"Θα είναι παντού έρημο και το μισό Βουκουρέστι θα είναι κάτω από ερείπια. Είδα το μισό Βουκουρέστι κάτω από ερείπια και το μισό όρθιο, αλλά έρημο και άδειο, χωρίς κόσμο. Υπήρχαν αυτοκίνητα όλων των ειδών στους δρόμους, που ήταν όλο και πιο όμορφα , πιο πολυτελή, αλλά χωρίς κόσμο.Μπορούσες να διαλέξεις ποιο ήθελες.Δεν υπήρχε κανείς και δεν τα χρειαζόταν.Είδα έρημες πόλεις και χωριά,πράσινα αλλά έρημα χωράφια.
Μπήκα σε ένα σπίτι για να αναρωτηθώ αν ήταν κανείς σπίτι. Κανένας. Το καζάνι έβραζε ακόμα στη σόμπα, το τραπέζι ήταν στρωμένο. Κάτω, κοντά στη σόμπα, μια ποδιά και γυναικεία ρούχα, σημάδι ότι ο θάνατος έπιασε τη νοικοκυρά να μαγειρεύει, και στις καρέκλες και στην πλάτη, αντρικά και γυναικεία ρούχα, σημάδι ότι κάθονταν στο τραπέζι. Έμεινα έκπληκτος από εκείνη του τάφο σιωπή και εκείνη την έρημο.
Ξεκινώντας από το Γαλάτσι και μέχρι τα βόρεια της Μολδαβίας, δεν ξέρω αν συνάντησα περίπου επτά άτομα συνολικά, ήταν τόσο σπάνια και μακριά ο ένας από τον άλλον, ίσως εκατοντάδες χιλιόμετρα. Ήταν όλοι ντυμένοι με λευκά ρούχα, σημάδι ότι μόνο τόσοι δίκαιοι βρίσκονταν ακόμα ανάμεσα στους ανθρώπους όταν συνέβη ο κατακλυσμός.
Είδα μέχρι τη Ρωσία. Μέχρι τη Μόσχα, δεν ξέρω αν ήταν επτά άνθρωποι που γνώρισα και ήταν ντυμένοι με λευκά ρούχα. Εδώ τριγύρω κάηκαν τα μέρη, σαν κάποιος να έβαλε φωτιά στα βουνά και τους κάμπους, και τα κτίρια γκρεμίστηκαν σαν σεισμό».
𝑆𝑢𝑟𝑠𝑎: 𝑃𝑟. 𝐴𝑟𝑔𝑎𝑡𝑢 𝑉
