Αν κουβαλάς βαρύ σταυρό στην πλάτη
και δεν αντέχεις άλλο μοναχός,
σαν Κυρηναίος τότε Εκείνος θα 'ρθει,
για να σηκώσει το δικό σου το σταυρό...
Κι αν ο ιδρώτας σου σαν αίμα στάζει, γιατ' είναι ο αγώνας σου πολύ σκληρός σαν χάδι απαλό τότε Εκείνος θα 'ρθει για να σκουπίσει τον ιδρώτα σου με φως...
Το Γολγοθά σου να μην τον φοβάσαι, ακόμα κι ο θάνατος είναι νεκρός.
Για σένα Εκείνος πάντα να το θυμάσαι έγινε άνθρωπος κι ας είναι Θεός...
Για να σε σώσει απ' της ψυχής τα πάθη, πέθανε σαν ταπεινωμένος φονιάς, μα κατατρόπωσε το κράτος του Άδη κι Αναστημένος την Ανάσταση σου ζητά...
Κι αν απ' την κούραση σε κάποια σου μάχη, αναφωνήσεις και εσύ «διψώ», σαν άλλος στρατιώτης τότε Εκείνος θα 'ρθει όχι με ξίδι αλλά με δροσερό νερό...
Το Γολγοθά σου να μην τον φοβάσαι, ακόμα κι ο θάνατος είναι νεκρός.
Για σένα Εκείνος πάντα να το θυμάσαι έγινε άνθρωπος κι ας είναι Θεός...
Για να σε σώσει απ' της ψυχής τα πάθη, πέθανε σαν ταπεινωμένος φονιάς, μα κατατρόπωσε το κράτος του Άδη κι Αναστημένος την Ανάσταση σου ζητά...
Κι αν ο ιδρώτας σου σαν αίμα στάζει, γιατ' είναι ο αγώνας σου πολύ σκληρός σαν χάδι απαλό τότε Εκείνος θα 'ρθει για να σκουπίσει τον ιδρώτα σου με φως...
Το Γολγοθά σου να μην τον φοβάσαι, ακόμα κι ο θάνατος είναι νεκρός.
Για σένα Εκείνος πάντα να το θυμάσαι έγινε άνθρωπος κι ας είναι Θεός...
Για να σε σώσει απ' της ψυχής τα πάθη, πέθανε σαν ταπεινωμένος φονιάς, μα κατατρόπωσε το κράτος του Άδη κι Αναστημένος την Ανάσταση σου ζητά...
Κι αν απ' την κούραση σε κάποια σου μάχη, αναφωνήσεις και εσύ «διψώ», σαν άλλος στρατιώτης τότε Εκείνος θα 'ρθει όχι με ξίδι αλλά με δροσερό νερό...
Το Γολγοθά σου να μην τον φοβάσαι, ακόμα κι ο θάνατος είναι νεκρός.
Για σένα Εκείνος πάντα να το θυμάσαι έγινε άνθρωπος κι ας είναι Θεός...
Για να σε σώσει απ' της ψυχής τα πάθη, πέθανε σαν ταπεινωμένος φονιάς, μα κατατρόπωσε το κράτος του Άδη κι Αναστημένος την Ανάσταση σου ζητά...