Ένα έθνος, όταν είναι υποδουλωμένο και δεν έχει ελπίδα σωτηρίας, μοιάζει με ένα ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί.
Η πίεση που του ασκεί ο δυνάστης είναι τόσο μεγάλη και βασανιστική ώστε προετοιμάζεται για τον τελικό ξεσηκωμό του.
Το ελληνικό έθνος έχει δείξει κατά το παρελθόν, ότι δεν είναι δυνατόν να ζει στην σκλαβιά. Διαχρονικά, όποιος λαός τόλμησε να υποτάξει τους Έλληνες αντιμετώπισε την κραυγή ελευθερίας που βγαίνει από το στόμα κάθε καταπιεσμένου. Από την εποχή της Περσικής Αυτοκρατορίας οι Έλληνες αντιμετώπισαν το φαινόμενο της δίωξης. Οι Πέρσες, λεηλατώντας τον ελλαδικό χώρο, είχαν ως στόχο να υποτάξουν τις ελληνικές πόλεις-Κράτη. Στο μυαλό τους η έκβαση της μάχης έμοιαζε τελειωμένη. Είχαν την εντύπωση ότι οι Έλληνες δεν είναι δυνατοί όντας σκορπισμένοι σε διάφορα βασίλεια. Όμως, η ελληνική ψυχή σήκωσε ανάστημα και αντιμετώπισε θαρραλέα τον εχθρό. Οι Έλληνες ενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν τον κοινό αντίπαλο και η νίκη που ήρθε αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας πρώτης ελληνικής συμμαχίας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν τους Περσικούς Πολέμους, οι Έλληνες, δυστυχώς, πλανήθηκαν από τις ηδονές του κόσμου τούτου με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην αντιπαλότητα μεταξύ τους και τελικώς στη Ρωμαϊκή κατοχή. Οι Ρωμαίοι έμοιαζαν πιο σκληροί και αυταρχικοί από τους Πέρσες. Επίσης, ήταν πολύ πιο δυνατοί και οργανωμένοι. Όλοι περίμεναν πως αυτό θα ήταν και το τέλος του ελληνισμού καθώς θεωρούσαν σίγουρη την ενσωμάτωση και την ανάμιξη στην αχανή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Για ακόμα μια φορά, όμως, ο Θεός ανέδειξε τη σπουδαιότητα του Ελληνισμού. Οι Έλληνες, από υπόδουλοι έφτασαν να γίνουν ιδιοκτήτες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, συνδέοντας για πρώτη φορά τον Ελληνισμό με την μόνη αληθινή πίστη, την Ορθοδοξία. Τα ελληνικά διαδόθηκαν σε πλήθος βάρβαρων λαών ενώ το μεγαλείο του ελληνισμού απλώθηκε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, την πόλη που έμελλε να γίνει η Πόλη των πόλεων.
Ο εφιάλτης που λέγεται διχόνοια δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Με τη βοήθεια των αιώνιων δυναστών, στο εσωτερικό της ''Βυζαντινής'' Αυτοκρατορίας έκανε την είσοδο της η απληστία και ο ανταγωνισμός για την εξουσία. Έτσι, η Αυτοκρατορία των Ελλήνων κατέρρευσε με αποτέλεσμα να παραδοθεί στις ορδές των Οθωμανών Τούρκων.
Οι Έλληνες, για τρίτη φορά έζησαν στο πετσί τους την σκλαβιά και την καταστροφή. Αυτή τη φορά, όμως, όλα έμοιαζαν πιο δύσκολα από ποτέ. Το ελληνικό έθνος δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο την πείνα και τις κακουχίες αλλά και την απειλή των εξισλαμισμών. Η συμβολή, όμως, της θαρραλέας Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού έσωσε για ακόμα μια φορά το γένος των Ελλήνων. Η προετοιμασία και η διεξαγωγή του ''Δίκαιου Πολέμου'' του 1821 αποτέλεσε το αποκορύφωμα της ελληνικής λεβεντιάς και υπερηφάνειας. Οι Έλληνες ενώθηκαν και πολέμησαν για έναν κοινό και ιερό σκοπό, τη λευτεριά του έθνους. Με τη θυσία χιλιάδων συμπατριωτών μας το ελληνικό Κράτος ήταν πλέον γεγονός. Οι Οθωμανοί Τούρκοι, αν και είχαν την υπεροπλία και τον πλούτο, δεν είχαν μέσα τους το αίσθημα του νικητή. Έτσι, ηττήθηκαν ολοκληρωτικά και αναγκάστηκαν να ελευθερώσουν τους Έλληνες μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς.
Ξεχνώντας, όμως, για πολλοστή φορά τη δύναμη του συνόλου, οι Έλληνες διαιρέθηκαν σε φατρίες και κόμματα ταυτισμένα με ξενικά συμφέροντα. Ο ξένος δάκτυλος οδήγησε τους Έλληνες από τον παράδεισο τη ελευθερίας το 1830 στη κόλαση της νέας υποδούλωσης το 1833. Μέχρι και σήμερα αυτή η σκλαβιά συνεχίζει να τυραννά κάθε Έλληνα. Οι χώρες-δυνάστες της Ελλάδας συνεχίζουν απτόητοι το σκοτεινό τους έργο, δεχόμενοι εντολές από τις δυνάμεις του σκότους. Η καταδυνάστευση των Ελλήνων είναι ο ένας και μοναδικός στόχος τους και προς το παρόν τον έχουν πετύχει.
Ξεχνούν, όμως, ότι οι Έλληνες σε κάθε φάση της Ιστορίας αντιστεκόντουσαν σε κάθε δυνάστη. Η σκλαβιά δεν ταιριάζει με το DNA των Ελλήνων. Το γαλάζιο ηφαίστειο που λέγεται ΕΛ-ΛΑΣ θα ξυπνήσει και η λάβα του θα καταπνίξει τα τσιράκια της Νέας Τάξης που ονειρεύονται αιώνια εξουσία. Κανείς δεν τα βάζει με τους Έλληνες. Κανείς δεν τα βάζει με τα ιερά χώματα της πατρίδας. Γιατί, την πιο κρίσιμη στιγμή ο ελληνικός παλμός θα χτυπήσει δυνατά και θα ξεσηκώσει, για ακόμα μια φορά, τα πλήθη με τρόπο ηχηρό.
Γιώργος Κωστόπουλος
Πηγή
