Είναι φανερό πως, σύμφωνα με τις ειδήσεις, οι εισβολείς στο Καπιτώλιο ήταν υποστηρικτές του προέδρου Trump – γραφικοί με κριτήριο την ενδυμασία τους και ακροδεξιοί, μεταξύ άλλων λόγω της συγκεκριμένης βίαιης ενέργειας τους. Επρόκειτο όμως αλήθεια για πραξικόπημα, όπως παρουσιάσθηκε από τα ΜΜΕ της χώρας με τίτλους όπως «Ένα πολύ αμερικανικό πραξικόπημα» (πηγή), «Αυτό είναι ένα πραξικόπημα» (πηγή) και «Σκηνές από μία αμερικανική εξέγερση» (πηγή); Ήταν ο όχλος που κατάφερε εύκολα να περάσει τις μονάδες ασφαλείας, ικανός να δρομολογήσει ένα πραξικόπημα; Ποια οργάνωση είχε και ποιους σαφείς στόχους που θα αιτιολογούσαν τον παραπάνω ισχυρισμό; Ωφέλησε ή ζημίωσε τον απερχόμενο πρόεδρο της χώρας; Ποιος ωφελήθηκε τελικά;
Ξεκινώντας από το πρώτο ερώτημα, τα πραξικοπήματα σχεδόν πάντοτε διαπράττονται από κάποιες ελίτ – με σκοπό τη βίαιη ανάληψη της εξουσίας και με «εργαλεία» που διαθέτει μόνο η ελίτ. Μία συμμορία όμως μη οργανωμένων, γραφικών και ανίσχυρων ατόμων που εισβάλλει στο Καπιτώλιο, δεν έχει κανένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά – ενώ δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ούτε καν απόπειρα πραξικοπήματος, αφού δεν θα μπορούσε να πετύχει απολύτως τίποτα. Προφανώς δε, ούτε την αναβολή της απόφασης ανάληψης της προεδρίας από τον κ. Biden – κάτι που στην ουσία δεν επιδιώχθηκε καθόλου.
Σύμφωνα τώρα με τον ορισμό του πραξικοπήματος (πηγή), «συμπεριλαμβάνει παράνομες και εμφανείς προσπάθειες εκ μέρους του στρατού ή άλλων ελίτ εντός του κρατικού μηχανισμού και με στόχο την απομάκρυνση της κυβέρνησης». Εν προκειμένω, είναι σημαντική η χρήση της λέξης «παράνομες», επειδή διαφοροποιεί τα πραξικοπήματα από τις πολιτικές πιέσεις – με την έννοια πως οι διαμαρτυρίες και οι απειλές δεν θεωρούνται πραξικοπήματα. Ούτε βέβαια οι νομικές προσπάθειες «ανατροπής» μίας κυβέρνησης – όπως, για παράδειγμα, μέσω της ψήφου μη εμπιστοσύνης.
Υπάρχει βέβαια μία αμφιλεγόμενη μορφή πραξικοπήματος, όπως στην Ελλάδα η ανατροπή του κ. Παπανδρέου από τον κ. Βενιζέλο, πριν την «απειλή» του δημοψηφίσματος που είχε αναγγείλει ο πρώτος – με τη στήριξη της Γερμανίας και με το πανάκριβο για όλους εμάς τίμημα του PSI, όπου παραδώσαμε χωρίς λόγο την εθνική μας κυριαρχία, υποθηκεύοντας ταυτόχρονα ότι έχουμε και δεν έχουμε. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα μπορούσε να δρομολογηθεί από τον πρόεδρο Trump, αλλά από τον κ. Biden – στη μοναδική ευκαιρία που είχε, στη διεξαγωγή των εκλογών, όπου ο Biden έλαβε τελικά 81 εκ. ψήφους και ο Trump 75 εκ. (πηγή), από μόλις 63 εκ. το 2016 (πηγή).
Περαιτέρω, με τα πραγματικά πραξικοπήματα η εξουσία υπεξαιρείται βίαια από μία ομάδα της ελίτ – η οποία έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τον έλεγχο του κράτους επ’ αόριστον. Αν και ορισμένοι από τους κατηγόρους του Trump λοιπόν υποστηρίζουν πως ήταν υπεύθυνος για την υποκίνηση του όχλου της Τετάρτης, ενδεχομένως δικαιολογημένα, δεν παύει να είναι σαφές πως δεν θα μπορούσε να συντονίσει, πόσο μάλλον να διευθύνει μία στρατιωτική ή άλλη επιχείρηση, μέσω αναρτήσεων στο twitter – ενώ ασφαλώς δεν υπήρχε σχέδιο βίαιης ανάληψης της εξουσίας, ειδικά σε ένα κράτος όπως οι Η.Π.Α.
