεμε σαν το ψάρι, την κοίταξε με αγάπη και γαλήνεψε η ψυχή της. Περίμενε όμως το εκκλησίασμα και άλλη μια δυνατή στιγμή.
Πριν αρχίσει το μυστήριο στρέφεται ο παπά Νικόλας στη μάνα του παιδιού που στεκότανε σαν ορφανή λίγο πιο πίσω. Σκύβει στο αυτί και της λέει ήρεμα: «Εσύ παιδί μου, αν αγαπάς το παιδί σου, θα πας να σταθείς δίπλα στο γενναίο άντρα σου να του κρατάς το χέρι…Εγώ και η ανάδοχος θα το βαπτίσουμε το μωρό».
Η κοπέλα έσκυψε, πήρε την ευχή του και βγήκε έξω δίπλα στον άντρα της. Τι να σας διηγηθώ αδερφοί μου…Ήταν η πιο δακρύβρεχτη Βάπτιση που έζησα… Μόνο το μικρό γελούσε με φωνή, όλοι οι άλλοι κλαίγαμε με αναστάσιμα δάκρυα…
Το επόμενο καλοκαίρι ήρθανε πάλι τα παιδιά, η ευλογημένη οικογένεια και βάπτισε ο παπά Νικόλας τον μπαμπά! Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού ΦΩΤΙΟΣ εις το όνομα Του Πατρός και Του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος ΑΜΗΝ…!
Δι᾿ ευχών του παπά Νικόλα, Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με…
Ε.Κ.
https://mail.google.com/mail/u/1/?shva=1#inbox/13e21e4c00ecff5b
http://www.enromiosini.gr/arthrografia
