Το
Πάσχα πού έμεινε ορφανή μετά την αγρυπνία της Αναστάσεως έπεσε να πλαγιάσει με
παράπονο για το ποιος θα της έφερνε τα αγαπημένα της αρνίσια ποδοκέφαλα να φάει
τώρα πού ορφάνεψε. Στενοχωρημένη αποκοιμήθηκε και σε λίγο ένιωσε ένα ελαφρύ άγγιγμα
στον ώμο της. Πάνω από το κεφάλι της στεκόταν μια όμορφη καλογριά που κρατούσε
ένα δίσκο μέ ζεστή σούπα μέ κομματάκια από
αρνίσια ποδοκέφαλα μέσα. Άρχισε να τρώει μέ λαιμαργία από το κουτάλι πού την
τάιζε
ή
καλόγρια
και
ξαφνικά
την
ρώτησε
μέ
περιέργεια.
«Ποιά
είσαι
σύ,
καλογριά
μου;» «Δεν
μέ
γνωρίζεις,
Κατερίνα
μου;» της είπε χαμογελώντας ή Παναγία και εξαφανίσθηκε...
Μια
γνωστή της, πολύ ευλαβής κυρία, επρόκειτο να πάει στη Αμερική μια εικόνα τού
Αγίου Δημητρίου να την πουλήσει. Τότε - Γερόντισσα της ζήτησε να την αγοράσει.
γιατί οι Αμερικανοί ως αιρετικοί, δεν προσκυνούν ούτε τιμούν τις εικόνες. Ή
γυναίκα πείστηκε και έτσι ή εικόνα κατέληξε στο προσκυνητάρι τού Ναού της του θεού
Ειρήνης πού τόσο αγαπούσε ή Γερόντισσα. Εκείνο το βράδυ της παρουσιάσθηκε στον
ύπνο ό Άγιος Δημήτριος που της είπε «Σε ευχαριστώ γι’ αυτό που έκαμες για το
ιερό μου έκτύπωμα Κατά την εξοδον της ψυχής σου θα έλθω να την παραλάβω και να την παραδώσω στον Θεόν και θα μεσιτεύσω για
την ανάπαυση σου στον πιο εκλεκτόν
τόπον».
Με
ιδιαίτερη χαρά δέχθηκε την πρόσκληση της Γερόντισσας Αγνής να
κοινοβιάσει στο μοναστήρι τού Ρότσου. Ή παρουσία της έγινε πηγή θείων ευλογιών για
την Μονή και ή συναναστροφή της διδακτική και ωφέλιμη
για τις αδελφές. Με πολύ ταπείνωση διηγούταν τις διάφορες πνευματικές εμπειρίες της, για να
διδάξει τις νέες και σχετικώς άπειρες αδελφές. Πάντοτε τις ενίσχυε στο πνευματικό
τους αγώνα και φρόντιζε να τις συνδέει ακόμη περισσότερο με την μοναδική συντροφιά
και παρηγοριά της ζωής της την Παναγία.
Κάποια φορά
τούς
έλεγε
ότι
της παρουσιάσθηκαν δύο δαίμονες που την σακάτεψαν στο ξύλο. Από τον πόνο άρχισε
να κλαίει και κοιτώντας κατάματα την
εικόνα της Παναγίας της είπε το παράπονο της. Τότε ή Παναγία βγήκε από την
εικόνα της και κάθισε κοντά της.
Αφού
ή αδελφή της έδειξε εκεί πού πονούσε, ή Παναγία την ευλόγησε και χάθηκε...
Μια
φορά οι αδελφές επισκέφτηκαν τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο στα Καλλίσσια. Γύρισαν στην
Κάλυμνο ενθουσιασμένες και διηγούνταν τά
όσα
προορατικά
τούς
είχε
πει
ό
Γέροντας.
Τόσο
ζωντανή
ήταν ή διήγησή τους, ώστε ή Γερόντισσα
Πελαγία επιθύμησε τον γνώρισε . Την επόμενη ημέρα είπε μέ χαρά στις αδελφές
«Καθώς προσευχόμουν
βρέθηκα
σε
μια
εκκλησούλα
παλαιά
και
ήταν ένας κοντός ιερέας μέ γαλανά μάτια και μου είπε: Είμαι ο Γέρο-Πορφύριος!».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ 2015. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/03/blog-post_106.html
