Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές έχουν βγει στους δρόμους σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αρμενίας, καθώς ο απερχόμενος πρόεδρος, Serzh Sargsyan, εκλέγεται πρωθυπουργός από το Κοινοβούλιο.
Η κίνηση αυτή θεωρείται σε μεγάλο βαθμό πως ο Sargsyan θα διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό τις ίδιες εξουσίες που κατείχε κατά τη διάρκεια των δύο προεδρικών θητειών του.
Αυτή η κίνηση πραγματοποιείται λίγο μετά τη μετάβαση της Αρμενίας από το Προεδρικό σύστημα σε καθεστώς πρωθυπουργικού τύπου.
Υποστηριζόμενες από τη Δύση Μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) έχουν εμπλακεί σε μεγάλο βαθμό στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.
Αυτές οι ΜΚΟ τονίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι τα οικονομικά δεινά της Αρμενίας είναι το αποτέλεσμα της διεφθαρμένης, φιλικής προς τη Ρωσία κυβέρνησης, καθώς και της ίδιας της Ρωσίας.
Με τον Sargsyan να θεωρείται ότι βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τη Ρωσία και την περαιτέρω ανάπτυξή του με τους δεσμούς της Αρμενίας με τη Ρωσία, οι διαμαρτυρίες αυτές έχουν δυνητικά καταστροφικό αποτέλεσμα τόσο για τους Αρμένιους όσο και γεωπολιτικά, καθώς απειλούν τη θέση της Ρωσίας στην περιοχή.
Ωστόσο, η Αρμενία το παίζει σε διπλό ταμπλό, καθώς εκτός της Ρωσίας προσέγγισε την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπογράφοντας μια ολοκληρωμένη και ενισχυμένη συμφωνία εταιρικής σχέσης με το ευρωπαϊκό μπλοκ, προσπαθώντας να εμβαθύνει τη διπλωματία και τους οικονομικούς δεσμούς με την Δύση, ενώ ταυτόχρονα δεσμεύει τις οικονομικές πρωτοβουλίες της Ρωσίας στην περιοχή.
Η κατάσταση, στην πραγματικότητα, έχει όλα τα στοιχεία για να προκληθεί η απαραίτητη λαϊκή δυσαρέσκεια σε μια προσπάθεια αλλαγής του καθεστώτος.
Και πράγματι, αυτή η κατάσταση έχει όλα τα σημάδια μιας «βελούδινης επανάστασης», καθώς ο ηγέτης των διαδηλώσεων, Nikol Pashinyan, το ονομάζει ήδη «βελούδινη επανάσταση», με σαφείς υπαινιγμούς για αλλαγή καθεστώτος όπως έγινε στην Τσεχοσλοβακία το 1989.
Ο Pashinyan κάλεσε τους διαδηλωτές να κλείσουν τις οδικές αρτηρίες και να εμποδίσουν το άνοιγμα κυβερνητικών γραφείων και υπήρξε τόσο τολμηρός για να δηλώσει ότι η αρμενική κυβέρνηση «δεν έχει πλέον νομιμότητα» και ότι όλες οι κυβερνητικές υπηρεσίες και το αστυνομικό προσωπικό πρέπει να είναι υπάκουοι σε «επιτροπές που διορίστηκαν από τους διαδηλωτές".
Να θυμάστε, ωστόσο, ότι ο Sargsyan δεν έχει παραβιάσει μέχρι στιγμής κανένα νόμο ούτε παραβίασε το Αρμενικό Σύνταγμα, οπότε ο ισχυρισμός του Pashinyan κατά της νομιμότητας του Sargsyan μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως μια αβάσιμη υποκίνηση για περαιτέρω βία.
Η απροθυμία για συμβιβασμό ικανοποιεί έναν από τους βασικούς παράγοντες που εμφανίζονται συνήθως σε πολλές «βελούδινες επαναστάσεις».
Μέχρι σήμερα, η κατάσταση στους δρόμους του Ερεβάν φαίνεται να πηγαίνει προς μια παρόμοια κατεύθυνση, καθώς οι διαδηλώσεις έχουν ήδη μετατραπεί σε ημι-βίαιες, με τους αστυνομικούς να χρησιμοποιούν πλαστικές σφαίρες.
Τον Ιανουάριο του 2015, ο Sargsyan υπέγραψε την ένταξη της Αρμενίας στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (Ρωσία).
Εντός έξι μηνών από την υπογραφή της συμφωνίας, η αρμενική κυβέρνηση αντιμετωπίζει δημοφιλείς εξεγέρσεις με στόχο την αλλαγή του καθεστώτος
Ωστόσο, εάν συνεχιστούν οι αναταραχές είναι πολύ πιθανό η Αρμενία να αντιμετωπίσει ένα πραγματικό κίνδυνο με τη μορφή μεγαλύτερης κλιμάκωσης των συγκρούσεων με το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν, όσον αφορά το Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Η τελευταία τέτοια μεγάλη σύγκρουση κοστίζει τις ζωές περίπου 6.000 Αρμενίων και περίπου 30.000 Αζέρων.
Επιπλέον, εάν αυτές οι διαμαρτυρίες συνεχίσουν να κινούνται με βίαιη κατεύθυνση και αναζητούν κατηγορηματικά την αλλαγή καθεστώτος, εάν η κυβέρνηση δεν παραιτηθεί υπέρ της αντιπολίτευσης, αλλά αντίθετα επιλέξει να καλέσει τον στρατό για να υπερασπιστεί τον εαυτό της, τότε η κατάσταση θα μπορούσε να οδηγήσει μια αποσταθεροποίηση της χώρας.
Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας περιόδου χάους, δεν είναι αδιανόητο οι Αζέροι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να ξεκινήσουν μια νέα εκστρατεία για να πάρουν το Ναγκόρνο Καραμπάχ, ενώ η κυβέρνηση και οι δυνάμεις της Αρμενίας ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της τάξης στη χώρα.
Μια τέτοια ανανεωμένη σύγκρουση μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν παράγει αποτελέσματα απλά απρόβλεπτα, όσον αφορά τις γεωπολιτικές επιπτώσεις όσον αφορά τη συμμετοχή της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, καθώς η Αρμενία φιλοξενεί ρωσικές στρατιωτικές βάσεις, ενώ το Αζερμπαϊτζάν φιλοξενεί βάση του ΝΑΤΟ, αλλά αν οι Αρμένιοι έχουν σπάσει από τις σχέσεις της με τους Ρώσους προς όφελος της Δύσης, η ρωσική εμπλοκή αφήνεται σε μια κατάσταση αμηχανίας, ενώ η σύγκρουση καταστρέφει την οικονομική και στρατιωτική προοπτική της Ρωσίας στην περιοχή.
Αυτό, συνεπώς, έχει τη δυνατότητα να είναι ο επόμενος πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.
Ως εκ τούτου, αυτές οι διαμαρτυρίες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, όχι μόνο για την περιοχή, αλλά και για τη γεωπολιτική ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ ανατολής και δύσης.
Ενώ οι διαμαρτυρίες εναντίον της κυβέρνησης του Sargsyan δεν είναι κάτι καινούργιο, λαμβάνοντας υπόψη τις διαμαρτυρίες των τελευταίων ετών, οι διαδηλώσεις που γίνονται σήμερα διαφέρουν από τους προκατόχους του, υπό την έννοια ότι οι προηγούμενες ταραχές περιορίζονταν μόνο στο Ερεβάν, ενώ η σημερινή εξέγερση είναι εθνική και συνεπώς παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερη ανησυχία.
www.bankingnews.gr