Ακόμη και αν αυτοί που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο σχεδίαζαν ή/και κατάφερναν να πάρουν τον έλεγχο του κτιρίου για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, κάτι που δεν συνέβη αφού μετά από 4 ώρες είχαν εξουδετερωθεί, δεν υπήρχε καμία δυνατότητα να αναλάβουν τον έλεγχο του κράτους – γεγονός ολοφάνερο ακόμη και για εντελώς ανόητους. Πώς είναι δυνατόν επομένως να χαρακτηρίζεται ως πραξικόπημα, από τόσο σοβαρά ΜΜΕ; Δεν επιχειρείται ξεκάθαρα ο βιασμός της κοινής λογικής;
Η άλλη όψη του νομίσματος
Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό πως από πολλά χρόνια τώρα, ειδικά μετά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Trump απέναντι σε αυτούς που τον στήριξαν, στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας, οι ελίτ που ελέγχουν τη διοικητική εξουσία, το βαθύ κράτος δηλαδή, υπονόμευαν μεθοδικά τον πρόεδρο – εύλογα βέβαια, αφού είχε κηρύξει τον πόλεμο εναντίον τους, δηλώνοντας τα εξής:
«Το κατεστημένο προστατεύει τον εαυτό του, αλλά όχι τους Πολίτες της χώρας μας. Οι νίκες του δεν ήταν δικές σας νίκες, οι επιτυχίες του δεν ήταν δικές σας επιτυχίες – ενώ, όταν στην πρωτεύουσα μας γιόρταζε το κατεστημένο, υπήρχαν πολύ λίγες αιτίες για να γιορτάζουν οι οικογένειες που προσπαθούσαν αγωνιωδώς να επιβιώσουν σε ολόκληρη τη χώρα μας.
Για πάρα πολλούς από τους Αμερικανούς συμπολίτες μας υπάρχει μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Οι μητέρες και τα παιδιά στις πόλεις μας είναι φυλακισμένοι, παγιδευμένοι καλύτερα στη φτώχεια – τα σκουριασμένα εργοστάσια έχουν εξαπλωθεί σαν τάφοι, όπως οι επιτύμβιες στήλες δηλαδή, σε ολόκληρη τη χώρα.
Η μία μετά την άλλη βιομηχανίες έκλεισαν ή εγκατέλειψαν τις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς την παραμικρή σκέψη – όσον αφορά τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων εργατών, οι οποίοι έμειναν πίσω. Ο πλούτος της μεσαίας τάξης μας υφαρπάχθηκε από τα σπίτια της και στη συνέχεια διαμοιράστηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη» (πηγή).
Ποια ήταν τώρα τα κεντρικά μηνύματα του προέδρου Trump; Απλούστατα, ο περιορισμός της παγκοσμιοποίησης και των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών, η επιστροφή στο Έθνος-Κράτος και η εξυγίανση της οικονομίας της χώρας του – προς όφελος των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων με την επιστροφή της παραγωγής των πολυεθνικών που είχε μεταφερθεί σε κράτη φθηνού εργατικού κόστους (Κίνα, Μεξικό κλπ.), έτσι ώστε να καταστούν οι Η.Π.Α. ξανά μεγάλες. Ειρηνικά όμως, αφού όχι μόνο δεν διεξήγαγε πολέμους διεθνώς, όπως όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι αλλά, αντίθετα, απέσυρε σταδιακά τα αμερικανικά στρατεύματα από παντού.
Εν τούτοις, η τεχνολογική-βιομηχανική-στρατιωτική ελίτ είχε διαφορετικά σχέδια: τη συνέχιση των πολέμων, την εξουδετέρωση της Ρωσίας και της Κίνας, καθώς επίσης μία κεντρικά κατευθυνόμενη από την ίδια οικονομία, έτσι όπως εκφράζεται στη «Μεγάλη Επαναφορά».
