~ Γνώριζα προσωπικά τον Άγιο και δύο χρόνια μετά την κοίμησή του πήγα στα Καυσοκαλύβια για να προσκυνήσω τον τάφο του. Εκείνη την περίοδο και για πολλούς μήνες με βασάνιζε ένα σοβαρό δίλημμα. Γνώριζα μία κοπέλα και αναρωτιόμουνα εάν έπρεπε να την παντρευτώ ή όχι. Πήγα και συγκινημένος γονάτισα στον τάφο του και τον παρακάλεσα να με βοηθήσει, να πάψω να βασανίζομαι. Στο τέλος πήρα για ευλογία λίγο από το αθωνικό χώμα που τον σκεπάζει και συγκινημένος ξεκίνησα να φύγω.
Ήταν αργά το απόγευμα και πήγαινα να τακτοποιηθώ στην Καλύβη που θα με φιλοξενούσε για εκείνο το βράδυ. Μπροστά στα μάτια μου απλωνότανε το καταγάλανο Αιγαίο Πέλαγος. Και ξαφνικά, για λίγα δευτερόλεπτα, παρουσιάστηκε στον αέρα ένας μοναχός! Δεν κατάλαβα ποιος ήτανε. Τον έβλεπα καθαρά με τα σαρκικά μου μάτια και τότε μέσα μου άκουσα τη φωνή του Αγίου να μου λέει:
– Όχι, όχι, μακριά από αυτήν…, μακριά!
Αρχικά συγκλονίστηκα με αυτό το όραμα και μετά συγκινήθηκα με την αγάπη που μου έδειξε ο Άγιος… Αμέσως έφυγε από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος, ανακουφίστηκα και τον ευχαρίστησα για την άμεση απάντησή του.
Λίγο καιρό αργότερα, εντελώς τυχαία έμαθα από έναν μοναχό της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου στην Αθήνα ότι αυτή η κοπέλα ασχολούνταν εντατικά με τη μαγεία και τρόμαξα με τη σκέψη ότι θα είχα μπλέξει μαζί της εάν δεν μου απαντούσε ο Άγιος!
*Μαρτυρία κ. Ιωάννου Λινάρδου. Καλαμάτα.
Από το νέο βιβλίο: Ο Πάνσοφος Όσιος Πορφύριος – Μαρτυρίες (Τόμος Α’)https://simeiakairwn.wordpress.com
