Νικηφόρος Βρεττάκος
Ο Αυτοκράτορας έπεσε μαχόμενος, με τον θρύλο να αναφέρει, προς την διατήρηση της Ελληνικής μνήμης, πως «Άγγελοι Κυρίου» τον άρπαξαν όταν βρέθηκε περικυκλωμένος από τους Οθωμανούς. Ο θρύλος αναφέρει επίσης, ότι τον μαρμάρωσαν στα έγκατα της Αγίας Σοφίας, για να εγερθεί όταν θα φτάσει η ώρα να επιστρέψει στα χέρια των Ελλήνων η Πόλη, στέλνοντας τους Τούρκους πίσω στην Κόκκινη Μηλιά και φέρνοντας τότε την διάλυση της Τουρκίας. Όπως αυτός ο θρύλος, έτσι κι άλλοι πολλοί που συνδέονται με την επιστροφή της Κωνσταντινούπολης στους Έλληνες, σε συνδυασμό με τα Ελληνικά στοιχεία σε κάθε γωνιά της Πόλης, στοιχειώνουν και τρομοκρατούν τους Τούρκους μέχρι και σήμερα, αφού αρκετοί από αυτούς πιστεύουν πως μια μέρα, η Πόλη θα επιστρέψει στα χέρια των αληθινών της δικαιούχων.
Παρά την πτώση της Πόλης και την τουρκοκρατία, οι Έλληνες δεν ξέχασαν και δεν συμβιβάστηκαν. Με πίστη στον Χριστιανισμό και στο Έθνος, 4 περίπου αιώνες αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση όλης της Ελλάδας.
Χαρακτηριστική ήταν η απόκριση του Θ. Κολοκοτρώνη προς τον Άγγλο
στρατηγό Χάμιλτον, όταν αυτός του είπε ότι “Πρέπει οι Έλληνες να
ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύση”. Ο Γέρος του Μοριά
αποκρίθηκε καταλλήλως, επισημαίνοντας τη σύνδεση της σημερινής Ελλάδος
με το Βυζάντιο, ότι “Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος.
Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο.
Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς,
εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας
εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον
με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα”. “Η φρουρά
του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το
Σούλι και τα βουνά”. Ο Γέρος αναφερόταν στο ύστατο
Αυτοκράτορα του Βυζαντίου που έπεσε μαχόμενος στα τείχη της Πόλης και
στον ανεξάντλητο αγώνα εώς την Απελευθέρωση της παντοτινής πρωτεύουσας
του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Η αλλοίωση της πνευματικής και της εθνικής συνείδησης στην Ελλάδα του σήμερα από τους πολιτικάντηδες του τόπου, δεν είναι ικανή να μας κάνει να ξεχάσουμε τις κατεχόμενες μας πατρίδες. Δεν ξεχνιέται ούτε η Βόρεια Ήπειρος, ούτε η κατεχόμενη Κύπρος μα ούτε η Κωνσταντινούπολη και η υπόλοιπη Μικρά Ασία.
«Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζῃς, πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ῾ναι».
