Το μέλλον της Ουκρανίας ενδεχομένως κρίνεται στη... Μέση Ανατολή. Και τα «χαρτιά» που επιχειρεί να χρησιμοποιήσει η Μόσχα δεν είναι παρά οι χώρες-πυλώνες της αμερικανικής τάξης πραγμάτων στην περιοχή, με τις οποίες η Ρωσία έχει έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση ως προς την Συρία.
Εν μέσω των αλλεπάλληλων τηλεφωνικών επαφών του με τον Barack Obama, την Angela Merkel και τον Ban Ki-Moon για το ζήτημα της ανατολικής Ουκρανίας, ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin δέχθηκε την Μ. Τρίτη την κλήση ενός μάλλον απροσδόκητου, αλλά οικείου, συνομιλητή: του ισραηλινού πρωθυπουργού Binyamin Netanyahu. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του Κρεμλίνου, ο Putin απέδωσε στις αρχές του Κιέβου την πλήρη ευθύνη για την κλιμάκωση της έντασης, με την κινητοποίηση στρατιωτικών δυνάμεων «εναντίον άοπλων διαδηλωτών», ενώ οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να διατηρήσουν τακτική επαφή για θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος.
Το πρωθυπουργικό γραφείο του Ισραήλ δεν εξέδωσε ανακοίνωση – ωστόσο, μπορεί κανείς βασίμως να εικάσει ότι ο Netanyahu επιθυμούσε να διερευνήσει τις πιθανές επιπτώσεις της επιδείνωσης των σχέσεων της Ρωσίας με τη Δύση σε αμεσότερου ισραηλινού ενδιαφέροντος θέματα, όπως η συριακή κρίση.
Όπως και να έχει, η στάση του εβραϊκού κράτους στο θέμα της Ουκρανίας είναι εντυπωσιακά «ισορροπημένη». Κατά την ψηφοφορία στην Γ. Σ. των Ηνωμένων Εθνών, όπου εγκρίθηκε ψήφισμα κατά της απόσχισης της Κριμαίας από την Ουκρανία, η ισραηλινή αντιπροσωπεία δεν προσήλθε καν, με αποτέλεσμα η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Jean Psaki να εκφράσει την «έκπληξη» της αμερικανικής διπλωματίας – αν και διέψευσε τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης περί «οργής» και «μεγάλης ανησυχίας» του State Department για την απροθυμία του Ισραήλ να λάβει θέση.
Το βέβαιο είναι ότι, παρά την αμέριστη διπλωματική κάλυψη και τα 3 δισ. στρατιωτικής βοήθειας ετησίως που παρέχουν οι ΗΠΑ στο Τελ Αβίβ, οι ισραηλινοί ιθύνοντες δεν αισθάνονται καμία υποχρέωση αυτονόητης ευθυγράμμισης με την Ουάσιγκτον σε θέματα τα οποία δεν άπτονται της ασφάλειας του δικού τους κράτους. Πόσω μάλλον όταν το ένα έκτο του εβραϊκού πληθυσμού του Ισραήλ προέρχεται από την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση – συμπεριλαμβανομένου του γεννημένου στη Μολδαβία ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Avigdor Lieberman και του γεννημένου στην ανατολική Ουκρανία αναπληρωτή του Ze΄ev Elkin…
Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Point, ο Lieberman έχει δηλώσει: «Έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους Αμερικανούς και τους Ρώσους. Η εμπειρία μας με αυτά τα δύο μέρη είναι πολύ θετική. Δεν βλέπω γιατί το Ισραήλ θα έπρεπε να συρθεί στην ουκρανική κρίση». Πολύ περισσότερο, ο επικεφαλής του πολιτικού τμήματος του ισραηλινού Υπουργείου Άμυνας στρατηγός Amos Gilad, τόνισε: «Η πολιτική του Ισραήλ έχει τα δικά της συμφέροντα ασφαλείας, και ενδέχεται να μην συμπίπτουν πάντα με εκείνα των Ηνωμένων Πολιτειών»…
Αλλά ο Vladimir Putin προσβλέπει, παραδόξως, και σε ένα ακόμη μεσανατολικό στήριγμα: την δυναστεία των Σαούντ. Την καθιερωμένη τηλεοπτική συνέντευξη-ποταμό που έδωσε τη Μ. Τετάρτη ο Ρώσος πρόεδρος προσπάθησε να διασκεδάσει τους φόβους για ενδεχόμενα πλήγματα της Δύσης στην ρωσικό ενεργειακό κλάδο, επικαλούμενος το «πνεύμα συνεννόησης» που υφίσταται με το σαουδαραβικό βασίλειο.
Ειδικότερα, ο Putin υποστήριξε ότι αν τα έσοδα της Ρωσίας από την εξαγωγή φυσικού αερίου διαμορφώθηκαν το 2013 στα 28 δισ., τα έσοδα από την εξαγωγή πετρελαίου, η οποία βέβαια δεν εξαρτάται από την «διπλωματία των αγωγών», ξεπέρασαν τα 191 δισ. δολάρια. Η βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών της Ρωσίας εξαρτάται από τη διατήρηση της τιμής του μαύρου χρυσού σε επίπεδα πάνω από τα 90 δολάρια ανά βαρέλι, αλλά και ο σαουδαραβικός προϋπολογισμός, πρόσθεσε ο Putin, προϋποθέτει διαμόρφωση της τιμής πάνω από τα 85 δολάρια. Άρα, κατέληξε, η Σαουδική Αραβία, ως η μόνη χώρα του OPEC που θα μπορούσε να αυξήσει τις εξαγωγές για να ρίξει την τιμή, έχει παραπλήσια με τη Ρωσία οικονομικά συμφέροντα. Πολλώ δε μάλλον που σε πολιτικό επίπεδο οι δύο χώρες έχουν, παρά τη συριακή κρίση, «ταυτόσημες απόψεις» σε μια σειρά θεμάτων, αρχής γενομένης από την κατάσταση στην Αίγυπτο.
«Έχω μεγάλη εκτίμηση στο φύλακα των Δύο Ιερών Προσκυνημάτων του Ισλάμ, τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας. Είναι ευφυής και ισορροπημένος – και δεν νομίζω ότι οι Σαουδάραβες φίλοι μας θα προχωρούσαν σε απότομες αλλαγές που θα έβλαπταν τη Ρωσία και τη σαουδαραβική οικονομία» κατέληξε ο Putin, για να συμπληρώσει ότι και οι αμερικανικές επενδύσεις στον τομέα του σχιστολιθικού αερίου προϋποθέτουν σχετικά υψηλές τιμές, ώστε να παραμείνουν αποδοτικές, αλλά και για να διατηρηθεί η διεθνής ζήτηση για δολάρια.
Προφανώς ο Ρώσος πρόεδρος επιχειρεί να εκμεταλλευθεί την καχυποψία έναντι της Ουάσιγκτον που επικρατεί στο Ριάντ μετά την Αραβική Άνοιξη, αλλά και τον «διαγκωνισμό» ανάμεσα σε διαφορετικούς κλάδους της σαουδαραβικής βασιλικής οικογένειας για τη διαδοχή του 89χρονου μονάρχη Αμπντουλλάχ.
Πηγή:www.capital.gr
