Υπάρχουν θάνατοι, για τους οποίους μπορεί κανείς να μιλάει μόνο με ιλαρή χριστιανική χαρά
Και άλλες φορές μιλάει με χαρά για το θάνατο. Καταλαβαίνω ότι ακούγεται παράξενα, αλλά υπάρχουν θάνατοι, για τους οποίους μπορεί κανείς να μιλάει μόνο με ιλαρή χριστιανική χαρά.
Σήμερα, όμως, με πήρε τηλέφωνο ο παππούλης για να μου διηγηθεί μια ιστορία για έναν κάθε άλλο παρά χαρούμενο θάνατο. Έναν θάνατο που κράζεις στον Ουρανό:
– Κύριε, γιατί; Αφού ήταν σχεδόν όλα…
Κάποτε, μάλλον, θα μάθουμε τις απαντήσεις στο γιατί. Τώρα, όμως, μας μένει μόνο ο τρόμος…
Η γιαγιά και οι δαίμονες
Εκείνη την ημέρα στην εκκλησία είχε έρθει στον πατέρα Ν μια άγνωστη κυρία και ρώτησε αν μπορούν να τελέσουν την εξόδιο ακολουθία της γειτόνισσάς της, μιας ογδοντάχρονης γιαγιάς.
– Μπορούμε, γιατί όχι; Ποιο είναι το βαπτιστικό της όνομα;
– Δεν ήταν βαπτισμένη. Αλλά ήθελε.
Ήθελε ή δεν ήθελε, δεν μπορεί να τελεστεί η νεκρώσιμη ακολουθία. Όμως, μέσα από τη συζήτηση, ο πατήρ Ν έμαθε την ιστορία αυτής της γιαγιάς.
Δε γνωρίζουμε ακριβώς πώς ζούσε, αν ζούσε καλά ή άσχημα. Μάλλον, ζούσε όπως οι πολλοί. Όμως, κοντά στα ογδόντα, ξαφνικά αποφάσισε να βαπτιστεί. Όλο και ζητούσε από αυτήν την κυρία, τη γειτόνισσά της, να πάει στον παππούλη για να κανονίσει τα της βάπτισης.
Η γειτόνισσα είναι βαπτισμένη η ίδια, αλλά δεν είναι και πολύ της Εκκλησίας. Η παράκληση, όμως, της γιαγιάς προκάλεσε το ενδιαφέρον της. Τι να ήταν αυτό που έσπρωξε τη γιαγιά ξαφνικά σε αυτό το απρόσμενο βήμα. Αφού ζούσε μια χαρά.
Αποδείχτηκε ότι τη γιαγιά είχαν αρχίσει να την επισκέπτονται δαίμονες.
– Είναι δε τόσο τρομακτικοί, – διηγούταν η ίδια. – Μόλις που τους κοιτάξω, παγώνει το αίμα στις φλέβες.
Οπότε, στην προσπάθειά της να τους διώξει, η γιαγιά κουνούσε το μπαστούνι της. Αυτοί απομακρύνονταν για λίγο, αλλά μετά επέστρεφαν και πάλι και τρόμαζαν τη γιαγιά. Για αυτό το λόγο η γιαγιά αποφάσισε να βαπτιστεί, ώστε με αυτόν το δραστικό τρόπο να κατατροπώσει τους δαίμονες που την κυνηγούσαν.
Πρέπει να πούμε ότι, η γιαγιά, παρά την προχωρημένη ηλικία της, ήταν πολύ καλά στα μυαλά της. Εκτός από αυτό, φρόντιζε και την κόρη της, η οποία, μετά από μηνιγγίτιδα που είχε περάσει μικρή, δεν είχε σώας τα φρένας.
Λοιπόν, οι άνθρωποι, που έμαθαν αυτήν την ιστορία, δεν καταλόγισαν στη γιαγιά γεροντικό μαρασμό, αλλά την πίστεψαν και υποσχέθηκαν ότι θα την βοηθούσαν με τη βάπτιση.
Αυτή η κυρία είχε υποσχεθεί και σκόπευε με κάθε ειλικρίνεια να πάει στην εκκλησία να ρωτήσει. Αλλά τη μία οι υποχρεώσεις, την άλλη οι δουλειές, το ένα, το άλλο… Οι βομβαρδισμοί… Όλη αυτή η ιστορία συμβαίνει σε μέρος όπου διεξάγονται μάχες…
Και όσο η μια γειτόνισσα υποσχόταν, ένας άλλος γείτονας, από την πλευρά του, αποφάσισε και αυτός να την «βοηθήσει»:
– Εσύ, γριά, να τους βρίσεις, όσο το δυνατόν πιο σκληρά. Και θα σε εγκαταλείψουν. Είναι ένας πολύ καλά δοκιμασμένος τρόπος.
Όταν όλοι αυτοί οι δαίμονες επανήλθαν για πολλοστή φορά, η γριά, όντως, τους έβρισε με σκληρές βρισιές. Μόνο που αυτό λειτούργησε πάνω τους με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Δεν έφυγε κανένας. Και μπροστά στα μάτια της οι δαίμονες, ακριβώς στη μέση του σπιτιού, έσκαψαν τάφο και είπαν:
– Αυτός είναι για σένα, παλιόγρια! Περίμενε!
Εκτός από τη γιαγιά, εννοείται, κανείς άλλος δεν το είδε όλο αυτό. Αλλά μετά από αυτό το σκηνικό, η γιαγιά πήγε αμέσως στη γειτόνισσα και της τα διηγήθηκε. Οπότε, αποφασίστηκε ότι την επόμενη μέρα κιόλας εκείνη θα πήγαινε σίγουρα στον ιερέα. Επειδή αυτή η ιστορία είχε ξεπεράσει πλέον κάθε όριο.
Όμως, τη νύχτα, στο σπίτι της γιαγιάς προκλήθηκε πυρκαγιά. Η κόρη της με το γνωστό πρόβλημα είχε αφήσει πάνω στο μάτι της κουζίνας ένα κουρέλι και… αυτό ήταν. Η ίδια σώθηκε, αλλά η ηλικιωμένη μητέρα της κάηκε. Την βρήκαν απανθρακωμένη κοντά στην είσοδο του σπιτιού. Φαίνεται ότι σερνόταν για να βγει, αλλά δεν πρόλαβε.
Γιατί, όμως, έτσι; Γιατί τέτοιος θάνατος και ο Κύριος δεν της επέτρεψε να βαπτιστεί;..
Ο πατήρ Ν δε μου απάντησε. Αλλά και πού να ξέρει; Δεν του αρέσει κιόλας να παριστάνει το γέροντα.
