Και τότε φανήσεται το σημείων του Υιού του ανθρώπου εν τω ούρανώ (Ματθ. 24,30)
ΤΙ είδους θά είναι το σημείο του Υιού του Ανθρώπου, το όποιο κάποτε φάνηκε, για λίγο μόνον; Είναι ό Σταυρός, πιο λαμπερός και από τον ήλιο πού εμφανίστηκε κάποτε πάνω από την Ιερουσαλήμ, πριν από την έλευση στον αυτοκρατορικό θρόνο μιας πρώιμης προσωποποίησης του Αντίχριστου: του Ιουλιανού του Παραβάτου.
Αντί για οποιαδήποτε άλλη ομιλία σχετικά με το θαυμαστό αυτό σημείο, αξίζει να παραθέσω εδώ την επιστολή του αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων απευθυνόμενη προς τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο, γιο του άγιου Κωνσταντίνου του Μεγάλου και προκατόχου του Ιουλιανού του Παραβάτου. Σ' ένα σημείο αυτής της επιστολής λέει: «Διότι αυτές τις ημέρες της αγίας εορτής της Πεντηκοστής, στις 7 Μαΐου περίπου στις 9 το πρωί, εμφανίστηκε στον ουρανό πάνω από τον ιερό Γολγοθά ένας γιγάντιος φωτεινός σταυρός, πού εκτεινόταν πέρα μέχρι το άγιο Όρος των Ελαιών. Ό σταυρός δεν έθεάθη από έναν ή δύο ανθρώπους, αλλά απ’ όλους: όλοι τον είδαν ολοκάθαρα, όλος ό πληθυσμός της αγίας Πόλεως! Ούτε, όπως θά περίμενε κανείς, εμφανίστηκε γρήγορα κι αμέσως χάθηκε σαν μια αντανάκλαση, αλλά μεσουρανούσε και ήταν ορατός πάνω από τη γή γιά αρκετές ώρες, λάμποντας με ένα φως λαμπρότερο και από τις ακτίνες του ήλιου.
Θά μπορούσε να είχε επισκιαστεί απ’ αυτές, αν δεν είχε αύτή την λαμπρότητα πού ήταν προδήλως πολύ ισχυρότερη από τον ηλιο, με Αποτέλεσμα όλος ό πληθυσμός της πόλεως να σπεύδει ξαφνικά στις εκκλησίες, διακατεχόμενος από Ανάμεικτα αισθήματα δέους και χαράς, στη θέα του ουράνιου αυτού φαινομένου. Συνέρρεαν όλοι - νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, ακόμη και οι πιο έγκλειστες κοπέλες, ντόπιοι και ξένοι, χριστιανοί και ειδωλολάτρες από άλλες χώρες. Όλοι αυτοί ομοθυμαδόν, σαν μία ψυχή και μία φωνή, ανέπεμπαν ύμνο δοξολογίας στον Θαυματουργό Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον Μονογενή Υιό τού Θεού και πράγματι πληροφορούνταν εμπειρικά ότι ή ευλαβής χριστιανική διδασκαλία βρίσκεται ουκ εν πειθοίς άνθρωπίνης σοφίας λόγοις, άλλ εν άποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως (Α' Κορινθ. 2,4) και δεν κηρύττεται Απλώς από Ανθρώπους, αλλά συμμαρτυρείται επίσης ούρανόθεν, εκ τού Θεού (Έβρ. 2,3-4). Θεωρήσαμε υποχρέωση μας να μην
Αποσιωπήσουμε τήν εξαίσια αύτή ουράνια οπτασία αλλά, Απεναντίας, να ενημερώσουμε τη θεοπρόβλητη εξοχότητά σας. Έξ ού και ή σπουδή με τήν όποια έσπευσα να εκπληρώσω τον σκοπό αυτό, διά της παρούσης επιστολής».
Ω αδελφοί μου, γιά τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά: μπορεί να αποκαλύψει στον άνθρωπο τα κτιστά Του μεγαλεία και να δημιουργήσει τα Αδημιούργητα. Αλλά, το κυριότερο για εμάς είναι ότι θέλει να λυτρώσει τις ψυχές μας από τήν Αμαρτία και τον θάνατο και να μάς δώσει ζωή αιώνια. ’Άς Τον ικετεύουμε γι’ αυτό νύχτα και ημέρα!
Ω Κύριε, παντοδύναμε, Σοι πρέπει πάσα δόξα και αινεσις εις τούς αιώνας των αιώνων! Αμήν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
