Υπάρχει όμως και μια "γκουέρνικα" , ελληνική, 2500 χρόνων !
Στον ώμο μιας υδρίας, όπως μας πληροφορεί στο βιβλίο του
''Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ'', ο Τζων Μπόρντμαν, (Βρετανός ιστορικός τέχνης και κλασικός αρχαιολόγος), ο Ζωγράφος του Κλεοφράδη
(αρχαίος Έλληνας αγγειογράφος του ερυθρόμορφου ρυθμού που άκμασε το 505 - 475 π.Χ ο οποίος έλαβε το συμβατικό του όνομα διότι ζωγράφισε πολλά αγγεία του κεραμέα Κλεοφράδη), απεικόνισε αυτό που ακολούθησε μετά την Ιλίου Πέρσις, δηλαδή την πτώση της Τροίας.
Από τα αριστερά: Ο Αινείας κουβαλά, μαζί με το γιο του Ασκάνιο, τον πατέρα του Αγχίση μακριά από την καταδικασμένη πόλη.
Ο Αίας ο ελάσσων προχωρά προς τη γυμνή Κασσάνδρα, που βρίσκει καταφύγιο σε ένα άγαλμα της Αθηνάς, δίπλα σε έναν ταλαιπωρημένο φοίνικα.
Ο Νεοπτόλεμος φονεύει τον Πρίαμο, που κάθεται σε ένα βωμό κρατώντας
το αιματοβαμμένο σώμα του εγγονού του Αστυάνακτα στα γόνατά του.
Η Ανδρομάχη, η χήρα του Έκτορα, αμύνεται.
Οι Αθηναίοι γιοι του Θησέα, ο Δημοφών και ο Ακάμας, σώζουν τη γιαγιά τους Αίθρα, η οποία είχε μεταφερθεί στην Τροία μαζί με την Ελένη.
Πλάι στα ξένα, σπουδαία έργα τέχνης ας βάλουμε επιτέλους και τα δικά μας.
Αρκεί μόνο να έχουμε τη διάθεση να τα ψάξουμε.
Ελένη Σιούφτα