Λογικά λοιπόν υπονόμευε την κυβέρνηση του – όπως διαπιστώνεται από τις ύπουλες ενέργειες υψηλόβαθμων στελεχών του FBI (πηγή), από τους στρατιωτικούς διπλωμάτες (πηγή), καθώς επίσης από τους αξιωματούχους του Πενταγώνου που τον παραπλανούσαν, όπως στο παράδειγμα των στρατευμάτων στη Συρία, με τη γνωστή επιστολή «Ποτέ Trump» (πηγή).
Από πού και πώς θα αντλούσε τώρα τη δύναμη ο Trump, άρα την απαραίτητη συνεργασία των ελίτ, για να ανατρέψει τους περισσότερο από 200 χρόνια τώρα κανόνες διακυβέρνησης που ισχύουν στις Η.Π.Α.; Δεν είναι ξεκάθαρο πως ο Biden είναι προτιμότερος από τις αμερικανικές ελίτ, όπως από τον G. Soros, όσον αφορά την πολιτική εξουσία στη χώρα;
Επομένως δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση για ένα δικό του πραξικόπημα – ούτε υπήρχε δυνατότητα να καταλυθεί η Δημοκρατία από μερικούς γραφικούς ακροδεξιούς που έσπασαν κάποια τζάμια στο Καπιτώλιο, θέλοντας να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους ως προς το αποτέλεσμα των εκλογών. Ας μην ξεχνάμε δε πως για πρώτη φορά μετά το 19ο αιώνα τόσοι πολλοί Αμερικανοί αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα των εκλογών – σύμφωνα με μία δημοσκόπηση από τις 13 Δεκεμβρίου που αναφέρει πως το 82% των ψηφοφόρων του Trump, άρα πάνω από 60 εκ., πιστεύουν πως η νίκη του Biden δεν είναι νόμιμη (πηγή).
Γιατί λοιπόν τα ΜΜΕ έσπευσαν να υιοθετήσουν τον όρο «πραξικόπημα», όσον αφορά την εισβολή στο Καπιτώλιο; Δεν γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας πως κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον αφελές και δεν περιγράφει αντικειμενικά το συμβάν; Προφανώς το γνωρίζουν, αλλά χρησιμοποιώντας αυτόν τον όρο για να χαρακτηρίσουν τις πράξεις μίας μη οργανωμένης ομάδας οπαδών του Trump, χωρίς καμία στήριξη από την πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ελίτ της χώρας, είναι ξεκάθαρο το τι επιδιώκουν:
Την κάλυψη του πραγματικού πραξικοπήματος εκ μέρους των ελίτ, με την εξουδετέρωση «άπαξ και δια παντός» του μεγαλύτερου εχθρού τους – ενώ τυχόν παραπομπή του Trump αύριο, θα αποτελούσε τη βέλτιστη ολοκλήρωση του πραξικοπήματος. Είναι άλλωστε ειδικοί όσον αφορά τη χειραγώγηση των μαζών (ανάλυση) – κάτι που έχουν καταφέρει εντός και εκτός της χώρας, με την ακούσια βοήθεια των γραφικών ακροδεξιών ομάδων.
Ο Trump και οι ελίτ
Περαιτέρω, το γεγονός ότι ο Trump υποτίμησε σε τόσο μεγάλο βαθμό την ελίτ της χώρας του που, με τη βοήθεια των διατεταγμένων ΜΜΕ, τον συκοφαντούσε πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές του 2016 (αν και αυτή τον είχε υποτιμήσει τότε, έχοντας την εντύπωση πως με τις χειραγωγημένες δημοσκοπήσεις εις βάρος του δεν θα τα είχε καταφέρει – όπως συνέβη και με το BREXIT), τεκμηριώνει πως ήταν εκτός τόπου και χρόνου – ενώ η πεποίθηση του πως θα του αρκούσε η στήριξη των μαζών, είναι ακόμη πιο προβληματική.
Αν μη τι άλλο, δεν έπρεπε να επιτρέψει να εισχωρήσουν στις ομάδες των οπαδών του γραφικοί και ακροδεξιοί – οι οποίοι είναι εύκολοι στο χειρισμό τους, αποτελώντας το ιδανικό εργαλείο κάθε είδους προβοκάτσιας. Εκτός αυτού, δεν κατάφερε να αντιληφθεί την επικοινωνιακή ισχύ της πέμπτης φάλαγγας που ο ίδιος εγκατέστησε στο Λευκό Οίκο – της ειδικής ομάδας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η οποία έκανε ότι μπορούσε για να τον εξουδετερώσει (ανάλυση).
