Έξι μέρες πριν από το Πάσχα ό Κύριος γύρισε στη Βηθανία, όπου ζούσε ό φίλος Του Λάζαρος, αυτός πού ό ίδιος είχε νεκραναστήσει. Εκεί τον περίμενε ένα δείπνο...
«Έποίησαν ούν αυτώ δείπνον εκεί και ή Μάρθα διηκόνει • ό δέ Λάζαρος εις ην των άνακειμένων συν αύτω» (Ίωάν. ιβ'2). Εκεί, στη Βηθανία, του ετοίμασαν δείπνο και ή Μάρθα ήταν καταπιασμένη με την ετοιμασία.
«Έποίησαν ούν αυτώ δείπνον εκεί και ή Μάρθα διηκόνει • ό δέ Λάζαρος εις ην των άνακειμένων συν αύτω» (Ίωάν. ιβ'2). Εκεί, στη Βηθανία, του ετοίμασαν δείπνο και ή Μάρθα ήταν καταπιασμένη με την ετοιμασία.
Ένας από εκείνους πού κάθονταν κοντά Του ήταν κι ό Λάζαρος. Ό ευαγγελιστής Ιωάννης δεν αναφέρει σέ ποιό σπίτι του παρέθεσαν το γεύμα. Από μια πρώτη ματιά φαίνεται πώς ήταν στο σπίτι του Λάζαρου. Σύμφωνα όμως με το Ματθαίο (κστ'6) και το Μάρκο (ιδ'3), πού αναφέρουν επίσης το γεγονός, φαίνεται καθαρά πώς ήταν στο σπίτι του Σίμωνα του Λεπρού.
Διαφορετικά θα ’βγαζε κανείς το συμπέρασμα πώς το συγκεκριμένο γεγονός έγινε δύο φορές στη Βηθανία, μέσα σέ σύντομο χρονικό διάστημα: μια φορά στο σπίτι του Λαζάρου και μια στο σπίτι του Σίμωνα του Λεπρού, κάτι όμως πού δέ φαίνεται πιθανό. Αναμφισβήτητα ό Σίμων υποδέχτηκε τον Κύριο, επειδή Εκείνος τον είχε θεραπεύσει από τη λέπρα. Διαφορετικά θα ήταν απερίσκεπτο να το κάνει, όταν λάβει κανείς υπόψη πώς ό Μωσαϊκός νόμος απαγορεύει αυστηρά την ετοιμασία φαγητού και την υποδοχή καλεσμένων, αφού μαζί του δεν επιτρεπόταν να έχουν επαφή ούτε κι οι στενότεροι συγγενείς του.
Ό δε Λάζαρος εις ην των άνακειμένων συν αύτω. Ό ευαγγελιστής το επισημαίνει με έμφαση αυτό, για να καταδείξει την ανάσταση του Λαζάρου. Ό νεκρός άνθρωπος πού αναστήθηκε ζούσε κανονικά όπως όλοι οι άνθρωποι. Κυκλοφορούσε, επισκεπτόταν τούς άλλους, έτρωγε κι έπινε. Δεν ήταν κάποια άυλη σκιά πού από κάποια παραίσθηση εμφανίστηκε στους ανθρώπους κι ύστερα εξαφανίστηκε. Ήταν ένας ζωντανός, υγιής και κανονικός άνθρωπος, όπως ήταν και προτού αρρωστήσει και πεθάνει. Ό Κύριος τον ανάστησε, του χάρισε ζωή κι ύστερα αποσύρθηκε για λίγες μέρες από τη Βηθανία στην πόλη Έφραίμ.
Ό Λάζαρος παρέμενε ζωντανός όσο κοντά του ήταν ό Χριστός, όπως και μετά. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πώς ό Λάζαρος ήταν ζωντανός μόνο όσο βρισκόταν κοντά στο Χριστό.
