Αγαπητά μου παιδιά, Χριστός Ανέστη, Αληθώς Ανέστη!
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τέ καί γῆ καί τά καταχθόνια»[1]
Τὰ πάντα παιδιά μου, πλημμύρισαν ἀπὸ τὸ ἀναστάσιμο φῶς τοῦ Κυρίου μας· ὁ Οὐρανός, ἡ γῆ, τὰ καταχθόνια. Τὰ πάντα! Τίποτε στὸ σκοτάδι, κανεὶς στὴν ἀπόγνωση, στὴν ἀπελπισία, στὸ σκοτισμὸ τοῦ Νοῦ, στὴν μαυρίλα τῆς ψυχῆς. Ὅλοι στὴ χαρά, εὐφραινόμενοι, ἀγαλλόμενοι. Ὅλοι στὴν Ἐλπίδα καὶ στὴν αἰσιοδοξία. Τὰ πάντα, Ἐκεῖνος τὰ σηκώνει. Τὴν καταχνιὰ καὶ τὴν θλίψη, Ἐκεῖνος τὰ διώχνει. Ὁ Χριστός, ὁ νικητὴς τοῦ θανάτου καὶ ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς, μᾶς θέλει χαρούμενους, νὰ ζοῦμε μέσα στὸν Παράδεισο, νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴ λαμπρή Του Ἀνάσταση.
Τίποτα δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ τὴν Ἀγάπη Του. Ὁ Χριστὸς μᾶς δίνει τὰ πάντα. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πτωχός, ἀνήμπορος, ἀσθενὴς ἂν ζεῖ τὴν Ἀνάστασή Του. Τίποτε ἀρνητικὸ δὲ θὰ μᾶς συμβεῖ. Τὰ ἀρνητικὰ δὲν μποροῦν νὰ σταθοῦν μὲ τὴ Χαρὰ καὶ τὴν Ἐλπίδα. Ἡ φτώχεια καὶ ἡ ἀρρώστια μεταλλάσσονται σὲ εὐλογημένες καταστάσεις· μὲ τὸν Χριστὸ μαζὶ, ἔχουμε εὐλογημένους ἀνθρώπους, εὐγνώμονες πτωχούς, χαρούμενους ἀρρώστους, εὐτυχεῖς “ἄτυχους”. “Όπου καὶ ἂν βρεθεῖς, ὅπου καὶ ἂν σταθεῖς, μέσα σου, Ἰησοῦς Χριστός, χθές, σήμερον, αὐτὸς εἰς τοὺς αἰώνας”. Ὁ Χριστὸς παντοῦ καὶ πάντα, ὅλους καινοποιεῖ, ζωοποιεῖ, μεταμορφώνει!
Τώρα ὅλα λαμπρύνονται. Καὶ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου, τὰ οὐράνια μυστήρια ἀποκαλύπτονται. Ὁ θάνατος καταλύεται καὶ ἡ ζωὴ προσφέρεται. Σὲ κάθε τόπο καὶ χρόνο ὑπάρχει πλέον ἡ δυνατότητα ὅλοι νὰ θεωθοῦν. Ὁ πιὸ μικρὸς νὰ γίνει κατὰ Χάριν θεός, φίλος του Χριστοῦ, ἄνθρωπος Θεοῦ. Ὁ πιὸ ἀσήμαντος, νὰ γίνει ὁ μεγαλύτερος προφήτης, ὁ πιὸ λαμπρὸς θεόπτης. Εἴμαστε κάτοικοι τῆς νέας Ἱερουσαλήμ, ὅπου ὅρια δὲν ὑπάρχουν στὴν ἀγάπη, γιατί ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀγάπη. Καὶ εἶναι ἀπεριόριστη, θεϊκή.
Ἂς εὐχαριστήσουμε τὸν Κύριο γιὰ τὴν Ἀνάστασή Του. Ἂς γονατίσουμε δοξολογώντας Τον μπροστὰ στὸ ἅγιο ὄνομά Του καὶ ἂς ἀλαλάξουμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς:
“Πού σού, θάνατε, τὸ κέντρον;
Ποῦ σου, ἅδη, τὸ νίκος;
Ἀνέστη Χριστὸς καὶ σὺ καταβέβλησαι.
Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες.
Ἀνέστη Χριστὸς καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι.
Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται.
Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος”[2].
[1] Αναστάσιμος κανόνας της εορτής του Πάσχα.