Για να έχουμε τώρα μία καλύτερη εικόνα της αμερικανικής ελίτ, σύμφωνα με πίνακα της Fed (πηγή), το ποσοστό του πλούτου που κατέχει το πλουσιότερο 1% στις Η.Π.Α. έχει αυξηθεί από 5% το 1990 στο 36% σήμερα – δηλαδή κατά 7 φορές ενώ, εάν είχε αυξηθεί κατά 20 φορές θα κατείχε ήδη ολόκληρη τη χώρα.
Κάτι τέτοιο φαίνεται πως θα συμβεί το αργότερο το 2035 – όπου το 1% θα κατέχει το 100% του αμερικανικού πλούτου. Πριν το 1990, όπου στη ουσία άρχισε να αποδίδει η πολιτική του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, μετά την αλλαγή του Reagan που υιοθέτησε την οικονομική θεωρία του Friedman (η απληστία είναι καλή κλπ., πηγή), το ποσοστό του πλούτου των ελίτ του 1% ήταν σχεδόν αμετάβλητο – ενώ έκτοτε αυξάνεται με συνεχώς μεγαλύτερο ρυθμό, ο οποίος επιταχύνθηκε τόσο από την κρίση του 2008, όσο και από την πανδημία του 2020.
Επομένως, το «παιχνίδι» είναι μεγάλο και καθόλου εύκολο για όλους αυτούς που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ελίτ – όπως ο πρόεδρος Trump που δεν μπόρεσε να καταλάβει πόσο εύκολη θα ήταν η δυσφήμιση του, με διάφορους χαρακτηρισμούς όπως γραφικός, αλλοπρόσαλλος, ακροδεξιός, ψυχοπαθής, λαϊκιστής κλπ.
Ως εκ τούτου ήταν δίκαιη η ήττα του στις εκλογές – ενώ παράλογη η αντίδραση του όσον αφορά το αποτέλεσμα, αφού έπρεπε να το περιμένει και να είναι καλύτερα προετοιμασμένος. Δεν είναι δυνατόν να μην είχε προβλέψει ούτε καν τις ενέργειες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (Twitter, Facebook κλπ.) που «κατέβασαν» τους λογαριασμούς του – πόσο μάλλον να έχει την εντύπωση ότι θα μπορούσε να ανταπεξέλθει με τις επιθέσεις των ΜΜΕ.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, για να είμαστε αντικειμενικοί ο Trump είναι λαϊκιστής – αφού δεν μπόρεσε να εφαρμόσει την πολιτική που ανακοίνωσε (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ όχι για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά για το ότι δεν το τήρησε υπογράφοντας επί πλέον το τρίτο μνημόνιο). Με απλά λόγια, λαϊκιστής είναι αυτός που ανακοινώνει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης προς όφελος της πλειοψηφίας, χωρίς να είναι σε θέση να το εφαρμόσει στην πράξη.
Ο Trump θεωρείται επίσης ακροδεξιός όχι λόγω των αντιλήψεων του, αλλά επειδή επέτρεψε την είσοδο ακροδεξιών στοιχείων στις ομάδες των οπαδών του – με αποτέλεσμα να γελοιοποιηθεί διεθνώς. Γραφικός δε, λόγω του ότι δεν αποδέχθηκε τις αποφάσεις των δικαστηρίων, όσον αφορά την παραποίηση των εκλογικών αποτελεσμάτων – όπου, παρά το ότι είχε δίκιο, αφού δεν κατάφερε να το αποδείξει όφειλε να παραδεχθεί την αποτυχία του.
Δυστυχώς εξαιτίας των παραπάνω έκανε μεγαλύτερο κακό στη χώρα του παρά καλό – αφού δικαίωσε τις ελίτ που εκπροσωπεί ο Biden, όσον αφορά τις δικές τους μεθόδους διακυβέρνησης. Επομένως σωστά κατακρίνεται, αν και για διαφορετικούς λόγους – ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ιστορία γράφεται πάντοτε από τους νικητές. Όσον αφορά δε την πολιτική του σε σχέση με την Ελλάδα, για την οποία κατηγορείται από πολλούς Έλληνες, θα φανεί από τις ενέργειες του Biden – οι οποίες μάλλον δεν θα είναι προς όφελος μας, κρίνοντας από τη στάση του κόμματος του στο παρελθόν.
https://analyst.gr/2021/01/10/to-praxikopima-tou-vatheos-kratous/
