ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΗ.
Ο Δαβίδ δεν χρειαζόταν να ξέρει πόσο ισχυρός ήταν ο Γολιάθ, επειδή γνώριζε ήδη πόσο ισχυρός ήταν ο Θεός του.
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ.
Όταν δοξάζουμε τον Θεό - οι εχθροί μας είναι σιωπηλοί!
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. Μπορείτε να αισθανθείτε ο ποιό άθλιος και ξεχασμένος από όλους, η πίστη σας μπορεί να είναι πολύ αδύναμη και ανίσχυρη, μπορεί να αισθάνεστε ότι είστε πλέον τελειωμένος και η απελπισία να σας πνίξει ...
Αλλά η τελευταία λέξη ανήκει πάντα στον Κύριο.
ΕΙΠΕ μοναχός:
-Με την εύχούλα Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με ευλογείται ή εργασία, αγιάζεται το σπίτι ή γλώσσα, ή καρδιά, ο χώρος και ο χρόνος και όλος ο άνθρωπος ψυχοσωματικά, πού προφέρει το όνομα τού Ιησού Χριστού.
ΕΛΕΓΕ μοναχός:
Να λέμε μέχρι το τέλος της επιγείου ζωής μας την ευχή. Εκατομμύρια Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Και, πού ξέρεις; Κάποια φορά μέσα σε αυτά τα εκατομμύρια ίσως να το πούμε έστω και μία φορά σωστά, όπως έκανε και ό ληστής πάνω στον σταυρό, και έτσι θα μας ακούσει ο Θεός βάζοντάς μας στον Παράδεισο.
ΠΑΡΗΓΓΕΙΛΕ Γέροντας σε υποτακτικό του: Πήγαινε, παιδί μου, να χτυπήσεις τήν καμπάνα. Μα, εδώ είναι ερημιά. Γέροντα. Ποιος να ακούσει; Ο διάβολος. Μόλις ακούσει το σήμαντρο, δεν αντέχει , ξεκουφαίνεται και φεύγει αμέσως.