Προσέξτε τώρα. Όταν ό Κύριος γυρίζει στη Βηθανία, ό Λάζαρος κάθεται μαζί Του στο τραπέζι, είναι καλεσμένος του Σίμωνα, πού ήταν γείτονάς του, ίσως και συγγενής του.
Προσέξτε τώρα. Όταν ό Κύριος γυρίζει στη Βηθανία, ό Λάζαρος κάθεται μαζί Του στο τραπέζι, είναι καλεσμένος του Σίμωνα, πού ήταν γείτονάς του, ίσως και συγγενής του.
Τί θαυμάσιο θέαμα! Ό Κύριος κάθεται στο τραπέζι μαζί με δύο ανθρώπους στους οποίους είχε χαρίσει κάτι, πού δέ θα μπορούσε να τούς δώσει ή οικουμένη ολόκληρη. Τον ένα είχε νεκραναστήσει και τον άλλον είχε θεραπεύσει από τη λέπρα. Τα σώματα και των δύο είχαν φθαρεί, του ενός στον τάφο και του άλλου από τη λέπρα. Με τη θαυματουργική δύναμή Του ό Κύριος έδωσε στον ένα τη ζωή και στον άλλον την υγεία. Και τώρα, λίγο προτού πάρει το δρόμο για τη σταύρωση, πήγε να τούς δει και τούς συνάντησε σαν δύο ευγνώμονες φίλους. Αχ και να ξέραμε όλοι μας πώς μάς σώζει ό Χριστός κάθε μέρα από τη φθορά κι από τη λέπρα αυτής της γης, πού προκαλούνται από τα πάθη! Τότε θα τον υποδεχόμασταν διαρκώς μέσα στην καρδιά μας και δέ θα τον αφήναμε ποτέ να φύγει από τον οίκο της ψυχής μας.
«Ή ούν Μαρία, λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειφε τούς πόδας του Ιησού και έξέμαξεν ταις θριξίν αυτής τούς πόδας αυτού• ή δέ οικία έπληρώθη εκ της οσμής του μύρου» (Ίωάν. ιβ'3). Ή Μαρία πήρε μια λίτρα πολύτιμο μύρο, φτιαγμένο από το αρωματικό φυτό νάρδος, και άλειψε τα πόδια του Ιησού, κι υστέρα τα σκούπισε με τα μαλλιά του κεφαλιού της. Το σπίτι ολόκληρο γέμισε με το θαυμάσιο άρωμα.
Οι δύο πρώτοι ευαγγελιστές αναφέρουν πώς ή γυναίκα έριξε το μύρο στο κεφάλι του Χριστού. Ό Μάρκος προσθέτει πώς έσπασε το αλαβάστρινο δοχείο και άδειασε το μύρο στο κεφάλι Του (Μάρκ. ιδ'3). Τα ακριβότερα μύρα φυλάσσονταν και σέ πολύτιμες και καλά σφραγισμένες φιάλες. Ή γυναίκα έσπασε τη φιάλη και άδειασε το περιεχόμενο πρώτα στο κεφάλι Του κι ύστερα, σέ Ένδειξη του μεγάλου σεβασμού της προς τον Κύριο, αλλά κι από τη δική της ταπείνωση, στα πόδια Του.
Δεν περίμενε ν’ ανοίξει υπομονετικά τη φιάλη αλλά την έσπασε, για ν’ αδειάσει όλο το περιεχόμενο στον Κύριο, να μη μείνει τίποτα. Έτσι, ενώ ή Μάρθα διακονούσε στο σπίτι κι ετοίμαζε το τραπέζι, όπως το συνήθιζε, ή Μαρία έδειξε με τον τρόπο της το σεβασμό στο θαυματουργό Διδάσκαλο. Ή καθεμιά από τις δύο αδερφές έδειξε με τον δικό της τρόπο το σεβασμό της στον Κύριο.
Από το βιβλίο ''Καιρός Μετανοίας'', Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς, Εκδόσεις Πέτρου Μπότση
