Από το βιβλίο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ»*
(Στην φωτογραφία: ο Σωκράτης σε αραβική απεικόνιση)
Στην μελέτη του ο Γάλλος M.S. Ribaud (Ριμπώ) με τον τίτλο «Ο Ελληνισμός κατά τους πρώτους αιώνας του Ισλάμ», (1902) αποδεικνύει ότι η μέχρι των ημερών του «γενικώς παραδεδεγμένη γνώμη, ότι η φιλολογία των Αράβων ανήκει εις αυτούς και μόνους και προ πάντων εις το Κοράνιον» δέν είναι δικαία και βάσιμη.
Και ακόμη ότι είναι «λίαν απίθανον» ότι «παρά των Αράβων εδιδάχθημεν την άλγεβραν, την χημείαν, την αστρονομίαν και άπασας τας επιστήμας».
Κατά τον ιστορικόν Ribaud «αι αληθείς επιδείξεις της φιλολογίας της επιφανούς εκείνης εποχής της μωαμεθανικής δυναστείας είναι έργα Ελλήνων, των ενδόξων ημών προγόνων, οίτινες πρώτοι καθυπέταξαν ολόκληρον την Ανατολήν, και των οποίων αι σημαίαι εκυμάτισαν μέχρι και πέραν των Περσικών συνόρων προς την Κίναν, και προς Δυσμάς εφ’ όλης της εκτάσεως των παραλίων της Μ. Ασίας».
Ο Ribaud πιστεύει αταλάντευτα ότι «ο ισλαμισμός είναι εμπόδιον εις πάσαν διανοητικήν ανάπτυξιν και πρόοδον (...).
«Ο συγγραφεύς του παρόντος», γράφει ο Ribaud, «όστις έζησε μεταξύ των πιστών (του Ισλάμ) πλέον των 16 ετών και όστις συνηγελάσθη (= συνανεστράφη) μετά μωαμεθανών υψηλής τάξεως επιρρωνύει (= ενισχύει) και επιβεβαιοί την γενικήν γνώμην (...). Ο επιλεγόμενος πολιτισμό
ς των Αράβων βεβαίως δεν ανήκει εις τους Άραβας»!Κατά τον Ribaud ο λεγόμενος Αραβικός πολιτισμός προϋπήρχε των κατακτήσεων των Μωαμεθανών και ήταν ξένος προς το Ισλάμ. Το Ισλάμ είχε μόνο μοιραία επιρροή στις χώρες, τις οποίες κατέκτησε. Οι χώρες, που βρίσκονται γύρω από την Αραβία - η Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Περσία, η Συρία, η Μ. Βακτριανή - είχαν πραγματικούς επιστήμονες και αναμφισβήτητον πολιτισμό, τον οποίον είχαν διαδώσει εκεί οι Έλληνες του Μ. Αλεξάνδρου. Ο πολιτισμός αυτός ανθούσε πολύ πριν από τον Ισλαμισμό, όπως μαρτυρούν τα ερείπια απειράριθμων μνημείων, που έχουν διασωθεί. Ο ρυθμός και το σχήμα των μνημείων αυτών αποδεικνύουν χωρίς κανένα δισταγμό ότι αυτά έχουν ανεγερθεί από Έλληνες κατά τούς τελευταίους προ Χριστού και τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες.
Πάντοτε, κατά τον Ribaud, τον λεγόμενο Αραβικό πολιτισμό δημιούργησαν οι εξωμότες, που προήρχοντο από τους εν παρακμή Έλληνες (οι εξωμότες αυτοί υπήρξαν δυστυχώς πολλοί) και τους αιρετικούς Χριστιανούς. Άλλωστε «η Αραβική φιλολογία είναι γεγραμμένη υπό συγγραφέων, μη ανηκόντων εις τους Άραβας, αλλ’ ως επί το πλείστον εις τους Έλληνας (…). Οι αληθείς σοφοί του Ισλάμ, οι συγγράψαντες την φιλολογίαν και αποδώσαντες εις τας επιστήμας τύπον μωαμεθανικόν, δεν είναι παρά εξωμόται ξένοι (...), οίτινες αποδεχθέντες την μωαμεθανικήν θρησκείαν και αραβικά ονόματα, έρριψαν την τελευταίαν λάμψην του ιδίου αυτών πολιτισμού», πριν ακόμη οι απόγονοί τους περιπέσουν εις παντελή άγνοιαν, η λάμψη αυτή «υπήρξεν, είναι και θα είναι πάντοτε ο μόνος Αραβικός πολιτισμός (...). Έθος κατήντησε», συνεχίζει ο Ribaud, «να ονομάζωσιν άπαντας τους μωαμεθανικούς λαούς, Έλληνας, Λατίνους ή βαρβάρους, υπό το όνομα του Άραβος, απλώς και μόνον επειδή καθυπετάγησαν αυτοί εις τους Άραβας και παρεδέχθησαν την θρησκείαν τούτων», ακριβώς δε το ίδιο «συνέβη και ως προς τους συγγραφείς τους γράψαντας αραβιοτί».
Και
καταλήγει ο Ribaud: «Εκείνο, το οποίον εκ συμφώνου ονόμασαν αραβικόν
πολιτισμόν, είναι βεβαίως ο Ελληνικός πολιτισμός, όστις ήνθει κατά την
εποχήν του Μωάμεθ» και του οποίου «η τελευταία αναλαμπή έλαμψε κατά τούς
πρώτους αιώνας του Ισλάμ. Αλλ’ αφ’ ής εποχής ο μωαμεθανισμός διεδέχθη
τον εκφυλισθέντα Χριστιανισμόν (ΣΣ. εννοεί τους Χριστιανούς, οι οποίοι
λόγω των διαφόρων αιρέσεων, και κυρίως των Νεστοριανικών αιρέσεων,
απεκόπησαν από την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν του
Χριστού) και έφερε τούτον προς την ηδυπάθειαν, το σκότος εκάλυψεν
ολόκληρον την Ανατολήν, ρίπτον εις την αμάθειαν και την πρόληψιν» όλους
τους λαούς, οι οποίοι οικειοποιήθησαν «τας δοξασίας του Μωάμεθ».* Επίκαιρο όσο ποτέ το βιβλίο του Ν. Βασιλειάδη «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ».
Διαβάστε επίσης: «Ισλάμ: Ιστορία, επεκτατισμός και βία»
pistos
