από κάτω ο δρόμος οδηγεί στην Παμμακάριστο...στο Λεόντειο Λύκειο
στον Ποδονίφτη στην Νέα Φιλαδέλφεια καλύτερα.
Το σημερινό νοσοκομείο ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ στην δεκαετία του ΄30 λειτουργούσε ως πρότυπο Δημοτικό Σχολείο με την διεύθυνση μοναχών της Μονής Παμμακαρίστου Θεοτόκου.
Στα χρόνια της Κατοχής στην μεγάλη πείνα της Αθήνας οργανώνονται λαϊκά συσσίτια και διανομές τροφίμων.
Στα χρόνια του Εμφυλίου τότε που ο Έλληνας πολεμούσε τον Έλληνα χρησιμοποιήθηκε σαν χώρος περίθαλψης τραυματιών.
Τέλος το 1953 έγινε το νοσοκομείο...Πίσω όμως στην Πατησίων που ευθεία σε έβγαζε στα Χαυτεία....
Ένας δρόμος με ζωή....κίνηση...αγορά...διασκέδαση και με τις προνομιούχες τότε
νεόκτιστες πολυκατοικίες με όλα τα κομφόρ όπως έλεγαν οι μεσίτες.
Ήθελαν οι περισσότεροι να φύγουν από τα παλιά σπίτια με τα τόσα προβλήματα
και να μπούν σε ένα καινούργιο διαμέρισμα.
Μετά από λίγα χρόνια βέβαια το είχαν μετανοιώσει...
"Να φύγουμε από την υγρασία από την μούχλα από την λάτρα της αυλής..."
Και φυσικά δεν άργησαν να νοσταλγήσουν όλα αυτά και να προσπαθούν
να συνηθίσουν το καυσαέριο...τον θόρυβο από το καζανάκι του από πάνω
την ώρα του φαγητού...το ποδοβολητό ...την μουσική....τους τσακωμούς
την υποχρέωση να γνωρίζουν όλα τα οικογενειακά των άνω και κάτω.
Ευτυχώς είχαν κρατήσει φωτογραφίες από τα παλιά σπίτια για να θυμούνται
τις ωραίες στιγμές....τις ανθρώπινες.
Η συνοικία Κυπριάδου η αριστοκρατική γειτονιά των Πατησίων άντεξε στην
"μοντερνοποίηση"με τα υπέροχα νεοκλασικά της με τους κήπους.
Αυτές τις σοφίτες καθόσουνα και τις χάζευες από την πλατεία της Εύας
σημείο συνάντησης και αυτό από τις σχολικές κοπάνες.
Σύνορα λίγο παραπάνω προσγειωνόσουνα στην πραγματικότητα
με το Γαλάτσι εκείνων των χρόνων.
