Κυβέρνηση – Εκλογικός νόμος: Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε προεκλογικά ότι οι πολλές φωνές στη Βουλή δημιουργούν «δημοκρατική κακοφωνία», έδειξε ουσιαστικά (για ακόμη μια φορά) το πόσο στρεβλή και επικίνδυνη εντύπωση έχει για το πολίτευμα της Δημοκρατίας. Το μάθαμε για τα καλά στην περίοδο της πανδημίας, το ξαναβλέπουμε και τώρα στο ζήτημα της αλλαγής του εκλογικού νόμου και της συνταγματικής αναθεώρησης.
Ενοχλείται από τις πολλές πολιτικές φωνές, ο Πρωθυπουργός της πιο «υδροκέφαλης» κυβέρνησης που έγινε ποτέ, με έναν «στρατό» 63 υπουργών και υφυπουργών να ακονίζουν τα μαχαιροπίρουνα για το επιτελικό «πάρτι» της δεύτερης τετραετίας.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πως το μεγάλο ατού της Δημοκρατίας είναι ότι επιτρέπει να εκφράζονται όλες οι φωνές και όλες οι θέσεις. Ο πρωθυπουργός όμως, θεωρεί πως όσο πιο πολυσυλλεκτική είναι η Βουλή, τόσο πιο πολύ «φρενάρει» την «ανάπτυξη» που φέρνει η αυτοκρατορία του. Ειδικά οι πατριωτικές φωνές κάνουν τη Νέα Δημοκρατία να δείχνει μια απρόσωπη «εταιρεία» από τυχοδιώκτες και καριερίστες. Αυτό που όντως είναι δηλαδή.
Άραγε πόση απόσταση έχει αυτή η στάση του κ. Μητσοτάκη πχ. με τον Ζελένσκι ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες κήρυξε παράνομα 11 κόμματα στην Ουκρανία, ή με τον Ερντογάν που επί δύο δεκαετίες είχε το όριο εισόδου ενός κόμματος στην τουρκική βουλή στο εξωφρενικό 10% (και μόνο πρόσφατα το κατέβασε στο 7%);
Το κακό είναι ότι όπως ο Ζελένσκι και ο Ερντογάν πράττουν στα καθεστώτα τους, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μένει απλά στα λόγια, άλλα θέλει να προχωρήσει άμεσα σε πράξεις. Έχει τις προθέσεις να κάνει τα πάντα για να καρφώσει και τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Προσανατολίζεται να θέσει το όριο εισόδου στην ελληνική Βουλή στο 5%, κυρίως για να κόψει τη φόρα των πατριωτικών κομμάτων.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, η κυβέρνηση θα κινηθεί σε μία νομοθετική πρωτοβουλία για τον εκλογικό νόμο, πρώτα για τις ευρωεκλογές και μετά για τις εθνικές εκλογές. Στην πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία θα επαναφέρει τη λίστα στα ευρωψηφοδέλτια και θα θέσει τον πήχη εισόδου στην ευρωβουλή στο 5% για τα κόμματα. Έτσι θα γίνει και μια «πρόβα τζενεράλε» για να εξοικειωθεί ο λαός με αυτό το νέο μέτρο φίμωσης της Δημοκρατίας που σχεδιάζεται να εφαρμοστεί στις εθνικές εκλογές. Παράλληλα η κυβέρνηση επιθυμεί να μειώσει το όριο αυτοδυναμίας στο 35% για να εξασφαλίζεται με άνεση το μπόνους των 50 εδρών.
Σε τι αποσκοπούν με το 5%
Τι θα καταφέρει με το όριο εισόδου 5% ο κ. Μητσοτάκης; Από τη μία θέλει να αποκλείσει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μιας μερίδας του λαού που δεν έχει υποταχτεί στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και δεν έχει συνθηκολογήσει στο μαζικό ξεπούλημα ιδανικών και αξιών. Θέλει να σιγήσουν μια για πάντα οι «ενοχλητικές» φωνές που ταράζουν τη… μακαριότητα του πρωθυπουργού.
Δεύτερον, θέλει να προκαλέσει ακόμη πιο έντονη απογοήτευση στο εκλογικό σώμα, αφού θα ενισχυθεί η λογική της χαμένης ψήφου και ακόμη περισσότερος κόσμος θα στραφεί προς τον πολιτικό διπολισμό ή την αποχή. Αμφότερα είναι προς όφελος των συστημικών κομμάτων και ιδιαίτερα της ΝΔ που έχει τον «αέρα» τριών συνεχών νικών σε ισάριθμες εκλογικές αναμετρήσεις.
Τρίτον θέλει να αποθαρρύνει τη δημιουργία νέων κομμάτων και να «στραγγαλίσει» την προσπάθεια που κάνουν τα ήδη υπάρχοντα κόμματα που βρίσκονται είτε εντός – είτε εκτός Βουλής.
Φανταστείτε ότι αν οι εκλογές της 25ης Ιουνίου γίνονταν με όριο εισόδου το 5%, αυτή τη στιγμή θα είχαμε κοινοβούλιο μόλις τεσσάρων κομμάτων (αντί για οκτώ που είναι τώρα), με τα τρία συστημικά κόμματα των μνημονίων και το ΚΚΕ. Αναλογιστείτε τι είδους συζητήσεις, τι είδους «συγκρούσεις» και τι είδους ψηφοφορίες θα λάμβαναν χώρα σε μια τέτοια Βουλή. Σκεφτείτε τι τεράστιος όγκος θεμάτων θα έμενε στην αφάνεια, επειδή δεν θα εξυπηρετούσε την ατζέντα αυτών των τεσσάρων κομμάτων. Σκεφτείτε τι είδους «Δημοκρατία» θα υπηρετούσε μια τέτοια κοινοβουλευτική σύνθεση.
Έτσι θα καταλάβετε πως η πραγματική «κακοφωνία» στη Βουλή, δεν είναι η πολυφωνία, άλλα η αφωνία. Αντί να ασχολείται με το πώς θα αυξήσει το όριο εισόδου στη Βουλή η κυβέρνηση για να επεκτείνει την κυριαρχία της, θα έκανε καλό στον τόπο (και κακό στην ίδια) αν έθετε όριο χρέους για όσα κόμματα διεκδικούν μια θέση στη Βουλή. Αυτό μάλιστα, θα ήταν ένα μέτρο που θα έκανε πραγματικά καλό στη Δημοκρατία μας.
Για παράδειγμα, αν ένα κόμμα χρωστάει πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ (πόσο μάλλον για τα 430 εκατ. που χρωστά η ΝΔ) να μην του επιτρέπεται η συμμετοχή σε εθνικές εκλογές, διότι προκύπτει θέμα άμεσου κινδύνου της Δημοκρατίας μας, από ένα κόμμα που ελέγχεται απόλυτα από τις τράπεζες και άρα είναι υποχρεωμένο να υπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζιτών και όχι του λαού. Στην άκρως διεφθαρμένη εποχή μας, φαντάζουν «ρομαντικά» αυτά, όμως δεν παύει ποτέ να υφίσταται η αλήθεια των νοημάτων τους.
Οι μεταρρυθμίσεις που επιδιώκει να κάνει η ΝΔ στον εκλογικό νόμο, άλλα και η αρωγή των συστημικών κομμάτων στη προσπάθεια να συμπιεστούν οι μικρότερες πολιτικές φωνές, δείχνουν τη νοσηρότητα ενός κράτους που αρχίζει να τρέμει την ίδια τη Δημοκρατία (κοινό χαρακτηριστικό των πιο «μαύρων» καθεστώτων) και αναζητεί επιλογές για να την περιορίσει όλο και περισσότερο. Διολισθαίνουμε όλο και πιο πολύ προς τον απολυταρχισμό και τη «μοναρχία», και μάλιστα αυτό το όνειδος βαφτίζεται ως… υπεράσπιση της Δημοκρατίας…
